फसलेला डाव Marathi Gay Story

“मुतायला लागली. जाऊन येतो ,” असे म्हणून मी उतरलो. बर्‍याचदा कुणी असे थांबलेच तर बरोबरचा माणूस सुद्धा मुतून घेतो.  माझ्यामागे रमेश पण गाडीवरून उतरला आणि बाजूला उभा राहून मुतू लागला #marathigay

आपले वाचक श्रीधर उर्फ शिरू यांनी ही एक फसलेली कहाणी शेअर केली आहे. आपल्या ब्लॉगवर एकाने फेल गेलेल्या प्रसंगाबद्दल सुद्धा लिहायला हवे असे मत व्यक्त केले आहे त्याची प्रतिक्रिया म्हणून शिरूभाऊनी ही गोष्ट आपल्याला सांगितली आहे. यातूनहि मानवी स्वभावाचे , मनाच्या गुंतागुंतीचे सहज दर्शन होते. 

=========================================================
कुणीतरी बिट्टूच्या ब्लॉगवर प्रतिक्रिया दिली आहे की बिट्टू फक्त यशस्वी झालेल्या सेक्सच्याच गोष्टी लिहितो. खरं आहे . पण फसलेला सेक्स वाचायला किंवा हाती न लागलेला माल याबद्दल वाचायला कुणाला आवडेल? कबीरसिंगला प्रीती मिळाली नसती तर त्याच्या च्युतेपणासाठी कुणी पाहिला असता का तो पिक्चर?

सर्वांना फक्त यशस्वी लोकांच्याबद्दलच वाचायला आवडते. बघा की . आपण घर कसं स्वस्तात घेतलं , कपडे कसे सेलमध्ये स्वस्तात घेतले, फर्निचरवाल्याशी कसा स्वस्तात सौदा केला अश्याच गोष्टी सांगण्यात लोकांना इंटेरेस्ट असतो. मी कसा फसलो, माझी बॉसने गांड कशी मारली, बायकोने न परवडणारी वस्तु मागून कसा लोचा केला असल्या गोष्टी कुणीही कुणाला सांगत नाही.

प्रत्येकाला इगो असतो आणि मी कसा फसलो किंवा च्युत्या कटलो हे सांगताना तो अहंकार दुखावतो . अहो फेसबुकवर बघा की प्रत्येक जण माझा लंड कसा सात आठ इंचाचा आहे म्हणून टीमक्या वाजवतो. आणि फोटो दे म्हटले की खोटे , नेटवरून डाउन लोड केलेले फोटो देतात.

थोडक्यात काय तर सगळ्यांना मी किती भारी आहे एवढेच सांगायचे असते म्हणूनच कदाचित कुणी आपल्या फसलेल्या प्रयत्नांच्या कहाण्या बिट्टूला सांगत नसावे. बिट्टूने पंकजकडून कानफाटात खाल्ली ती गोष्ट वाचताना मला असे वाटले की बिट्टू पण या अश्या फसलेल्या प्रयत्नातून गेला असावा. शेवटी तुम्ही दहा वेळा प्रयत्न करणार तर कुठे एखादा यशस्वी होणार. पण आपण अयशस्वी आहोत किंवा झालो हे कुणी कबूल करत नाही.

एक आहे की इथे या ब्लॉगवर मी माझ्या टोपण नावाने लिहीत असताना मला माझ्या इज्जतीची तशी फिकीर नाही. मी लिहितोय , माझे खरे नाव काय आहे , हे कुणाला कळणार नसल्याने मी माझ्या आयुष्याची खरी कहाणी तुमच्यासमोर सांगायची तयारी दाखवतो आहे .

मी कॉलेज मध्ये असताना माझी समलैंगिक प्रवृत्तीशी ओळख झाली. झाले असे की मी तेव्हा हडपसर भागात रहायचो आणि माझे कॉलेज खडकीच्या जवळ होते. बसने मी स्वारगेटला यायचो आणि तिथून दुसरी बस पकडून खडकीला .

एकदा आमची बस बंद पडली आणि माझे महत्वाचे लेक्चर होते. बराच वेळ झाला तरी बस येईना म्हणून मी चालत निघालो. चालताना लघवी लागली. आणि समोरच दूध विभागाच्या ओफिसबाहेर , मरीआई गेटच्याजवळ एक मुतारी दिसली. मी आत घुसलो. हा रस्ता म्हणजे मुंबई पुण्याचा जुना हायवे आहे. पण त्या वेळी त्या हायवेवर चालणारी लोक फारशी नसायची म्हणूनच ती मुतारी जराशी निर्जन वाटायची.

आत गेलो तर कुणीतरी उभे होते. मी दुसर्‍या बाजूला उभे राहून मुतायला लागलो. काही क्षण गेले आणि माझे त्या दुसर्‍या माणसाकडे लक्ष गेले. त्याचा हात लयबध्द हलत होता. मी बघतो आहे असे लक्षात आल्यावर तो माणूस थोडासा मागे सरकला आणि माझ्या नजरेस त्याचा ताठलेला लंड दिसला.

एका मोठ्या पुरुषाचा ताठलेला लंड पाहण्याची माझी पहिलीच वेळ होती . त्याने सुपड्यावरची त्वचा मागे सरकवली होती. तो गुलाबी टोपा त्याने थुंकी लावून ओला केला होता. समोरच्या खिडकीच्या जाळीतून सकाळचे सूर्यकिरण आत येऊन त्याच्या सुपड्यावर पडले होते. त्या किरणात ती गुलाबी सुपारी मस्त चकाकत होती. मी आश्चर्यचकित होऊन त्याच्याकडे पाहत होतो.

मुठ्ठ्या तर मी पण मारायचो. हा माणूस इथे का मुठ्ठ्या मारत असावा ? आणि मला का दाखवत असावा? मला काही कळेना. मी जरा लाजलो आणि तिथून बाहेर पडलो. दुसर्‍या दिवशी तिथून जाताना मी मुद्दामहून अलीकडे उतरलो. परत कुणी असे दिसते का? म्हणून पहायला . मग मला हा चाळाच लागला. पण मी खूप लाजराबुजरा होतो. कुणी असे दिसले तरी मी पटकन घाबरून निघून जायचो. म्हणजे बघावेसे वाटायचे पण भीती सुद्धा वाटायची .

हा चाळा मग सहज चालताना सुद्धा लागला. समोर असणार्‍या पुरुषाचा लंड कसा असेल ? त्याचा फुगवटा कसा दिसतो आहे? त्याचा लवडा उठला असेल का ? की फक्त पॅंटच्या फिटिंग मुळे चेनपाशी फुगवटा दिसतो आहे ? असे अनेक कुतुहलजन्य प्रश्न माझ्या मनात उभे रहात. पण विचारायचे कसे आणि चेक तरी कसे करायचे?

तशात माझ्या कॉलेजची वेळ थोडी बदलली. पहिल्याच दिवशी मी बस स्टॉपवर आलो आणि मला तो दिसला. सावळा, साधारण साडेपाच फुट उंचीचा, डोळे थोडेसे घारेपणा कडे झुकणारे, तब्येत मस्त म्हणजे भरलेली पण जाड नाही, ओठांवर हलकीशी मिशी, केस थोडेसे कुरळे, नाक अगदी सरळ टोकदार म्हणावे इतके सुंदर. इतका देखणा पुरुष मी आजपर्यंत पाहिला नव्हता. तो कुठल्यातरी ऑफिस मध्ये जाणारा होता. कारण त्याच्या हातात एक छोटीशी बॅग होती.

त्या दिवसानंतर त्याचे निरीक्षण करण्याचा मला छंद लागला जणू. याच्याशी बोलावे तरी कसे? बर्‍याचदा तो माझ्याच बसमध्ये यायचा. माझ्या नंतरच्या स्टॉपला उतरायचा त्यामुळे तो काम कुठे करतो हे ही माहीत नव्हते. एक दिवस मी संध्याकाळी हडपसर मध्ये फिरत असताना त्याला पहिले. यामाहाच्या बाइकवर तो आणि त्याची पत्नी चालले होते. मी लांबूनच त्यांना पाहिले. त्याचे अर्थातच लक्ष नव्हते.

एक दिवस घरी बाल्कनीत बसून अभ्यास करत होतो. तोच समोर गाडी थांबल्याचा आवाज आला. मी जिन्यात बसलो होतो. कठड्याच्या फटीतून पहिले तर ‘तो’ उतरत होता.

Thanks from internet

बाप रे मी रोज त्याला डोळे भरून बघत असतो हे लक्षात आले की काय याच्या? माझी टरकली. पण तो आमच्या तळमजल्यावर राहणार्‍या माझ्या काकांकडे आला होता.

माझे काका फावल्या वेळात पत्रिका बघायचे. त्यामुळे अनेक जण त्यांच्याकडे ज्योतिष बघायला यायचे. हा पण बहुतेक त्यासाठीच आला असावा. याचे काय काम असावे? माझे कुतूहल आवरेना. मी मागच्या बाजूने खाली अंगणात उतरणार्‍या जिन्यात गेलो. तिथून माझ्या काकांची बसण्याची जागा अगदीच जवळ होती. काय बोलणे चालले ते मला ऐकू येत होते. त्यांची चर्चा नोकरी, प्रमोशन , गावाकडच्या जागेची कोर्ट केस अशा विषयांवर चालले होते. मध्येच त्याने विचारले,” लग्नाला दोन वर्षे झाली अजून इश्यू नाही.” काकांनी त्याला काही तरी उत्तर दिले.

मला तरी माझ्या या लाडक्या माणसाची काही माहिती मिळाली. आता याच्याशी कसे बोलावे हा माझ्या समोरचा प्रश्न होता. त्याच्या बरोबर काही ‘ करायचे ‘ असे काही माझ्या डोक्यात नव्हते पण एवढ्या देखण्या माणसाशी आपली ओळख असावी असे काहीसे , ज्याला आजच्या भाषेत ‘क्रश ‘ म्हणतात , तसे मला वाटत होते.

एक दिवस ती संधी आपोआप चालून आली. मी बस पकडायला पळत पळत निघालो आणि थोडक्यात माझी बस हुकली. मी खट्टू होऊन उभा होतो तेवढ्यात माझ्या समोर एक यामाहा उभी राहिली. हेल्मेटची काच वर करत त्याच देखण्या पुरुषाने विचारले,” काय खडकीला जाणार का?”

मी अचंबित होऊन होकारार्थी मान डोलावली.

“चल बस मागे,” तो म्हणाला. मी मंत्रमुग्ध होऊन त्याच्या मागे बसलो. त्याने मला अगदी कॉलेजपाशी सोडले. त्याचे नाव विचारले , रमेश भिगवणकर म्हणून संगितले त्याने. दुसर्‍या दिवशी पण त्याने मला लिफ्ट दिली.गाडीवरून जाताना आमच्या गप्पा चालू झाल्या. भिगवणजवळच्या एका खेड्यातला होता तो. तिथे शेती होती आणि हा खडकीच्या डिफेंस फॅक्टरी मध्ये एंजिनियर म्हणून काम करत होता.

त्याने मला माझे नाव विचारले, मी आडनाव सांगितल्यावर म्हणाला,” ज्योतिषाचार्य मनोहर तुझे कोण लागतात? ” मी सांगितले की माझे काका आहेत ते. या ओळखीबरोबर आमच्या गप्पा पुढे सुरू झाल्या. आम्ही चहा प्यायला एका टपरीवर थांबलो.

“मग तुला काही कळते का ज्योतिषातले?” त्याने विचारले.

“हां थोडे फार शिकतो आहे. पण मला हातावरच्या रेषा कळतात . पत्रिका मला कॉम्प्लिकेटेड वाटते आणि भविष्यापेक्षा मला आयुर्वेदात जास्ती रस आहे ” मी असेच फेकले.

“बघ बरं माझा हात. काही कळते आहे का ?” त्याने क्षणात माझ्या समोर पंजा उघडा केला. आता झाली का पंचाईत. मला कुठे काय फारसे कळत होते? पण याच्यासमोर इज्जत गेली असती. मी जरा आढेवेढे घेतले पण त्याने हेका सोडला नाही.

शेवटी मला काय करायचे ते सुचले. त्याचा हात आडवा तिडवा करून बघत मी म्हणालो,” तुमचं लग्न झालंय?”

त्याने होकारार्थी मान डोलावली. “तुमच्या बायकोचे केस एकदम लांबसडक असणार” त्याच्या चेहर्‍यावर जरा चमकल्याचे भाव होते.

“अजून काही?” त्याने विचारले. बहुतेक माझा बाण बरोबर लागला होता.

“तुम्हाला मुलाबाळाच्या संबंधात काही तरी त्रास होणार आहे. कदाचित ऐकणारे नसेल किंवा त्रास देऊन जन्माला येईल असे काही तरी. फार स्पष्ट कळत नाही मला,” मी म्हणालो. अजून काही थापा मारायच्या मला जमणार नव्हते. मी आवरते घेतले. उरलेल्या प्रवासात रमेश विचारात पडलेला दिसला. खरं सांगतो मी ज्याला टाइमपास समजत होतो तो त्याने इतका मनावर घेतला असेल असे माझ्या लक्षात आले नव्हते.

दोन चार दिवसांनी  रमेश त्याची बाइक घेऊन बस स्टॉपवर आला. त्याने मला येतोस का म्हणून डोळ्यानेच विचारले आणि मी त्याच्या गाडीवर बसून निघालो.

“ती’ मुतारी जशी दिसली तसा मी एक्साइट झालो. रमेशचा लंड बघता येईल का ? अशी इच्छा माझ्या मनात निर्माण झाली. आम्ही मरीआई गेटपाशी आलो तसे मी रमेशच्या खांद्यावर थोपटले आणि थांबण्याचा इशारा केला.

“मुतायला लागली. जाऊन येतो ,” असे म्हणून मी उतरलो. बर्‍याचदा कुणी असे थांबलेच तर बरोबरचा माणूस सुद्धा मुतून घेतो. माझा अंदाज बरोबर होता. माझ्यामागे रमेश पण गाडीवरून उतरला आणि मुतारीत माझ्या बाजूला उभा राहून मुतू लागला. मी खाली मान घालून डोळे तिरके करून त्याचा लंड दिसतो का ते बघत होतो पण त्याने लंड असा काही पकडला होता की मला अजिबात काही दिसत नव्हते. मुतणे संपवून बाहेर आलो. माझा हा चान्स वाया गेला होता.

एक दोन दिवसानी रमेश मला संध्याकाळी दिसला. काही खाणार का ? त्याने विचारले. मी हो म्हणालो.

आम्ही जरा बाहेरच्या बाजूला असणार्‍या एका बार वजा हॉटेल मध्ये गेलो. त्याने बियर मागवली. मी कोक पित बसलो. इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारून झाल्यावर त्याने मुद्द्याला हात घातला.

“शिर्‍या, तुझ्या काकांकडे पॉवर वाढण्यासाठी काही आहे का ?” त्याने हलक्या आवाजात विचारले. माझे नाव श्रीधर असले तरी सगळे  जण मला शिर्‍या म्हणूनच हाक मारतात. मी रमेशला पण तसेच संगितले होते.

मला काही कळले नाही. मी प्रश्नार्थक मुद्रेने विचारले, “पॉवर , कसली पॉवर?”

तो हसला,” पॉवर म्हणजे छोट्या भावाची पॉवर”

“अरे मग त्याला व्यायाम करायला सांगा की,” मी सहज बोललो.

“अरे बाबा, छोट्या भावाची म्हणजे याची ... याची “ बोलता बोलता त्याने पॅंटच्या चेनकडे हात दाखवला.

“ओह ते म्हणताय हो. त्याचा उपाय माझ्या या काकांकडे नाही पण माझ्या दुसर्‍या काकांकडे आहे . सांगतो तुम्हाला एक दोन दिवसात,” मी म्हणालो.

आता याचे काय करावे असा मला प्रश्न पडला होता. मला तर रमेश खूपच आवडू लागला होता. मुठ्ठ्या मारताना सुद्धा मी त्याला नजरेसमोर आणायचो आणि गाळायचो. रमेशचा लंड मला फक्त बघायचा होता. त्या वेळी गांड मारणे किंवा मारून घेणे अथवा तोंडाने चोखणे असे काहीच माहिती नव्हते.

माझ्या डोक्यात त्याला काय सांगायचे असा विचार चालू झाला. दोन तीन दिवसणी त्याने मला बस मध्ये विचारलेच.

“तुला माझ्या भावाबद्दल बोललो होतो ना, काही केलेस का त्याबद्दल?” मी हो म्हणालो, “आज संध्याकाळी आठ वाजता चौकात भेटा ,” असे बोलून मी माझ्या स्टॉप वर उतरलो.

संध्याकाळी फिरत बस स्टॉप वर गेलो तर रमेश त्याच्या बाईकवर बसून माझी वाट बघत होता. मला बघून हसला आणि मी त्याचे हसणे बहून घायाळ झालो.

"ए शिर्‍या , बघ की रे छोट्या भावासाठी काही तरी  ," तो म्हणाला.

"रमेश, अहो मी माझ्या दुसर्‍या काकाच्या आयुर्वेदिक पुस्तकात काही उपाय पाहिले. पण मला तुमचा नक्की प्रॉब्लेम सांगा म्हणजे तसं औषध सांगतो," मी म्हणालो.

"हे बघ प्रॉब्लेम काही नाही. माझा सेक्स लाईफ नॉर्मल आहे. पण मला थोडं अजून जोरदार करायचं आहे. म्हणजे तुला कळलं ना.. " रमेश पण अवघडला होता हे सगळे बोलताना. आणि मी ऐकताना. बहुतेक त्याला रोज दोन चार वेळा बायकोला झवायची इच्छा असेल असे मला वाटले. वाजीकरण असे म्हणतात याला आयुर्वेदात . त्याची खास औषधे पूर्वीचे राजे महाराजे घ्यायचे.

"बरं बघतो मी. काही प्रकारची तेल आहेत. पण औषधी घालून सिद्ध करावी लागतात आणि शिवाय ती वापरण्याची पण एक पध्दत असते. एक काम करा, पंधरा दिवसानी मी औषध घेऊन तुमच्या घरी येतो. फक्त घरी कुणी नको तेव्हा. म्हणजे प्रायव्हेटली सांगता येईल मला," मी म्हणालो आणि त्याने मान डोलावली.

पंधरा दिवसात मी काही आयुर्वेदिक पुस्तके वाचून एक तेल सिद्ध केले. त्या दिवशी संध्याकाळी आईला संगितले की मित्राच्या घरी कोजागिरी साजरी करणार आहोत आणि निघालो रमेशकडे. रमेशने तो कुठे राहतो मला संगितले होते. रमेशच्या घरी गेलो तर तो तयारीतच होता. त्याने हॉटेलमधून काही खाण्याचे पदार्थ आणून ठेवले होते. पण मी म्हटले की आपण नंतर जेवू यात,

आता माझ्या स्वप्नपूर्तीचा क्षण जवळ आला होता. एवढ्या दिवसांनंतर रमेश माझ्यासमोर मला हव्या त्या अवस्थेत असणार होता. रमेशने विचारले,” बरं मग , काय करायचे ते सांग .”

“मी खास तेल आणले आहे . पण ते कसे लावायचे ते सांगतो. आठ दिवस रोज तुम्हाला लावावे लागेल. तुम्हाला जमणार नसेल तर तर मी सुद्धा येऊ शकेन तेल लावून देण्यासाठी. “ बोलता बोलता मी माझ्या खिशातून बाटली काढली. बरीच औषधे मिसळून अनेकवेळा उकळून आणि सुगंधी द्रव्ये मिसळून एक भारीच तेल बनले होते.

“बरं , कसं लावायचे तेल?” त्याने विचारले.

“पहिले कपडे तर काढा , मग लावून दाखवतो." मी द्व्यर्थी डायलॉग मारत म्हणालो.

रमेशने पहिले घराचे दार कडी लावून बंद केले. आणि माझ्या समोर कपडे काढून उभा राहिला. मी कोपर्‍यातली चटई जमिनीवर अंथरून त्याला झोपायला संगितले. तो आडवा झाला. मी जमिनीवर बसून त्याला ते तेल कुठल्या क्रमाने लावायचे ते दाखवू लागलो.

त्याने लक्सची अंडरवेयर घातली होती. तो आडवा झालेला असताना मी त्याचे पोट चोळत होतो , मांड्या चोळत होतो आणि पाहत होतो  की त्याचा तंबू उठला आहे का?

काही हलचल दिसत नव्हती. साधारणतः लवडा ताठू लागला की चड्डी फुगिर झालेली दिसते पण तसा काहीच परिणाम मला दिसत नव्हता. रमेश एकदम स्ट्रेट होता का ?

त्याला माझ्या चोळण्याने काहीच फरक पडत नव्हता का? मला तर एखाद्या मुलाची गांड घासली गेली किंवा मांडीला हाताचा धक्का जरी लागला तरी लंड ताठ व्हायची सवय लागत होती. आणि इथे हा माणूस होता ज्याला मी माझ्या लोण्यासारख्या हातांनी चोळत होतो आणि तो काहीच पेटत नव्हता.

आता मला त्याचा लवडा पहायचाच होता. मी हळूच त्याच्या चड्डीच्या इलास्टिकला हात घातला . त्याने लाल करदोटा बांधलेला होता. मी तो वर सरकवला आणि त्याची चड्डी खाली करणार एवढ्यात त्याने माझा हात धरला.

“शिर्‍या , काय करतो आहेस?” त्याने दरडवून विचारले.

“अरे छोट्या भावाचे औषध आहे ना ? त्याला द्यायला नको का?” मी म्हणालो.

“राहू दे , मी बघतो तिथले काय करायचे ते,” त्याने माझा हात झिडकरून टाकला.

“अरे कसं लावायचे ते दाखवतो आहे मी,” मी चिकाटी सोडली नाही.

“नको म्हटलं ना. जास्ती शहाणपणा करू नकोस,” तो भडकलेला होता.

माझा एकदम नाईलाज झाला. मी अजून फोर्स करू शकत नव्हतो. रमेशच्या डोळ्यात मला राग दिसत होता. मी हात बाजूला केला आणि जणू काही झालेच नाही असे दाखवले.

“बर बुवा तुझी मर्जी. गुण आला नाही तर मला काही म्हणू नकोस,” असे म्हणून मी तिथून उठलो.

रमेश पण उठला. टॉवेलला अंग पुसून त्याने कपडे चढवले.

दरवाजा उघडत मला कडक स्वरात म्हणाला, "यापुढे माझ्याशी काही संबंध ठेवू नकोस. फार झाली तुझी वैदुगिरी."

त्याच्या या अश्या वागण्याने मी प्रचंड चकित झालो. तसे काही मी त्याच्या बरोबर फार अश्लील कृत्य केले नव्हते. आणि तो माझ्यापेक्षा मोठा होता म्हणजे मी त्याच्या जबरदस्ती करण्याचा काही विषय नव्हता. गेले चार महीने तरी आम्ही एकमेकांना ओळखत होतो. पण मग रमेश असे का वागला असावा ?

मी लहान होतो. मला वाटले की माझ्या मनातले त्याने ओळखले आणि म्हणून हाकलून दिले. मी काही न बोलता घरी निघून आलो. झाल्या प्रसंगाने एवढा निराश झालो की काही न जेवता तसाच झोपून गेलो.

दोन चार दिवसानी रमेश बसमध्ये दिसला पण ना त्याने ओळख दाखवली ना मी त्याला काही बोललो . काही दिवसांनी हळूच त्याने त्याच्या जाण्याची वेळ बदलली. कधी तरी दिसायचा हडपसरमध्ये पण मी कधी त्याला खेटायला गेलो नाही.

पुढे वर्षभरात आमचे घर बदलले. काकांनी आणि बाबांनी फुरसुंगीजवळ प्लॉट घेऊन घर बांधले.  तिथे आम्ही रहायला गेलो. अनेकदा विचार आला की माझे काय चुकले असावे? रमेश स्ट्रेट होता म्हणून रागावला ? की त्याचा उठत नव्हता आणि मला ते कळले म्हणून तो संकोचून गेला ? शरम वाटून त्याने माझ्याशी संबंधच तोडून टाकले? की त्याच्या लवड्यापाशी पोहोचायला मी जास्ती घाई केली? मी परत त्याच्याशी जुळवून घ्यायचा प्रयत्न करायला हवा होता का ?

माझे आयुष्य चालू राहिले. शिक्षण झाले नोकरी लागली, लग्न झाले , मुलेबाळे झाली . अर्थात अजूनही मला पुरुषी सौन्दर्याचे आकर्षण आहेच .

अनेक वर्षानी, म्हणजे जवळपास अठरा वर्षानी, सहज म्हणून फेसबुकवर रमेश भिगवणकर नावाने सर्च केला. पहिलेच नाव आले ‘श्रीधर रमेश भिगवणकर उर्फ शिर्‍या’. फोटो अर्थातच रमेशच्या मुलाचा होता.