आज माझ्या लेखणीतून उतरलेली ही शेवटची कथा या ब्लॉगवर प्रसीद्ध करतो आहे. तुमचे प्रेम गेले पाच वर्षे मिळाले. माझ्या सुखदुःखात तुम्ही सहभागी झालात. तुमचे आभार कसे मानू ? प्रेम करत रहा, परतीची अपेक्षा न करता जिवापाड प्रेम करत रहा एवढेच या शेवटच्या कथेच्या निमित्ताने मी सांगू इच्छितो.
आमच्या प्रेमाची पूर्वकहाणी
“बिट्टू सर… तुम्हाला भेटायला येतो आहे,” प्रथमेशचा , माझ्या लाडक्याचा फोन आला. या ब्लॉगची सुरूवात प्रथमेशच्या कथेने झाली होती. शेवटीसुद्धा हाच आला. मी हसलो. कालच माझे साहेबांशी बोलणे झाले होते. काही कागदपत्रे हवी होती. मी ऑफिसपासून दूर असलो तरी तिथे काय चालले आहे यावर माझे बारीक लक्ष असते.
कागदपत्रे कोण घेऊन येणार? या प्रश्नावर माझे उत्तर तयार होते. त्या प्रमाणे साहेबांनी प्रथमेशला मुथांगाला जायला सांगितले होते. मला त्याच्या फोनची अपेक्षा होतीच. प्रथमेश आला. त्याला माझा रॉयल कारभार ठाऊक असल्यामुळे येताना चितळेचे फरसाण आणि अजुन काही चकणा घेऊनच आला होता.
रात्री आम्ही टेरेसवर प्यायला बसलो.
“मग प्रथमेश…. कसे चालले आहे मॅरिड लाइफ ? एनजॉयिंग? ” मी विचारले.
“बिट्टू सर…. खूप एंजॉय करतो आहे. गेले वर्षभर तर नुसता हनीमून चालू आहे,” तो खूश होता.
“गुड… ऐकून चांगले वाटले. काही वेळा लग्नाआधी गे सेक्स केला असेल तर भीती वाटते की जमेल की नाही. पण तुला जमलेले दिसतंय,” मी हसत बोललो.
“सर, खरच मलाही भीती वाटत होती पण एकदा पुच्ची बघितली आणि सगळे विसरलो बघा… आता लवडा असा ताठ होतो की पुच्ची नुसती गचा गच मारतो मी. बायको तर म्हणते की रात्रीत दोन वेळा तीन वेळा झवलास की सकाळी उठावेसे वाटत नाही,” आम्ही दोघे हसलो.
“सर…. तुम्ही पण करा की लग्न… का करत नाही.. तुम्हाला पण भीती वाटते का ? जमणार नाही म्हणून ? सॉरी मी कधी विचारले नसते पण आपल्यात एवढी जवळीक आहे म्हणून विचारले,” प्रथमेशने काळजीने सल्ला दिला.
“जाऊ दे रे प्रथमेश… केले होते कुणावर तरी प्रेम…” मी बोललो.
“मग तिने धोका दिला का?”
“तिने नाही रे… त्याने धोका दिला….” माझी दारू आता बोलत होती.
“ओह… सर म्हणजे तुम्ही गे रिलेशन मध्ये होता?” त्याने चकित होऊन विचारले.
“म्हणजे..तुला प्रश्न का पडला ? आणि हे रिलेशन म्हणजे टाईमपास नव्हता रे… मी खूप जीव लावला होता त्याच्यावर…” मी बोलत होतो. आणि माझे मन भूतकाळात धावत होते.
मागच्या वर्षी मी पुण्याला आलो होतो. आईची तब्येत खूपच खराब होती. तिला नुकतेच हॉस्पिटल मधून आणले होते. मी घरी पोहोचलो तर ती अशक्त फिकट दिसत होती.
घरातले सगळे लोक बाहेर हॉल मध्ये बसले होते. आईने माझा हात हातात घेतला….
“बिट्टू… किती दिवस एकटा राहणार आहेस ? कुणी तरी शोध की…” ती म्हणाली.
“काय घाई आहे तुला सूनेची?” मी हसत विचारले…
“अरे सुनच हवी असे नाही रे… पण कुणी तरी जोडीदार बघ….” आईचे हे बोलणे ऐकून मी चमकलो.
“अरे माझ्या बाळा…. मी आई आहे रे तुझी… तुला काय वाटले…. मला समजत नाही का? तुला बायको नको… मित्र हवा आहे एखादा…” ती बोलली. मी मान खाली घातली.
” तुला कसे कळले ? ” मी बारीक, अपराधी आवाजात विचारले.
“अरे बिट्टू, त्या पंकजच्या आठवणीत किती वर्षे झुरणार आहेस? त्याचे आयुष्य पुढे गेले असेल…तू का तिथेच थांबला आहेस ?” आई मला धक्क्यांवर धक्के देत होती.
“तुला… पंकज…” मी काही बोलणार तेवढ्यात आईच बोलली.
“माझ्या मुलाच्या फोनचा स्क्रीनसेव्हर दिसतो मला. तो दहा वर्षांपूर्वीचा तुझा मुंबई ऑफिसमधला “त्याच्या” बरोबरचा फोटो पण आठवतो मला. तुमची नवीन lgbt ची भाषा कळत नसली तरी प्रेम कळते रे मला. …. गैर काही नाही… तुला पुरुष आवडतात हे मला तू लहान असल्यापासून माहिती आहे….. तुला पंकज आवडतो हे पण माहिती आहे.
तेव्हा तू घरी आलास की फक्त पंकज बरोबर काय झाले आणि पंकज काय बोलला, पंकजने काय केले एवढेच सांगायचास…. आणि मग एक दिवस…. पंकज हा विषयच बंद झाला. तू त्या हिमालयातल्या ट्रेकवर गेलास आणि बदलून गेलास. आयुष्य एंजॉय करणेच सुरु झाले. मला माहिती आहे जीवन म्हणजे केवळ दारू नॉन व्हेज आणि सेक्स समजण्याइतका तू इतका थिल्लर नाहीस…पण तुला सेटल का व्हायचे नव्हते हे मला कळत नाही असे वाटले का…? शोध रे बाळा … एखादा जीवन साथी शोध…बघ…मिळेल कुणी तरी..”
आईचा हात माझ्या तोंडावरून फिरला आणि माझ्या डोळ्यातून साचलेले दुःख भळभळत वाहू लागले. आम्ही मायलेक एकही शब्द न बोलता हातात हात घेऊन बसून राहिलो….. त्या भावना वेगाने सुद्धा आई थकली होती. रात्री सगळा खेळ संपला… मी पुनः एकदा पोरका झालो. त्या बंगल्यात आता मी एकटाच राहणार होतो. बाबांचे निधन तर या पूर्वीच झाले होते आणि भावाचा संसार वेगळीकडे सुरु आहे.
माझी साईटवर जाण्याची सवय कमी आली आणि मी पुण्याबाहेर पडलो. अनोळखी लोकात नाते शोधू लागलो.
आज प्रथमेशने ती खपली बाहेर काढली.
तेवढ्यात खाली बेल वाजली. अशोक आला होता. मी खाली गेलो आणि त्याला वर आणले. प्रथमेशने हसून त्याचे स्वागत केले.
“प्रथमेश.. हा अशोक चेत्ता… माझा व्यायाम प्रशिक्षक आणि सध्याचा पार्टनर… ” असे म्हणत मी डोळा मारला. प्रथमेशला इशारा समजला.
“अशोक… हा माझा लाडका मित्र प्रथमेश…” मी ओळख करुन दिल्यावर प्रथमेशने उठून अशोकला मिठी मारली. त्याच्या पाठीवर हात टेकवण्याच्या निमित्ताने त्याच्या बॉडीचा अंदाज घेतला. आम्ही एक दोन राऊंड ड्रिंक्स घेतले, मग मी अशोकला जवळ बोलावले आणि त्याच्या अंगावरून हात फिरवू लागलो.
तो चमकला. समोर प्रथमेश बसला होता त्याच्याकडे बघायला लागला. मी प्रथमेशला सुद्धा जवळ बोलावले आणि आमचा तिघांचा बॉडीप्ले सुरु झाला. माझ्या दोन्ही हातात लवडे होते. मधूनच प्रथमेशने अशोकचा किस घेतला.
“प्रथमेश…तुझे लग्न झाले आहे… तुला यात पडायचे नसेल तर तसे सांग…” मी स्पष्ट बोललो.
“तसे नाही सर…. लग्न झाले आहे म्हणून दुसऱ्या बाईला झवणार नाही मी पण दुसरा पुरुष चालेल की… माझी पण गांड खूप सुरसुरते आहे… एक दीड वर्ष झाले कुणी मारली नाहीये माझी… आज होऊन जाऊ द्या,” प्रथमेश पण एकदम जोशात होता.
मी त्यांचे कपडे सरकवले. प्रथमेश बऱ्याचदा छातीवरचे केस शेव्ह करायचा. पण या वेळी त्याची छाती एकदम केसाळ होती.
“काय रे… केस वाढवलेस की….” मी विचारले.
“सर… बायकोला छातीवरच्या केसातून हात फिरवायला आवडतं म्हणून शेव्ह केले नाही…मला माहिती आहे तुम्हाला केस नसलेली छाती आवडते…पण आज काही इलाज नाही…हेच गोड मानून घ्या ” प्रथमेश बोलत असताना… अशोक त्याचे बोबे चोखायला लागला. चावून चावून त्याने प्रथमेशची छाती एकदम गुलाबी केली.
“लवड्या गांड चोख माझी अशी…..” असे म्हणून प्रथमेशने त्याची गांड समोर केली. तो गोरा बोचा बघून अशोक खवळला. मी दोन्ही हातांनी ती गांड फाकवून धरली आणि अशोकने भोकात जीभ घालून एंजॉय करायला सुरु केले. मधूनच तो माझ्या ओठांचा किस घ्यायचा. अशोकने जीभ बाहेर काढली की मी माझे बोट प्रथमेशच्या गांडीत घालायचो.
“प्रथमेश.. भाड्या गांड फुगली की तुझी….टेऱ्या जाड झाल्या.. आज तुझी मारायला खूप मजा येणार…” मी बोललो. अशोक आणि मी दोघांनी प्रथमेशला उचलले आणि आत बेडवर आणुन टाकले. अशोकने आमच्या दोघांच्यासाठी एक सुवासिक तेल आणुन ठेवले होते. आम्ही तिघानी त्या तेलाने गांड आणि लवडे माखून घेतले आणि सुरु झाला आमच्या लिंगांचा हैदोस…..प्रथमेशने सुद्धा आमच्याकडून मनसोक्त बोचा मारुन घेतला.
अशोकचा वाकडा लवडा बोच्यात घुसला की एकदम टेढी उंगली बनायचा. मला अनुभव होताच. आज प्रथमेशने सुद्धा त्याचा अनुभव घेतला. बायकोची पुच्ची मारणारा प्रथमेश या वेळी कुणाची तरी गांड मारायला तयार झाला होता.
मी पण माझी गांड आज त्याला दिली. बायकोची पुच्ची झवून एकस्पर्ट झाला आहे प्रथमेश…. पुर्वी दोन पाच मिनिटात गळून मोकळा होणारा प्रथमेश आज अगदी दहा बारा मिनिटे माझ्या भोकाचा कुटाणा करत होता. आपल्याला आवडत्या माणसाने कितीही मारली तरी सुखच वाटते.
माझ्या पंकजने माझी पहिल्यांदा मारली होती तेव्हा मी केवढा खूश झालो होतो. माझा लाडका आज पुर्ण पुरुष बनला होता. माझी ठसठसती गांड हा त्या दिवशी माझा सगळयात आनंदी अवयव होता. नाही तर पंकजच्या शीघ्र वीर्यपतनाच्या प्रॉब्लेममुळे आमचा सेक्स अगदी अर्धा पाऊण मिनीट चालायचा. पंकजला शिकवलेले व्यायाम आणि काही औषधांमुळे तो अगदी बरा झाला होता. माझी गांड दुखली पंकज बरा झाल्याचा आनंद वेगळाच होता.
“सर… मला पुढचे दोन महिने दिल्लीत रहायला लागणार आहे…बायको येणार नाही कारण तिची नोकरी पुण्यात आहे आणि तिला ऑफिसला जायला लागते …” सकाळी चहा पिताना प्रथमेश कुरकुरत होता. हे सुद्धा मला माहिती होते.
“माहिती आहे. म्हणूनच तुला इथे बोलावून घेतले,” मी बोललो. “हा अशोक सुद्धा दिल्ली मध्येच रहातो आणि दोन चार दिवसात तो सुद्धा दिल्लीला वापास जाणार आहे. तुम्हा दोघांना तिथे फुल ऐश करता येईल म्हणून ओळख करुन दिली तुमची….”
मी बोललो….तसे अशोकने प्रथमेशचा हात हातात घेतला…. आणि दोघांनी ओठांवर ओठ टेकवले. दोघे आता दिल्ली गाजवणार यात काही शंका नव्हती. बाहेर माझ्या म्युझिक सिस्टिमवर कुमारजी गात होते….
“ऋणानुबंधाच्या ऋणानुबंधाच्या
जिथून पडल्या गाठी
भेटींत तृष्टता मोठी
भेटींत तृष्टता मोठी “……
अशोक आणि प्रथमेश तिथून गेल्यावर अगदी आठ दिवसच झाले असतील….मला काही कॉन्फरन्स निमित्त नागपूरला जावे लागणार होते…त्यापूर्वी केरळ मंत्रालयातली काही कामे निपटली आणि त्रिवेंद्रमवरुन फ्लाईटचे बुकिंग केले. एयरपोर्ट हा तर वेगळाच उद्योग असतो. फुल टाईमपास. जरा लवकर पोहोचून गंमत बघत बसायचे.
आमच्या फ्लाइटच्या गेटपाशी एक मराठी महिला आणि तिची दोन्ही मुले यांचा गोंधळ चालू होता. एक मुलगा आणि एक मुलगी. त्या दोघांना सांभाळताना तिची फुल वाट लागली होती. हातातल्या बॅग्स आणि ती अवखळ मुले. शेवटी मी तिला विचारले…
“तुम्हाला पण नागपूरला जायचे आहे का?” ती हो म्हणाली.
“बंगलोर स्टॉप ओव्हर?” मी
“हो ना… मैत्रिणीकडे आले होते पण परतीचे दुसरे तिकिटच मिळेना म्हणून हे घेतले. या दोघांना संभाळून बंगलोरच्या एयरपोर्टवर माझे काय होणार कुणास ठाऊक..” ती म्हणाली.
“ताई काळजी करू नका. मी पण नागपूरलाच चाललो आहे. मी बघतो यांच्याकडे,” मी बोललो.
त्या दोघा पोरांशी गप्पा मारायला लागलो. त्यांना एयरपोर्ट फिरवून आणला. आमची गट्टी जमली. गंमत म्हणजे त्यातल्या मुलाचे नाव पण बिट्टूच होते…मला पण बिट्टू म्हणतात हे काही मी सांगितले नाही. माझ्या ओळखीत खूप थोड्या लोकांना माझे हे नाव माहिती आहे.
आम्ही बंगलोरच्या विमानतळावर सुद्धा मजा केली. नागपूरला उतरल्यावर त्या महिलेने तिच्या नाव आणि पत्त्याच्या कागद मला दिला…
“राकेश दादा…. नागपुरात आहात तर आमच्या घरी यायचेच बरे का…” असे आग्रहाचे निमंत्रण देउन आणि माझे कार्ड घेऊन ती गेली…
माझी कॉन्फरन्स तीन दिवस चालणार होती. मी एक दोन दिवस बाकी कामांसाठी तिथे राहणार होतो. तिसऱ्या दिवशी मला उज्ज्वलाताईचा, त्या महिलेचा फोन आला.
“बिटू दादा… आज नक्की या…. संध्याकाळी या म्हणजे जेवायला थांबाल तुम्ही….मी काही जेवण केल्याशिवाय तुम्हाला जाऊ देणार नाही…” तिने दिलेला पत्ता माझ्याकडे होता… मी शोधत गेलो.
बेल वाजवली…. दरवाजा उघडला गेला…. आता माझ्या तोंडाचा आ वासला…
समोर माझा पंकज…. याची देही याची डोळा माझ्या समोर उभा होता….
“बिट्टू… तू ? “त्याचा आवाज घशातून आला. कदाचित कोरड पडली असावी….
“पंकज तू…?” मी पण तेवढाच चकित.
माझ्याही चेहऱ्याचा रंग उडला. तेवढ्यात आतून आवाज आला.
“राकेश दादा……या ना….” बहुतेक तिने पंकजचा किंवा माझा उद्गार ऐकला असावा…
“तुम्ही ओळखता का यांना?” तिने विचारले. खोटे बोलण्यात काही अर्थ नव्हता.
“हो माझा जुना मित्र आहे राकेश…” पंकज कसे बसे बोलला.
“ताई तुम्ही दिलेल्या पत्त्यावर तर वेगळेच आडनाव होते…” मी बोललो.
“अहो आम्ही एवढ्यात नाशिकहून नागपूरला शिफ्ट झालो. मग घरमालकांचे नाव पत्त्यावर दिले. आम्हाला कुणी ओळखत नाही ना इकडे…” तिने स्पष्टीकरण दिले…
“बि… राकेश आणि मी एकाच कंपनीत होतो. …” पंकजने बिट्टू नाव टाळले हे माझ्या लक्षात आले.
“अहो तुमच्या लग्नात सुद्धा मी आलो होतो. पण सॉरी मी तुम्हाला ओळखले नाही…”मी बोललो.
“अहो लग्नात कुठे दहा सेकंदात ओळख होणार…त्यात परत नवरीच्या तोंडावर हा एवढा मेकअप असतो….आणि माणूस ओळखायला तर जन्म जावा लागतो…” उज्वल ताई बोलली….
आम्ही दोघे फॉर्मल गप्पा मरत बसलो. तू कुठे, मी कुठे…. काय केलेस , हा काय करतो, तो काय करतो….कशी नोकरी बदलली……या पुढे संभाषण जात नव्हते…पंकजची सासुरवाडी नागपूरला शिफ्ट झाली होती म्हणून त्याला पण शिफ्ट व्हावे लागले. बायकोचा आग्रह…सर्व संभाषणात पंकज मला कटाक्षाने “राकेश” म्हणून हाक मारत होता.
तेवढ्यात उज्ज्वलाचा फोन वाजला….तिची आई घरात घसरून पडली होती…त्यांना डॉक्टरकडे जायला लागणार होते. माझ्या भेटीत मुलांचा गोंधळ नको म्हणून उज्ज्वलाने त्यांना तिकडेच पाठवले होते. आता अजीजीने माझी माफी मागून उज्ज्वला तिच्या माहेरी जायला निघाली. पंकजने तिला म्हटले…
“काही काळजी करू नकोस…उशीर झाला तर राकेश आणि मी जेवून घेऊ… घरचाच आहे तो… काही रागवणार नाही…”
उज्ज्वला तिथून गेली…. पंकजने दरवाजा लावून घेतला आणि मिठी मारण्यासाठी हात फैलावून उभा राहिला.
शब्दावाचून कळले सारे शब्दांच्या पलीकडले…. अशी आमची अवस्था होती…. मी न बोलता त्याच्या मिठीत सामवलो…अर्धा एक मिनीट आम्ही फक्त एकमेकांच्या देहात सामावून गेलो होतो. मी भानावर आलो….पंकजला दूर केले…
त्याच्या गालावरून आसवे ओघळत होती….
“का रे? का दूर करतो आहेस?” त्याने रडक्या आवाजात विचारले….
“पंक….तू मला दूर केले आहेस तुझ्या आयुष्यातून,,,,..” माझा स्वर जरा कडवट झाला होता….
“हो आणि त्याची शिक्षा मी भोगतो आहे…. अजुन….”
“शिक्षा… दोन गोड मुलांचा बाप बनलास ही शिक्षा ? तुला काय माहिती शिक्षा काय असते…. रात्री तळमळत रिकाम्या गादीवर मी कूस बदलतो ही शिक्षा… तुझ्या आत्म्याशी एकरूप व्हायच्या ऐवजी…. कुणाचा तरी देह जवळ करतो आणि त्या देहात तुला शोधायला बघतो आणि तू तिथे नसतोस…ही शिक्षा…. माझी काय चूक होती की तू मला ना सांगता लग्न केलेस या विचाराने अजूनही जळतो मी हीशिक्षा….” मी बोलत होतो….
“आय नो… आय नो… मी तुझ्यावर अन्याय केला…त्याचे प्रायश्चित्त कसे करू रे… ? मी केवळ माझी शारीरिक कमतरता पुर्ण करण्यासाठी मी तुला वापरले या भावनेने जीव द्यावासा वाटतो… तुझ्या भावना मी पायदळी तुडवल्या…माझ्या आईच्या मागे लपून बसलो आणि या लग्नाला हो म्हटले…..माझे अपराध किती वेळा मोजतो हे तुला ठाऊक नाही बिट्टू…. आणि हे कुणाला सांगू पण शकत नाही रे…कुणाला समजणार पण नाही…” पंकजला मनमोकळे करायचे होते…
“बिट्टू बायकोला जवळ केले तरी डोळे मिटतो आणि मनात आणतो की समोर माझा बिट्टू आहे… त्या शिवाय लवडा पण ताठत नाही रे… उज्वलावर प्रेम असले तरी तुझी आठवण केल्याशिवाय माझी वासना खवळत नाही…. काही वेळा वाटते की दोन मुले झाली….पण तो फक्त स्त्री पुरुष संबंधांचा परिणाम आहे… काय सांगू तुला….मी तिच्यावर प्रेम करतो पण तुझ्यावर सुद्धा करतो की…. आणि कुणालाच न्याय देऊ शकत नाही….बहुतेक हीच माझी शिक्षा आहे…..” पंकज बोलत होता.
“पंकज… तुला दोन दोन माणसे आहेत रे प्रेम करणारी….मला कोण आहे? आई पण गेली आता मी एकटा आहे… आणि बहुतेक उरलेले आयुष्य मी एकटाच राहणार…” मी बोललो…
“भेटायचे का अधुन मधून ? ” पंकजने विचारले..
“अधुन मधून म्हणजे… हर्ष लालवाणीला भेटायचास तसे ? ” मी विचारले… हर्षने मला सांगितले होते की नासिकला असताना पंकजच्या बरोबर त्याने एक दोन वेळा सेक्स केला होता…
“ओह… तुला माहिती आहे तर…” पंकज बोलला….अरे हां…. तू तर तुझ्या ब्लॉगवर ही कथा सुद्धा लिहिली होतीस,” माझ्या चेहऱ्यावरचे भाव वाचून पंकज बोलला…” हो मी वाचतो तुझ्या कथा.. आणि तू कधी मला बोल लावला नाहीस हे पण माहिती आहे मला.. त्यामुळे तर अजूनच अपराधी वाटते मला…”
” सीरियसली सांगतो. मी त्याला एक दोन वेळा भेटलो असेन.. ते पण तुझी आणि त्याची ओळख असल्याचे मला त्याने सांगितले म्हणून. कदाचित मी पण त्याच्यात तुलाच शोधत होतो. त्या नंतर मात्र मी आजपर्यंत कुणाला जवळ केले नाही. म्हणून विचारले की भेटायचे का ? “
“नाही पंकज… तुझ्या बायकोला मी बहिणीसारखे मानले आहे. तुझी मुले मला मामा म्हणून हाक मारतात. तुझा संसार मी असा नासवणार नाही. तुझ्या संसारात माझा रोल व्हिलन सारखा होऊ नये म्हणून मी तुझ्यापासून एवढी वर्षे दूर राहिलो. सोशल मिडिया वर तू नाहीस. मीपण तुझा शोध सोडला .. प्रत्यक्ष आयुष्यात सुद्धा मी तुला कधी शोधले नाही. उगाच तुझ्या नोकरीच्या ठिकाणी काही लुडबुड केली नाही. तुला माझ्यापासून दूर व्हायचे होते… मी तुझा, तुझ्या प्रायव्हसीचा आदर केला…आता परत एक अर्धवट रिलेशनशिप नको रे… खूप त्रास होतो… आपल्या माणसांना दुरून बघायचे आणि हात पण नाही लावायचा…. जे झाले त्यात अजूनही दोघेही जळत आहोत…या सगळ्याला अंत नाही बघ… ही चित्रपटातली प्रेम कथा आहे…. पुढचा जन्म असेल तर पुढच्या जन्मात नवरा बायको म्हणून नाते बनवू…”
“कथा का लिहायला लागलास?” मध्येच त्याने विचारले .
“कुणाल सांगू मनात साचलेले. तुझ्यावर असलेले प्रेम कुणाला तरी सांगायचे होते. पण कुणाला कळले तरी असते का? जे भेटले ते सेक्स साठी माझी रडकथा ऐकण्यात कुणाला इंटरेस्ट नव्हता. …पण मला सांगून मोकळे व्हायचे होते. कुणी असले लिखाण छापले नसते म्हणून ब्लॉग बनवला…. तू वाचल्यास माझ्या कथा… मी भरुन पावलो…आता मला कुणाला काही सांगायचे नाही..आता या पुढे फक्त मी आणि माझे एकटेपण…” मी बोलत होतो.
आमच्या दोघांच्याही डोळ्यातून अश्रुंच्या धारा वाहत होत्या… इतक्या वर्षांचा राग, तक्रार त्या अश्रुंमध्ये वाहुन गेली होती… आमचा विरह आम्हा दोघांनाही सहन होणारा नव्हता पण आमचे मिलन या समाजाला सहन होणारे नव्हते…माझा राजा मला भेटला होता. माझा राग , माझी अस्वस्थता त्याला सांगून मी मोकळा झालो होतो.
तेवढ्यात बेल वाजली…. उज्ज्वला मुलांना घेऊन आली होती. आम्ही डोळे पुसले आणि चेहरा हसरा ठेवून पंकजने दार उघडले….शेजारी कुठेतरी…सीने मे जलन … आंखोमे तुफान सा क्यो है…. लागले होते… आम्ही दोघांनी एकमेकांकडे बघितले….
उज्ज्वलाने जेवायला वाढले…. आम्ही मुलांच्या बरोबर जेवायला बसलो. माझ्या मुलांबरोबर गप्पा चालू होत्या.. पंकज गुमसुम बसला होता….मी काही गिफ्ट आणल्या होत्या त्या मुलांना दिल्या …दोघीही खूपच गोड मुले आहेत… अगदी बापासारखी….मी जायला निघालो…
“राकेश…. ये परत….नागपूरला आलास की घरीच ये…” पंकज बोलला. मी शेक हैंड केला….
“मामा….. नक्की ये.. तुझी वाट बघणार मी…” ज्युनियर बिट्टू माझ्या गळ्यात हात घालत बोलला….
“हो रे माझ्या राजा… नक्की येणार…” म्हणत मी जिन्याकडे वळलो…. पायऱ्या दिसत नव्हत्या… डोळ्यात काही तरी गेले वाटते… म्हणत मी डोळे पुसले…..शेजारच्या घरातून कुमार बरसत होते…..
त्या कातरवेळा थरथरती कधी अधरीं
त्या तिन्हीसांजा , त्या आठवणी , त्या प्रहरी
त्या तिन्हीसांजा, त्या आठवणी, त्या प्रहरी
कितिदां आलो गेलो जमलो
कितिदां आलो गेलो जमलो
रुसण्यावाचुनी परस्परांच्या रुसण्यावाचुनी परस्परांच्या
कधीं न घडल्या गोष्टी
भेटींत तृष्टता मोठी
ऋणानुबंधाच्या ऋणानुबंधाच्या
जिथून पडल्या गाठी
भेटींत तृष्टता मोठी
भेटींत तृष्टता मोठी “…
(समाप्त)
- या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.
- अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.
- प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे ही आवश्यक बाब समजावी .
