#marathigay “देख साले की गांड फट गयी…अब कैसे नाचेगा गांड दिखा दिखाके?” मी वेड्यासारखा हसत हसत सतीशला बोललो. मला कुणी त्या वेळी पाहिले असते तर बिट्टू वेडा झाला म्हणून शिक्का मारला असता. अर्थात मी काय करत होतो ते मला समजत होते…
….“नॉट अॅट ऑल… दोनो मर्द ही है तो शरमाना कैसा ? तुझं चालू दे, “ असे म्हणून सतीश सोफ्यावर पहुडला.
माझी नजर सारखी त्याच्या उघड्या छातीकडे , त्याच्या पायांकडे घरंगळत होती. आणि मी वेलकम चित्रपटातल्या नाना पाटेकरसारखा माझ्या मनाला समजावत होतो….. कंट्रोल बिट्टू कंट्रोल….
आता पुढे
या पूर्वीचे भाग येथे वाचा
रात्री अकरा सवाअकरा वाजता सतीशला झोप यायला लागली तसा तो उठून बसला.
“आजचे काम चांगले झाले बिट्टू…” तो म्हणाला. “मलाही काही नवीन शिकायला मिळाले. मुख्य म्हणजे प्रत्यक्ष जमिनीवर उभे राहून पाहिले की काही गोष्टी पटतात. नुसत्या वाचून कळत नाहीत. थॅंक्स मॅन..”
असे म्हणत सतीशने आलिंगन देण्यासाठी हात पसरले मी पुढे सरकलो तेवढ्यात त्याने हात आवरले आणि शेक हँड साठी आपला हात पुढे केला. सतीशच्या उघड्या अंगावरून हात फिरवण्याचे माझे स्वप्न आज अधुरेच राहिले. मी पण शेकहँड केला. तो त्याच्या बेडरूममध्ये गेला आणि मी परत कामाकडे वळलो.
पहाटे पक्ष्यांच्या किलबिलाटाने जाग आली. मी उठून व्यायाम केला. जवळच नदी होती. तिचा खळखळाट ऐकू येत होता. आज नदीवर जाऊन आंघोळ करावी असा विचार होता. मी कपडे गोळा करत होतो तेवढ्यात सतीश जागा झाला. तोसुद्धा नदीवर यायला तयार झाला पण आंघोळ करणार नाही म्हणाला.
आम्ही दोघे नदीपाशी पोहोचलो. ही बियासला जाऊन मिळणारी एक उपनदी होती. छोटा पण पॉवरफूल प्रवाह होता. मी कपडे काढले आणि त्या धारेत जाऊन उभा राहिलो. खरच खूप मस्त अनुभव होता. सतीशला पण बोलावले.
“नाही रे मी कधी नदीत आंघोळ केली नाहीये. मला पोहता पण येत नाही,” त्याने कारणे सांगायला सुरुवात केली.
“अरे मी आहे ना .. धरतो तुला… काळजी करू नकोस,” मी म्हणालो
“नाही पण मी कपडे आणले नाहीत… टॉवेल नाही…” ह्या साल्याची कारणे काही संपत नव्हती. तो ज्या पद्धतीने माझ्या जलविहाराकडे बघत होता ते बघून त्याची पाण्यात यायची खूप इच्छा आहे हे मला कळले होते. पण या माणसाला तयार कसे करायचे हा प्रश्न होता.
शेवटी मी बाहेर काठावर आलो. “सतीश , यार माझ्याकडे टॉवेल आहे तो वापर. पाहिजे तर तू आधी अंग पुसून घे मग मी तो टॉवेल वापरतो. आणि कपडे म्हणशील तर असे काय लागते. आपला बंगला जवळ आहे. आंघोळ झाली की अंडरपॅंट काढून टाक आणि नुसती लोअर घालून चल…. क्या यार दोनो मर्द है … शरमाना कैसा ? “
काल रात्री त्याने मारलेला डायलॉग त्याला ऐकवला मग तो एकदाचा तयार झाला. त्याला पाण्याची , त्या वेगाची भीती वाटत होती. म्हणून मी काठावर उभे राहून त्याला हाताने धरले होते. त्याने मला परत एकदा पाण्यात उतरायलाच लावले. मीसुद्धा त्याच्या शेजारी उभा राहिलो आणि एका हाताने त्याला धरून ठेवले.
पाण्याचा थंड स्पर्श आणि वारा हे एक ताजे तवाने करणारे कॉम्बिनेशन आहे. सतीश उघड्या अंगाने माझ्या जवळ उभा होता आणि मी त्याच्याशी काहीच मस्ती करू शकत नव्हतो. मिठाई ठेवलेल्या काचेच्या कपाटाबाहेर घोटाळणार्‍या माशीसारखी माझी अवस्था होती.
माझा बाबुराव उठला होता. त्याच्याही चड्डीला हात घालावा अशी इच्छा होत होती पण नकोच ते… एकूणच काही वेगळे करायचे म्हटले की सतीशची गांड फाटत होती. त्यात लग्न झालेल्या माणसाला दुसर्‍या पुरुषाबरोबर सेक्स करायचा म्हटले की खूप ऑब्जेक्शन असतात. दुसर्‍या पुरुषाला सेक्सबद्दल विचारायचे म्हणजे जगावेगळे काही तरीच असे भारतीय पुरूषांना वाटते. त्यात आम्ही उघड्यावर होतो. कुणीही येऊ शकले असते.
बराच वेळ पाण्यात खेळून झाल्यावर आम्ही बाहेर आलो. मी सतीशला माझा टॉवेल दिला. त्याने लाजत लाजत अंडर पॅंट काढली आणि टॉवेल गुंडाळून त्याची ट्रॅक पॅंट चढवली . मी हसत हसत त्याला म्हणालो…”असं फिरताना मांडीवर गोट्या आपटतात बैलाच्या गळयातल्या घंटा हालत आहेत असाच फील येतो नाही का …”
त्यालाही हसू आले पण तो यावर काही बोलला नाही. संकोच असावा ! दुसरे काय ?
काही लोकांना सेक्सबद्दल किंवा लंड, पुच्चि अश्या अवयवांबद्दल बोलायला भयंकर संकोच वाटतो. आपला भारतीय प्रॉब्लेम आहे हा . झवायला काही वाटत नाही पण त्याबद्दल बोलायला आपण जास्तीच घाबरतो.
आंघोळ आटोपून आम्ही दोघे बंगल्यावर आलो तो पर्यन्त प्रथमेशसाठी कार येऊन थांबली होती आणि तो गाडीत सामान चढवत होता. आम्ही दोघांनी मिठी मारली.
“बिट्टू , लग्न ठरलं तर येशील ना ? “ त्याने मिठी मारताना कानात हलकेच विचारले.
“हा काय प्रश्न आहे ? तुझ्यासाठी मी कुठेही येईन रे … “मी त्याला उत्तर दिले.
सतीशने पण प्रथमेशला बाय केला आणि प्रथमेश दिल्लीला निघाला. आता त्या मोठ्या बंगल्यात आम्ही दोघेच होतो. ब्रेकफास्ट करताना सतीशने पुढचा कार्यक्रम विचारला.
आमचे एक दोन सब-कॉंट्रॅक्टर्स होते त्यांच्याशी मीटिंग करायची होती. त्यांचेही काही प्रॉब्लेम सतीशला सांगायचे होते. आमचे बोलणे ऐकून तिथला कर्मचारी म्हणाला, “ साहब, जो भी करना है , आज कर लो या फिर परसो. कल कुछ काम नही होगा. “
दुसर्‍या दिवशी महाशिवरात्र असल्यामुळे मंडीमध्ये मोठा उत्सव असतो. बरेच लोक प्रसाद म्हणून भांग पितात त्यामुळे शुद्धीत असणारे पब्लिक थोडेच सापडते. जत्रेमुळे सगळे रस्ते गर्दीने भरलेले. त्याचा हा सल्ला ऐकून आम्ही मीटिंग परवावर ढकलली .
ब्रेकफास्ट झाल्यावर एक दोन साईटवर जाऊन आम्ही काही निरीक्षणे केली आणि काही लोकांशी चर्चा करून आम्ही परतलो. मंडीच्या नगरपालिकेत जाऊन मी पावसाचे प्रमाण गेल्या काही वर्षात कसे होते याच्या नोंदी पण आणल्या.
दुपारी आल्यावर आम्ही कागदपत्रे काढून बसलो. रात्री बसून मी बराचसा पत्रव्यवहार हुडकून काढला होता. मी जे काही उपाय सुचवले होते ते काही फार जगावेगळे नव्हते. प्रोजेक्टवर काम करणार्‍या इंजिनियरने ह्या धोक्यांचा उल्लेख केला होता. पण त्याला सरकारी बाबूने बजेट कमी आहे, प्रोजेक्ट लवकर पूर्ण करायचा , स्थानिक लोकांचे ऑब्जेक्शन आहे असली कारणे देऊन वाटाण्याच्या अक्षता लावल्या होत्या.
बर्‍याच महिन्यांनी लोक बदलले आणि सगळे जण या धोक्यांबद्दल आणि उपायांबद्दल विसरून गेले. अर्थातच निसर्ग विसरला नाही. त्या नंतर पुढच्याच पावसाळ्यात प्रचंड पाऊस पडला. नेहमीच्या अगदी 25 -30 टक्के जास्ती पाऊस पडला. आणि या पावसात धेडगुजरी पद्धतीने बांधलेल्या रस्त्यांची वाट लागली.
हा सगळा पत्र व्यवहार बघून सतीश निवळला. आम्ही हा रस्ता बांधण्यात हलगर्जीपणा केला हे त्याचे म्हणणे मी खोडून काढले होते. जे काही झाले ते अनेकांच्या दुर्लक्ष करण्यामुळे, पुरेसे बजेट नसताना काम चालू केल्यामुळे झाले होते.
सतीश पडला सरकारी बाबू…. जपून बोलणे, काही कबूल न करणे आणि काम टाळणे ही तर यांची खासियत.
“तुझे म्हणणे पटले. मी दिल्लीला गेलो की रिपोर्ट लिहितो तसा. मग बघू काय करता येते ते…” त्याची ही कबुली ऐकून मी निश्चिंत झालो. त्याच्याच रिमार्कमुळे आमचे पैसे अडकले होते.
माझे महत्वाचे काम झाले होते. आता वेळ होती रीलॅक्स होण्याची . मी खानसाम्याला ड्रिंक लावायला सांगितले. दारूचा स्टॉक तर आपण तबियतमध्ये ठेवतो. मी जिथे जातो तिथे खाणे , पिणे आणि झवणे याची फूल ऐश करून घेतो. सतीश आणि मी प्यायला बसलो.
“बिट्टू … टेल मी अबाऊट यॉरसेल्फ …” सतीश आता जरा खुलून बोलायला लागला असे मला वाटले…
“क्या बताउ सतीश …. अकेला फकीर हूं … पुरी दुनिया मे घुम रहा हूं. लाईफ इज ए रोड फॉर मी …. जहाँ चाहे चढ जाता हूं जहाँ चाहे उतर जाता हूं…” मी बोललो.
“शादी ?”
मी नकारार्थी मान हलवली.
“पुछ सकता हूं ? क्यों ?”
“एकदा प्रेम हातातून निसटले की फक्त कैद होते…. “ मला दारू चढली की माझ्यातला गुलजार उफाळून बाहेर येतो.
“पण प्रेम तर परत सुद्धा होऊ शकते…”सतीश
“हो पण तसे कुणी सांगायला हवे मला. आता प्रेमाच्या शोधात जाण्याचा मला कंटाळा आला आहे. आणि आपण प्रेम करतो पण समोरच्याला ते कळते का ? हा सुद्धा एक प्रश्नच आहे ….तू मला आवडतोस किंवा आवडतेस असे सांगायला लागत असेल तर ते प्रेम कसले ? प्रेमाचा शोध आणि मग लग्नाची कैद ….नकोच ते… जे काही आहे ते आज आता आणि आजच्या पुरतेच…. “ माझी दारू बोलत होती.
“खरं आहे तुझं …. लग्न करतात लोक पण प्रेम होतच नाही… किंवा होत असेल पण ते कळत नाही… भेंचोत मला तर प्रश्न पडतो की लग्न करायचे कशाला…” सतीशच्या तोंडून हे ऐकले आणि मी चमकलो.
“राजा ….. लग्न करायचे या छोट्याची सोय म्हणून .. त्याला एक लीगल, सामाजिकदृष्ट्या स्वीकारले जाणारे नाव द्यायचे म्हणून… “ बोलता बोलता मी माझा लंड थोपटून दाखवला.
“कसली सोय . तिच्यायला … कटकट जास्ती असते बायकोची. … कशाला केलं लग्न? असं म्हणता पण येत नाही…”
सतीश त्या दिवशी बायकोशी इतका वैतागून का बोलत होता त्याचा अंदाज आला. गेल्या एक दोन दिवसात त्याला एकही फोन आला नव्हता हे मला त्याही अवस्थेत आठवले. साला दारू चढते आहे असे वाटेपर्यंत उतरून जाते आजकाल.
एकीकडे आमचे जेवण चालू होते. एकीकडे ड्रिंक्स.. माझा प्रयत्न होता सतीशला मोकळे करण्याचा जमले तर आजची रात्र रंगीत बनवण्याचा…पण सतीश काही जवळ येऊ देत नव्हता. मी त्याच्या मांडीवर हात ठेवला की तो काही वेळाने माझा हात बाजूला करत होता. मी जवळ ओढले तर तो उठून बाजूला जात होता. माझे सगळे प्रयत्न जसे फुकट चालले होते.
शेवटी मी त्याला पटवण्याचा नाद सोडला . कदाचित पक्का स्ट्रेट असेल हा म्हणून माझी जवळीक आवडली नसेल याला. आमचे जेवण जसे होत आले तसा आमचा खानसामा टेबल आवारू लागला. तो तिथलाच स्थानिक माणूस होता.
बोलता बोलता त्याने विचारले ,”साहब , कल सुबह खाना बनाके जाउंगा, दोपहर को आप खुद ही परोस लिजिये.”
“क्युं चाचाजी , कुछ प्रॉब्लेम है ….”मी विचारले.
“कल तो महाशिवरात्री है…हम प्रशाद लेंगे तो कुछ काम नही कर सकते …” तो हात जोडून अजिजीच्या स्वरात बोलला.
“मतलब ?” मला काहीच कळले नाही. सतीश पण माझ्याकडे बघत होता.
“मालिक यहा बहुत बडा उत्सव रहता है , शिवजी को भंग का प्रशाद चढाते है … वोही पिते है …. तो प्रशाद के बाद काम करना तो संभव ही नही है ….” खानसामा बोलला तसा माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला.
अच्छा … म्हणजे उद्या हे सगळे उत्सवाच्या नावाखाली भांग खाऊन पडणार तर. भांगेची नशा एका वेगळ्याच प्रकारची असते… मी कधी प्यालो नव्हतो. आपल्या महाराष्ट्रात भांग सहजासहजी मिळत नाही . उत्तरेमध्ये तर अगदी लायसेन्स घेऊन भांगेची दुकाने चालवली जातात.
“सतीश… भांग प्यायची का उद्या ?” मी सरळ विचारले….आणि तो का कु करू लागला…
“देखो सतीश… आपलं काम तर आटोपलेच आहे. उद्या तसेही कुणी अव्हेलेबल नसणार आणि आपण दिवसभर करायचे तरी काय ? बाहेर जाता येणार नाही. आणि घरात बसून दारूच प्यायची तर भांग पिऊन बघू….म्हणतात की भांगेची नशा एकदम वेगळकीच असते… “
माझे बोलणे ऐकून…सतीश जरा निवळला. त्याने मान डोलावली. मी खानसाम्याला सांगितले,” चाचा , कल सुबह आते समय हमारे लिये भी भंग लेके आना. कभी पीये नही है तो एक बार पी के देखते है …”
त्याने हसून मान डोलवली आणि तो गेला. सतीश मात्र जरा शांतच होता. बोलत नव्हता. विचारात होता. उद्या ह्याला भांग पाजली की पोपटासारखा बोलायला लागेल असा विचार करून मी त्याला काही बोललो नाही. दोन चार दिवसातले काम, प्रवास, जागरणे आणि ठोकणे यामुळे मलाही विश्रांती हवी होती. आम्ही दोघे आपआपल्या खोल्यात जाऊन गुमान झोपलो.
गेल्या आठ पंधरा दिवसात पियूष आणि प्रथमेश या दोघांनी माझा सात आठ महिन्यांचा उपवास सोडवला होता पण ह्या दोघांची भोकं मी आधी चोदलेली होती. त्यामुळे यात नवे अॅडव्हेंचर कसे काही नव्हते. मला सतीश आवडला होता पण त्याला पटवायचा कसा हा माझा प्रश्न होता आणि मी उद्या भांग पिण्याचा कार्यक्रम म्हणूनच ठेवला होता.
सकाळ झाली. मी नदीवर जाऊन आंघोळ करून आलो आणि तोवर सतीश उठला होता. खानसामा पण सकाळीच आला होता. आमच्यासाठी चहा देऊन तो स्वयंपाक करण्यासाठी निघून गेला. आमचा चहा घेत होतो तोवर गावातला कुणीतरी माणूस दोन बाटल्या घेऊन आला. पिस्ता कलरचे दूध होते. मी ओळखले , आमच्यासाठी मागवलेली भांग आली होती. आपल्याकडे घोटा किंवा थंडाई नावाने ओळखली जाते.
चहा घेऊन आम्ही गप्पा मारत बसलो. मी बघितले होते की सतीश स्वतः हून फारसा बोलायचा नाही आणि आपण काही बोललो तर समोरचा माणूस त्याला काय रिप्लाय देईल याचे स्वतःच अनुमान लावत बसायचा. माझ्या सारख्या माणसाला हे जरा ज्यादाच होते. मी मनात आले की बोलून मोकळा होणारा माणूस आहे. समोरचा माणूस असे म्हणेल का ? तसे म्हणेल का ? असाल वांझोटा विचार मी करत नाही.
मी जातो आता … असे सांगण्यासाठी खानसामा आला तेव्हा मी त्याला भांगेबद्दल विचारले. त्याने आणलेली भांग फ्रीजमध्ये ठेवली होती. म्हणाला ,”संभलके पिजिये. भांग का नशा अलग रहता है . तुम्हाला खूप सारे भास होतील आणि एखादी गोष्ट करायला सुरुवात केली की तीच करत राहाल…”
हे तर मी पण ऐकले होते. पैलवान लोक पूर्वी भांग पिऊन व्यायाम करायचे असे म्हणतात. भांगेच्या नशेत किती व्यायाम केला ते कळत नाही आणि भरपूर व्यायाम होतो.
सगळे आवरून आमचा खानसामा मंदिरात गेला. आता आम्ही दोघेच त्या बंगल्यात होतो. मी सतीशकडे बघत बोललो….”चलो पीये ?”
त्याने हसून मान डोलावली. बियरच्या दोन बाटल्या भरून भांग आली होती. आम्ही एक एक ग्लास ओतला आणि प्यायला सुरुवात केली. ही काही दारू नव्हती त्यामुळे घटा घटा प्यालो. एक ग्लास झाला. चव छान वाटली. त्या भांगेत बदाम, खसखस आणि काही सुका मेवा घोटून घातला होता. त्याची चवसुद्धा भारीच होती.
एका ग्लास झाल्यावर काही वेळाने आम्ही दूसरा पण ग्लास प्यालो. पंधरा वीस मिनिटात सतीशला भांग चढायला लागली होती. त्याचे डोळे, त्याचे चालणे जरा बदलले होते. मला मात्र फार काही फरक पडला नव्हता. कदाचित माझी पिण्याची सवय आणि खणखणीत पचनशक्ती यामुळे मला लवकर नशा चढत नाही . ज्यांची पचनशक्ती चांगली नसते त्यांना दोन ग्लास बियर पण चढते.
सतीशला पटवण्याचा माझा उद्देश मी विसरलो नव्हतो. मीसुद्धा मला भांग चढली आहे असे दाखवायला लागलो. हळूच सतीशला विचारले….
“सतीश … नहा लिया क्या? “ सतीश हसायला लागला. अगदी वेड्यासारखा हसायला लागला.
“एवढा सुंदर मोर आला आहे आणि त्याचा नाच बघायचे सोडून आंघोळ कोण करणार ?” त्याने खिडकीकडे बोट दाखवले… तिथे एक कावळा बसला होता… साहेबांना भास व्हायला लागले होते. भांगेचा परिणाम सुरू झाला होता. मी पण हसायला लागलो…
“साला इतना सुंदर है पण नंगा ही आया है… नंगा मोर नंगा मोर…..”मी टाळ्या पिटून हसायला लागलो…
“साला….. तू नंगा…. तो मै भी नंगा… नाच के दिखा अब…… सतीश उसको बोल…नाचने के लीये…” बोलता बोलता मी अंगावरचे कपडे काढून व्ही शेपवर आलो.
“नाच बसंती नाच… “ असे त्या कावळ्याकडे बघत, सतीश बोलला.
आमच्या आरड्या ओरड्याने तो कावळा उडून गेला…
“देख साले की गांड फट गयी…अब कैसे नाचेगा गांड दिखा दिखाके?” मी वेड्यासारखा हसत हसत सतीशला बोललो. मला कुणी त्या वेळी पाहिले असते तर बिट्टू वेडा झाला म्हणून शिक्का मारला असता.
अर्थात मी काय करत होतो ते मला समजत होते…
“हे बिट्टू … बिट्टू .. दिखा ना तेरा गांड का डान्स… दिखा ना…साला उस मोर की गांड मार देते है … समझता क्या है खुद को…?” सतीश फुल्ल चढलेल्या अवस्थेत होता…
“आ तुझे सिखाता हूं …. लेकीन उसके लिये गांड बाहर निकालनी पडेगी …. “ असे म्हणत मी माझी निकर खाली ओढून बोचा उघडा करून त्याला दाखवला…मस्त गांड हलवून त्याला पेटवत होतो. काही वेळ नाचून मला आता त्यालाही पूर्ण पेटवायचे होते.
”बिट्टू को अब प्यास लगी है …” असे म्हणत मी किचनकडे गेलो.
मी तिकडे जाताना सतीशकडे पाठ फिरवली आणि माझा उघडा बोचा मटक मटक हलवत मी फ्रीज उघडला आणि भांगेची बाटली घेऊन आमचे दोघांचे ग्लास भरले. सतीश माझ्याकडे तारवटलेल्या डोळ्यांनी बघत होता.
मी माझा ग्लास पिऊन टाकला आणि सतीशच्या जवळ जाऊन त्याच्या अंगातला टी शर्ट काढला. त्याला उभे केले आणि हळूच त्याची लोअर पण खेचली. उघड्या सतीशला जवळ खेचून मी त्याच्या कमरेभोवती माझ्या एका हाताचा विळखा टाकला आणि टीपॉयवरचा, भांगेचा ग्लास, त्याच्या ओठांना लावून प्यायला लावली.
नशेतल्या माणसाचे मन जरा हलके होते. जी बंधने त्याने स्वतःवर घालून घेतलेली असतात ती जरा सैलावतात म्हणूनच एकदम सभ्य वाटणारे लोक, दारू प्याले की शिव्या देतात, एखादे अचाट डेयरिंग करतात किंवा सहजपणे अश्लील बोलतात. हा मोकळेपणा सतीशमध्ये पण यावा हाच माझा प्रयत्न होता. दारूच्या नशेत तर ते काही जमले नव्हते. निदान भांग पिऊन तरी हा माणूस खुलतो का ते मला बघायचे होते.
सतीशने ग्लास संपवला तेवढ्यात बाहेरून आम्हाला ढोल आणि तशांचा आवाज ऐकू येऊ लागला.
“देखा … हाथी आये है … चल जा के देखते है …” सतीश बोलला…
“किधर है हाथी ?” मी विचारले..
“आवाज नाही येत का … त्यांच्या पावलांचाच आवाज आहे. “ सतीशला तो ढोल म्हणजे हत्तीची पावले वाटत होती.
“हां रे.. इधर आ गये तो … वो मोर ने तो नही भेजा ऊन लोग को… अपनी मारने के लिये….?” मी विचारले…
“साला कमीना… उसीने भेजा होगा…हरामी साला… अब क्या करे ?” फट्टू सतीश भांगेच्या नशेत पण फट्टूच होता.
“चल छुप जाते है …” मी सुचवले .
“किधर यार ? ये कमीने तो नजदिक आ रहे है…” सतीश काळजीत होता.
“ बाथरूममे जाते है … नहा लेते है…. आएंगे तो बोलेंगे हम तो नहा रहे थे ….. हमको नही मालूम…” मी पण भांगेच्या नशेत असल्याची फुल अॅक्टिंग करत होतो.
“सही बात है…. चल…” असे म्हणत सतीश आणि बाथरूमकडे पळायला लागलो. माझी निकर अजूनही बोच्याच्या खालीच होती. आम्ही तसेच बाथरूममध्ये घुसलो…
“शॉवर चालू करना… ऊन हाथी लोग को लगना चाहीये की नहा रहे है…” असे म्हणत सतीशने शॉवर सुरू केला . मी माझ्या आणि सतीशच्या अंगावर शंपू ओतून फेस करायला सुरुवात केली. माझे सतीशच्या अंगावरचे हात त्याने धरले आणि म्हणाला…” बिट्टू , शायद वो हाथी लोग बाहर तक आ गये.. जरासा दरवाजा खोल के धिरे से सुनते है … पुरा मत खोलना …”
मी अंगावरचा फेस तसाच ठेवून दरवाज्याकडे गेलो. हळूच फट उघडून बाहेर बघू लागलो….
“सतीश…. यार मला वाटतं आहे की तो हत्ती…. मागच्या खिडकीतून… त्याची सोंड आत घालून माझी गांड मारणार आहे….”
माझ्या साबणाने गुळगुळीत झालेल्या भोकात एक बांबू सरकत असल्याची जाणीव मला होत होती….
( क्रमशः )
श्रीनिवासला त्याच्या क्रशने वापरुन घेतले
वैतागलेल्या सुनील दादाला बिट्टूने परमसुख दिले
या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.
अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.
प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे ही आवश्यक बाब समजावी .
No comments:
Post a Comment