“धदड ततड धदड ततड ….” नदी काठावर ताशा वाजायला लागला आणि माझे पाय थिरकू लागले. उत्सवाचे दिवस जवळ आले की आमच्या पुण्यात ढोल ताशा पथकांची तालीम जोरात सुरु होते.मी गेले दोन तीन वर्षे जाऊन नुसती तालीम बघायचो पण कधी भाग घेतला नव्हता. या वर्षी मात्र ठरवलेच होते की या वर्षी उत्सव गाजवून टाकायचा.
मी रुपेशला सांगून ठेवले होते की काही झाले तरी या वर्षी मला त्याच्या ढोल पथकात चान्स मिळायलाच हवा.
“विन्या लेका तुझी कंबर ती केवढी आणि मांड्या त्या केवढ्या. तुला कसला ढोल वाजवायला जमणार?” माझी तर रुपेश टर उडवत होता.
“रुप्या, लवड्या मला भाऊ म्हणतोस आणि भावाची मदत करत नाहीस काय?” मी रुप्याला भावनिक आवाहन केले.
“गांडो, हलवुन दे म्हटला असतास तर हलवुन दिले असते कारण ते माझ्या हातात होते. पण साल्या ढोल पथकात एंट्री काही माझ्या हातात नाही. श्रीरंगदादाला विचारायला लागेल. त्याच्याकडे ही मोठी वेटिंग लिस्ट आहे लोकांची,” रुपेश फारच भाव खात होता.
“चल ना जाऊ तुझ्या श्रीरंग दादाकडे. मला या वेळी मिरवणुकीत कल्ला करायचाच आहे,” मी रूपेशला पटवायला लागलो. हो नाही करता करता रूपेशने दोन दिवसांनी मला श्रीरंगदादाकडे न्यायाचे ठरवले. तसा मी त्याना बघत होतो. रूपेशच्या तालमीच्या वेळी ते शिट्टी वाजवत सगळयांना शिस्त लावत असायचे. आम्ही गेलो तेव्हा कुणी तरी दादांना चहाचा कप आणून दिला.
“दादा, हा विनय.. माझ्या चाळीत राहतो. याल पण आपल्या पथकात यायचे आहे,” रूपेशने माझी ओळख करुन दिली.
“काय करणार तू?” श्रीरंग दादानी मला चहा पिताना विचारले.
“मला ढोल वाजवायचा आहे,” मी निरागसपणे उत्तर दिले.
फस्स करुन दादा हसले आणि सोबत रुपेश पण हसला.
“रुप्या, याला काही सांगितलं नाहीस का? अरे ह्याचं वजन काय आणि ह्याला ढोल वाजवायचा आहे….हाईट आहे यार…” दोघे खो खो हसत होते. माझ्या चेहऱ्यावरचा गोंधळ पाहून दादा समजावू लागले.
“अरे विनय..तुझं वजन आणि शरीर बघता तुला काही ढोल पेलवायचा नाही. हा रुपेश आता दोन वर्षे येतो आह तेव्हा कुठे याला आम्ही ताशा दिला आहे. अरे सलग दोन दोन तीन तीन तास वाजवायचे म्हणजे स्टॅमीना पण तेवढाच हवा ना… तो जो पर्यंत येणार नाही तोवर प्रॅक्टिसचा एक ढोल वाया घालवण्यात अर्थ नाही. विनय, यार तू जरा बॉडी बनव मग बघू…” दादानी मला सभ्य शब्दात कटवायलापाहिले.
“नाही दादा…ढोल राहू द्या, ताशा राहू द्या…तुम्ही सांगाल ते काम करेन मी पण मला इथेच राहू द्या…वाजवायला नाही तर नाही पण मला यावर्षी ढोल ताशाचा आनंद घ्यायचाच आहे….” मी अजिजीने श्रीरंगदादांना विनंती करू लागलो.
बहुतेक माझा निग्रह बघून त्यांनाही दया आली असावी.
“ठीक आहे रे, ये उदयापासून प्रॅक्टिससाठी, जे पडेल ते काम करायला लागेल. आधीच सांगून ठेवतो आणि पैसे वगैरे काही मिळणार नाही. सराव झाला की चहा आणि वडापाव. माहिती आहे ना?” दादानी मला बजावून सांगितले.
दादांच्या सरावाला मी दुसऱ्याच दिवसापासून जायला लागलो. स्टोअररूम मधून ढोल ताशे काढणे आणि परत ठेवणे, चहा पाण्याची व्यवस्था, कधी मधी झेंडा नाचवायचा सराव करणे असली कामे मी करत होतो. दोन दिवसातच श्रीरंग दादांनी आवाज दिला.
“विनय.. राजा त्या निलेशला ढोल बांधायला मदत कर जरा….” मी बघितले तर निलेश दिसला. पावणे सहा फूट ऊंच आणि आडवा बांधा..एकदम पैलवान स्टाइल मुलगा तिथे उभा होता. मुलगा कसला …बाप्याच होता !
मी त्याच्यापाशी गेलो.
“काय करू?” मला समजले नाही म्हणून विचारले.
“नवीन आहेस का?” त्याने विचारले. मी होकारार्थी मान डोलावली.
“एक काम कर. हा ढोल उचलून धर मी त्याची दोरी मागे बांधून घेतो,” निलेशने सांगितल्यावर मी ढोल उचलून त्याच्या कमरेपाशी धरून ठेवला आणि त्याने ढोलाची दोरी पाठीमागे हात घेऊन बांधली. आता झाले असे की माझा हात नेमका त्याच्या पोटावर अडकला. आणि बाहेर काढता येईना. मग निलेशने जरा पोट आत घेतले आणि माझा हात सोडवला.
“तू काल परवा दिसला नाहीस. मी परवापासूनच यायला लागलो,” मी त्याला बोललो.
“हा, मी दोन चार दिवस आमच्या फार्म वर गेलो होतो,” निलेशने सहज उत्तर दिले. आयला बड्या घरचं पोरगा दिसतो आहे. माझ्या मनात आले. कारण फार्म हाऊस आहे म्हणजे माणूस पैसेवाला असणार. मी तसा अगदीच गरीब नाही पण जनरल परिस्थितीतला मुलगा होतो. खाऊन पिऊन सुखी म्हणतात तसा. माझे सगळे मित्र सुद्धा आमच्यासारखेच होते.
पुढच्या काही दिवसातच माझी आणि निलेशची चांगली मैत्री झाली. त्याची के टी एम बघूनच कळत होते की हाय फाय प्रकरण आहे. पण तरीही तो आमच्याबरोबर थांबायचा. गाडीवर चहा घ्यायचा. खांद्यावर हात टाकायचा. ढोल तर असा वाजवायचा की जणू काही जन्मापासून तेवढेच करतो आहे.
माझे लक्ष त्याच्यावर असायचे. बेभान होऊन त्याने टिपरी ढोलावर आपटली की घनगंभीर आवाजात तो ढोल बोलू लागायचा. निलेशचे कान खूप तयार झाले होते. एकदा टिपरी आपटली की त्याला ढोल सैल झाला आहे का? शाई लावायला हवी का? कुठे चीर पाडली आहे का ? सगळे समजायचे. मलाही त्याच्यामुळे बरेच काही समजू लागले. काही मदत लागली की निलेश मलाच बोलावयाचा.
रूपेशने मला ढोल पथकात आणले खरे पण त्याची महिनाभरासाठी नाईट शिफ्ट लागल्यामुळे या वर्षी त्याचा सराव हुकला. आता मी एकटाच जायचो. पण ओळखी झाल्या होत्या त्यामुळे असे एकटे एकटे काही वाटत नव्हते.
श्रीरंग दादा नवीन नवीन ताल शोधायचे. त्याची प्रॅक्टिस चालायची. ढोल, ताशा, टाळ लेझीम असा बरच काही असायचे . धमाल यायची. मी लेझीम खेळायला सुरु केले. पण लक्ष निलेशवर असायचे. निलेश असा काही देखणा नव्हता पण त्याचे मजबूत मनगट, त्यात धरलेली टिपरी, भरदार मांडीवर विसावलेला तो ढोल, कपाळावरून सर सर ओघळणारे घामाचे थेंब आणि डोळे मिटून तल्लीन झालेला त्याचा चेहरा मला खिळवून टाकायचा.
मी हळू हळू निलेशचा भक्त बनत चाललो होतो जणू. माझ्यापेक्षा एक दोन वर्षे मोठा होता. वडिलांच्या धंद्यात मदत करत होता. लग्न झाले नव्हते पण बहुतेक त्याची गर्ल फ्रेंड होती. एक दोन वेळा एक मुलगी त्याला भेटायला आल्याचे मी पाहिले होते. एवढ्या “माल” असणाऱ्या मुलाला गर्ल फ्रेंड असणे काही अशक्य नव्हते.
एकदा प्रॅक्टिस संपल्यावर निलेश मला म्हणाला ,”विनय, वेळ आहे का तुला?” मी हो म्हणालो.
“घरी येतोस का? आज घरी कुणी नाहीये. आईने जेवायचे बनवून ठेवले आहे आणि मला एकट्याला जेवायला खूप बोर होईल.बियर मारू आणि मग जेवल्यावर तुला सोडतो मी…” निलेशने असे सांगितल्यावर मी तयार झालो. तसेही घरी जाऊन करण्यासारखे काही नव्हते. निलेशच्या के टी एम वर बसलो. त्याने डेक्कनच्या गल्ल्यांमधून गाडी नेली आणि एका दगडी बंगल्यासमोर उभी केली.
त्याचे घर बघून माझ्या तोंडाचा आ वासला. एवढी श्रीमंती माझ्या कल्पनेत सुद्धा नव्हती. त्याच्या हॉलमधे आमची दोन घरे बसली असती. घराची ठेवण अगदी शंभर वर्षे जुनी होती पण आतल्या सर्व वस्तू एकदम नवीन, चकाचक.
गेल्यावर निलेशने कपडे बदलले आणि एक एक बियरची बाटली घेऊन तो आला.
“घेतोस ना?” त्याने विचारल्यावर मी खुललो.
“घेतो कधी तरी,” मी उत्तर दिले.
“मग घे आज. घरी जायचा प्रॉब्लेम असेल तर इथेच झोप,” निलेशने असे म्हटल्यावर मी काही चान्स सोडणार होतो का. आजपर्यंत अश्या श्रीमंत घरात कधी झोपलो नव्हतो. आज चान्स मिळाला तर सोडणार नव्हतो. घरी आईला फोन करुन सांगितले की आज वाट बघू नका. मित्राबरोबर पार्टी करणार आहे. आईला समजले.
आम्ही प्यायला बसलो. गप्पा सुरु झाल्या.
“निलेश, मला वाटले नव्हते तू मला कधी घरी बोलवशील म्हणून…” मी बोलून गेलो.
“का? मी काय एवढा माणूसघाणा वटलो की काय?” त्याने हसत विचारले.
“तसे नाही रे. पण तुम्ही लोक एवढे पैसेवाले… आम्हाला कोण विचारतो,” मी चाचरत बोललो.
“व्हॉट नॉन्सेन्स… दोस्ती मधे असलं काही नसते रे. एखादा माणूस मला पटला म्हणजे पटला. मग तो कसाही असो…पैसेवाला , गरीब, हिंदू, मुस्लिम.. माणूस म्हणून तो चांगला असला पाहिजे एवढेच…” निलेश एवढ्या सहजतेने बोलत होता की बघतच राहिलो. उगाच माझ्या मनात श्रीमंत लोक म्हणजे एट्टीट्यूड असणारे असतात, माज करतात असेच काहीसे डोक्यात होते.
आमचे बोलणे हळूच मुलींकडे गेले.
“ती तुला भेटायला येते ती तुझी गर्ल फ्रेंड आहे का रे?” मी विचारले. निलेश गालात हसला.
“नाही तसे काही नाहीये. आम्ही असले काही जाहीर केले नाही अजुन. फिल्मस्टार जसे बोलतात तसे माझे पण आहे. वी आर जस्ट फ्रेंड्स,” असे म्हणून आम्ही दोघेही हसलो.
थोडा वेळ पिणे झाल्यावर निलेशने जेवायला वाढले. त्यांच्याकडचे जेवण खूपच आळणी वाटले. पण इतक्या भारी टेबलवर बसून आणि काचेच्या फॉरेनवाल्या डिश मध्ये मी पहिल्यांदाच जेवत होतो. जेवण झाल्यावर निलेशने बियरचा अजुन एक एक कॅन काढला आणि आणि आम्ही अकरा साडे अकराच्या सुमाराला गप्पा मरत झोपलो. मी निलेशच्या रूम मध्येच होतो. पहिल्यांदाच एवढ्या गुबगुबीत गादीवर झोपताना खूप भारी वाटत होते.
रात्री कधी तरी जाग आली तेव्हा माझा हात गुबगुबीत उशीवर होता. जरासे डोळे किलकिले केले तर माझा हात उशीवर नाही पण निलेशच्या बोच्यावर विसावला होता. निलेश तसा चांगलाच हेवी होता. व्यायाम आणि मजबूत खाणे यामुळे चांगली भरलेली बॉडी होती. डोळ्यावर झोप, नजरेत नशा आणि अंगाला होणारा तो मऊसूत पांघरूणचा स्पर्श.. मी झोपायचा प्रयत्न करू लागलो.
मनात आले का बरे निलेशच्या त्या मैत्रिणीने अजुन चान्स मारला नसेल? किती देखणा देह आहे याचा. अंगावर फारसे केस नाहीत, मऊ त्वचा, गुबगुबीत हात, दणकट मांड्या… मी जर मुलगी असतो तो याला सोडला नसता. त्याच्या दंडातला जोर मी ढोल वाजवताना पाहिलाहोता. त्याच्या लंडातला जोर तिने नक्कीच तिला वाजवताना पाहिला असता. कसा असेल याचा लंड? …. निलेशचे मनगट माझ्यामनगटाच्या दुप्पट आकाराचे होते आणि मांड्या माझ्या तिप्पट…मग लंड…?
माझ्या मनात असले विचार चालू होते आणि त्यातच मी झोपी गेलो. सकाळी उठून आम्ही कॉफी घेतली आणि मला निलेशने घरी सोडले. त्या दिवसानंतर मात्र माझ्या मनातले कुतूहल वाढले. कसा असेल निलेश? एक पुरुष म्हणून कसा असेल..? या श्रीमंतांची झवायची पद्धततरी कशी असेल ? त्या जेवणासारखीच आळणी असेल की आमच्याकडच्या मटणाच्या सागुती सारखी झन्नक?
त्या दिवशी संध्याकाळी सरावाच्या वेळी सवयीने निलेशने मला ढोल पकडण्यासाठी बोलावले. माझ्या डोक्यात रात्रीचाच किडा वळवळत होता. कसा असेल याचा? त्या दिवशी मी हात असा काही अडकवला की त्याचा ढोल बांधून झाल्यावर माझा हात बाजुला करताना मी चार सहा ठिकाणी त्याला दाबून पाहिले. माझ्या हाताला निलेशच्या मांड्या लागल्या आणि तिसरा पाय पण.
त्या संध्याकाळी अजुन एक दोन वेळा निलेशचा ढोल सैल झाला. त्यानेही मलाच बोलावले आणि तितक्या वेळा मी त्याचा लंड वेगवेगळयाप्रकारे दाबून बघितला. असे दाखवले की अगदी सहजच माझा हात लागतो आहे. निलेश पण असली मर्द होता. माझा हात लागला तरी त्याने काही तक्रार केली नाही. कदाचित त्याचे लक्ष नसेल. म्हणजे मला बरेच होते की.
त्या नंतर माझा हा रोजचाच खेळ बनला. निलेशच्या जवळीकीत असताना त्याच्या लवड्याचा अंदाज घ्यायचा. किती जाड आहे , ताठलाआहे का हे धक्का देउन बघायचे. माझ्या गेम्स चालू झाल्या. एकदा मी ढोल धरला होता आणि निलेश पाठीमागे हात नेऊन दोर बांधत असताना मला म्हणाला,
” विनय.. हे झाले की मला जरा टिपरी आणुन दे ना.”
ढोल ज्या काठीने वाजवतात त्याला टिपरी म्हणतात. माझा हात त्याच्या कमरेपाशीच होता. मी हळूच हाताचा, त्याच्या लवड्याला, धक्का देत म्हणालो, ” काय निल्या, आहे की इथे टिपरी… अजुन कशाला हवी ? “
“भाड्या… ती टिपरी इथे कामाची नाही… सांगतो ते कर…” गालात हसत निलेश बोलला. मी पण हसतच गेलो आणि त्याला टिपरी आणून दिली. त्या दिवशी निलेश माझ्याकडे बघत खूप वेळा गालात हसला. त्याचा ढोलावर आपटणारा हात बघून मी पण विचार करत होतो की याच्या टिपरीत किती जोर असेल? ढोली तारो ढोल बाजे म्हणत याची बायको कसे ठोकुन घेईल?
उत्सव चालू झाला आणि आमचे काम वाढले. रोज कुठे तरी आमच्या ढोल पथकाचा कार्यक्रम असायचा. श्रीरंग दादांचा मी लाडका सहायक बनलो होतो. निलेश आणि बाकीचे ढोलकरी मलाच हक्काने बोलवायचे. सर्वांचीच कामे मी करत होतो पण निलेशकडे जरा जास्तीच लक्ष द्यायचे हे मी आवर्जून पाळत होतो.
एक दिवस निलेशने ढोल वादनात असा काही रंग भरला मी नुसता मंत्रमुग्ध झालो. घरी परत जाताना मी त्याला काळजी वाटून विचारले.
” निलू यार एवढे जोरात वाजवतोस… हात दुखत नाहीत का? ” मी विचारल्यावर निलेश हसला.
“नो बडी केअर्स…. एवढा वेळ कुणाकडे आहे रे?” त्याच्या हसण्यात एक विषाद जाणवला. असे का बोलला असावा..?
“घरी गेल्यावर आईकडून दंड दाबून घे..” मी काळजी वाटून सांगितले.
“अरे नाही….आई बाहेर गेली आहे. एखादी पेन किलर गोळी घेईन मी,” तो बोलला.
“घरी अजुन कुणी नाहीये?” मी विचारले. त्याने नकारार्थी मान डोलावली. मला त्याची कीव आली.
“चल मी येतो तुझ्या घरी…. तुला चालणार असेल तर,”
माझ्या या ऑफरवर निलेश हो म्हणाला. मी दोन मिनिटात घरी गेलो आणि आईला सांगितले की निलेशच्या घरी जातो आहे. एव्हाना आईला पण निलेश माहिती झाला होता. मी खाली आलो आणि निलेशच्या गाडीवर बसून आम्ही दोघे त्याच्या घरी गेलो.
घरी गेल्याबरोबर नीलेशने जवळच्या हॉटेलमधून जेवण मागवले. फोन ठेवताना त्याच्या हालचाली बघून माझ्या लक्षात आले की त्याचे अंग दुखते आहे.
“निलेश….पाठ दुखते आहे का रे? ” मी विचारल्यावर तो हसत म्हणाला….
“पाठ हात.. कंबर… सगळे दुखते आहे… अगदी गांड पण दुखते आहे…” आम्ही दोघे हसलो.
” यार जेवण यायला वेळ लागणार आहे. तोवर मी तुझे हात दाबून देऊ का ?” मी विचारले. निलेशला खरोखर अश्याच मदतीची आवश्यकता होती. त्याने आढेवेढे न घेता हो म्हटले.
“झोप मग बेडवर मी थोडे तेल आणतो,” असे म्हणून मी नारळाच्या तेलाची बाटली घेतली. निलेशने शर्ट काढला होता त्याच्या अंगावरून माझा हात फिरवून तेल मालिश करुन देऊ लागलो. मला काही मालिश येत नाही पण निलेशला बरे वाटले.
“यार विनय….माझी पाठ पण दे ना अशीच दाबून. बरं वाटतंय रे…” त्याने काकुळतीला येऊन असे म्हटल्यावर मी पघळलोच.
त्याला झोपवून त्याची पाठ दाबून दिली.
“तुझ्या घराचे कुणी दिसत नाहीत रे?” मी बोललो.
“अरे आईला या उत्सवातले आवाज आवडत नाहीत म्हणून ती आणि बाबा एका हिल स्टेशनला गेले आहेत. मला मात्र हे सगळे खूप आवडतेम्हणून मी काही गेलो नाही….तसेही ते असले तरी काय फरक पडतो म्हणा..” बहुतेक निलेशचे आणि त्याच्या आई बाबांचे फारसे जमतनसावे असा अंदाज मी बांधला.
“विन्या… कंबर पण देतोस का दाबून?” नीलेशने म्हण्याचा अवकाश मी त्याची कमार दाबू लागलो. त्याच्या अंगावरून हात फिरवताना मला उत्तेजित व्हायला होत होते. कदाचित त्याच्याशी एवढी जवळीक साधायचे माझे स्वप्न पुर्ण होत होते म्हणून असावे कदाचित.
एखादया लग्नाळू मुलीला तिच्या स्वप्नातल्या राजकुमाराने मागणी घालावी असे मला वाटत होते. माझ्या राजाला सुखी करण्यासाठी मी तयार होतो. तेवढ्यात दारावरची बेल वाजली.
“हॉटेलवाला आला असेल. मी घेऊन येतो. ” मी बोललो.
“विन्या… माझ्या पँटच्या खिशात पैसे आहेत ते घे,” निलेश तर उघडा बंब होऊन बेडवर पडलेला होता.
मी त्याच्या खिशात हात घातला आणि पाकीट बाहेर काढले. पाकीट उघडले तर त्यात पैसे आणि कंडोमचे पाकीट…मी गपगुमान पैसेकाढले. जेवणाचे पार्सल घेऊन टेबलवर ठेवून परत आलो.
निलेशची कंबर दाबत मी विचारले. “पाय देऊ का दाबून?”
“आह… एवढा छान वाटते आहे की सगळं दाबून घेईन तुझ्याकडून….” तो हसत म्हणाला. मी त्याचा मजबूत पाय माझ्या हातात घेऊन दाबू लागलो. हळू हळू माझा हात वर सरकत होता…
“विन्या…..इट्स सो अमेझिंग… कुठे शिकलास रे दोन्ही पाय एवढे हलके झालेत की काय सांगू तुला…” निलेशला खूप बरे वाटल्याचे बघून मी पण खूश झालो. तो माझ्या समोर त्याच्या व्ही शेपमध्ये झोपला होता. त्याच्या दोन्ही तंगड्यावर माझे हात होते. आणि समोर होती त्याची टिपरी…. मला खुणावणारी….ही टिपरी एवढ्या आरामात, एकांतांत परत मला गवसली नसती. हा चान्स घ्यायचा की सोडायचा ? मी तर मौके पे चौका मारण्यात हुशार होतो.
हिंमत ए मर्दा असे म्हणतात ना… मी हिंमत केली…
“तुझी तयारी असेल तर तिसरा पाय पण हलका करुन देईन मी…” असे म्हणत मी त्याच्या लवड्यावर माझा हात ठेवला आणि चोळू लागलो. माझ्या या चोळण्याला निलेशने काहीच हरकत घेतली नाही. त्याची भरदार छाती दीर्घ श्वास घेत वर खाली होतो होती. निलेशचा लवडा ताठायला लागला.
त्याने तोंडावर हाताची घडी ठेवली. मला काही कळेना की याला माझा हा प्रयत्न आवडला की नाही. मी चोळायचा थांबलो पण हात काहीत्याच्या बुल्ल्यावरून काढला नाही. हातात आलेले स्वर्गाचे राज्य मी असंच गमावणार नव्हतो.
“का थांबलास ? ….कर की…” निलेशने तोंडावरची हाताची घडी न काढताच आज्ञा दिली…. आता काय मला ग्रिन सिग्नल मिळाला होता. मी हळूच त्याच्या व्ही शेप मध्ये हात घातला आणि निलेशचा बुल्ला बाहेर काढला. अबब…. एखादा कोकच्या कॅन एवढा जाड तो बुल्ला बघून माझी तबियत खूश झाली.
“वा… क्या लंड है निलेश….” मी अभावितपणे बोलू गेलो…हातात पकडून त्याला वर खाली करू लागलो.
“तुला तर महितीच असेल की..एवढा आहे म्हणून.. रोज तर ढोल पकडताना पन्नास वेळा माझा लंड दाबत असतोस…” निलेश बोलला आणि मी चमकलो.
” विन्या…भाड्या.. मला काय माहिती नाही असे वाटले का? पण मला आवडते तुझ्या हाताची मस्ती….” असे बोलत निलेशने तोंडावरची हाताची घडी काढली आणि माझे मनगट पकडले…..
मी त्याच्या डोळ्यात पाहिले… ” नुसते हलवणारच आहेस की पुढे जायचे….”त्याने विचारले…. उठून बसत त्याने मला त्याच्या मांडीवर ओढले…..
“विन्या…. कपडे घालून कुठे झवतात का रे? चल काढ तुझे पण…” मी त्याच्या गुलाम होतो. तो सांगेल ते करणार होतो. माझे कपडे काढून झाल्यावर निलेशने माझ्या डोक्यावर हात ठेवत मला खाली झुकवले. आता मला माहिती होते की काय करायचे ते… मी त्याचा तिसरा पाय तोंडात घेऊन कोक प्यायला लागलो. आजवर कधीच न घेतलेला अनुभव मी घेत होतो. मित्राबरोबर चोखण्याची मजा काही अनोखीच होती.
त्याच्या दगडी मांड्यांवरचा केसाचा तो स्पर्श.. त्याची झाटे… त्याच्या केसाळ गोट्या तोंडात घेताना त्याचा जांघेतल्या घामाचा वास मला पेटवत होता. ती टिपरी खरेच चविष्ट होती. माझी जीभ तिच्यावर आदळत होती.
“विन्या…. राजा… गांड दे मला….. सहन होत नाही आता…” निलेशचा एक एक शब्द म्हणजे माझ्यासाठी आज्ञा होता. मी त्याची रांड बनलो होतो. त्याने सांगायचे आणि मी ऐकायचे… माझा राजा माझी काळजी घेणार हे माहिती होते मला…
मी गांड काढून त्याच्या समोर उभा राहिलो. निलेशने पँटच्या खिशातून कंडोम काढले आणि पडलेली तेलाची बाटली माझ्या बोच्यावर उलटी केली.
” कधी केलं आहेस का?” त्याने विचारले. मी नाही म्हणालो
“आणि तू?” मी विचारले.
“मी पण नाही केले कधी…” तो बोलला.
” मग ते कंडोम का घेऊन फिरतोस…?” माझा प्रश्न बरोबर होता.
“अरे यार माझी “ती” मैत्रीण कधी हो म्हणाली तर आपली तयारी असावी म्हणून कायम बरोबर ठेवतो…”
“मैत्रिणीला काही किंमत नाही तुझी.. मित्राचीच खरी साथ आहे तुझ्या टिपरीला…” मी त्याचा लंड गांडीत घालून घेत बोललो.
“थांब आता वाजवतो तुझा ढोल…माझ्या टिपरीने…”असे म्हणत निलेश माझा ढोल बडवायला लागला. टेबलवरचे अन्न गार झाले होते पण इथे हिटर तापला होता आणि माझा ढोल वाजत होता….
मिलिंदच्या खुशी साठी जयने घेतला गोल्डन शॉवर
तरसलेल्या सुनील दादाने घेतला ब्लो जॉब
या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.
अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.
प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे ही आवश्यक बाब समजावी .
