दोस्तासाठी काय पण , कुठे पण

“आशीष अरे कसली रे तुझी कंपनी ..इथे सगळं जग घरात बसलय आणि तू चालला कामाला,” आईची काळजीयुक्त कटकट सुरू झाली.

करोनामुळे सगळे जग घरात बसले होते . सगळ्या आय टी कंपन्यांमध्ये काम करणारे आय टे (म्हणजे आय टी कामगार ) वर्क फ्रॉम होम करत होते आणि मी मात्र आय टी मध्ये असून सुद्धा कामाला निघालो होतो.

काही इलाजच नव्हता. मी एका छोट्या आयटी कंपनीत कामाला होतो. आणि आमच्या बॉसने कोव्हिड डेटा गोळा करण्याचे , त्यासाठी काही सॉफ्टवेअर बनवण्याचे काम घेतले होते. बॉसच्या राजकीय ओळखी आणि जुगाड करण्याची ताकद अफाट होती. सगळया गावाचे धंदे बंद पडत असताना आमच्या कंपनीचे काम मात्र वाढतच होते.

लॉन्ग स्टोरी शॉर्ट… माझ्या कंपनीला नव्या मुंबई महापालिकेचे कॉंट्रॅक्ट मिळाले होते. आणि मला हे काम करण्यासाठी पालिकेच्या एका कळकट इमारतीमध्ये एका कोपर्‍यात असणार्‍या ऑफिस मध्ये जावे लागत होते. नशीब एवढेच की माझ्या बरोबर आमच्याच कंपनीत नवीन जॉइन झालेला रत्नेशसुद्धा होता.

रत्नेश,  माझ्यापेक्षा पाच सहा वर्षे मोठा होता. टिम लीड म्हणून आला होता. म्हणजे मी त्याच्या अंडर होतो. अर्थात आमच्यात काही बॉस आणि ज्युनिअर असे काही फॉर्मल वागणे नव्हते.

मी नव्या मुंबईतच रहायला होतो त्यामुळे ऑफिसला जायला अगदी दहा मिनिटे लागायची. रस्ते अगदी रिकामे असल्यामुळे सुसाट गाडी चालवता यायची . पोलिसांनी अडवू नये म्हणून कॉर्पोरेशनने आम्हाला खास ओळखपत्रे देऊन ठेवली होती.

Marathi IT Professional Blow Job Story

प्रॉब्लेम एवढाच होता की आम्ही ज्या ऑफिसमध्ये बसायचो त्या ठिकाणी बाकी कुणीच येत नव्हते. आमच्यासाठी एक वॉचमन दरवाजा उघडून ठेवायचा. सकाळी किंवा दुपारी पालिकेच्या ऑफिसेस मधुन डेटा यायचा. काही वेळा अक्च्युयल वजनदार फायली यायच्या. त्यातून डाटा एंट्री करून घ्यायला लागायची. थोडक्यात पडेल ते काम आणि मिळेल तो पगार असाच धंदा चालू होता. हॉटेल वगैरे सगळे बंद असल्यामुळे घरून डबा आणणे एवढाच एक पर्याय होता.

नाही म्हणायला रत्नेश माझ्या बरोबर असल्यामुळे फार वेड लागले नव्हते. आमच्या दोघांच्या गप्पा चालायच्या. मलाही रत्नेश आजूबाजूला असेल तर छान वाटायचे. माझ्या मनात रत्नेश बद्दल एक सुप्त आकर्षण होते हे मान्य करायला हरकत नाही. अर्थात मी सुद्धा असा विचार कधी केला नव्हता.

रत्नेश माझ्या नजरेत भरला एका दिवशी. त्या दिवशी त्याने एक घट्ट सॉफ्ट जीन्स घातली होती. तो मिटिंगमध्ये काही तरी सांगायला उभा राहिला. माझे लक्ष त्याच्या चेनकडे गेले. तिथला उभार जाणवण्या इतका मोठा होता. बाकीच्या लोकांची लाज वाटून मी तिकडे टक लावून बघणे टाळत होतो.

रत्नेश उभा राहून बोलत होता. एक दोन वेळा त्याने मला, मी त्याच्या बुल्ल्याकडे बघत असतानाच पकडले. पण तो ही काही बोलला नाही आणि मी पण दुसरीकडे नजर वळवली.

त्या दिवसा नंतर मला चाळाच लागला जणू. रत्नेश उभा असताना, बसल्यावर, जीने चढताना, उतरताना त्याचा उभार दिसतो का ? कसा दिसतो ?

मनात विचार यायचा …असा इतका दिसत असेल तर आतला माल कसा असेल बरं ? आपल्याला वाटतोय तेवढा जाड असेल तर रत्नेशच्या बायकोला पुच्चीत कसे वाटत असेल ? एक ना दोन … अनेक विचार मनात येऊन जायचे. मधूनच मला स्वतःचीच भीती वाटायची . अरे हा कसला विचार करतोय मी ? वेडा आहे का मी ?

एकदा मी रेस्ट रूम मध्ये लघवीला गेलो. लंड झटकून चेन लावली तोच शेजारी रत्नेश येऊन उभा राहिला. म्हणजे तो पण धार मारायलाच आला होता. माझे मुतणे नुकतेच संपले असल्यामुळे मी कसा उभा राहणार ? मी आपला हात धुवायला बाजूच्या बेसिनपाशी उभा राहिलो. अचानक माझी नजर तिरकी वळली.

रत्नेश त्याचा सोटा बाहेर काढून धार मारत होता. बाप रे …त्याचा बुल्ला म्हणजे .मी कल्पना केली तसाच, जाडजूड अजगर होता. काळा आणि मजबूत. रत्नेशचे तर माझ्याकडे ध्यान सुद्धा नव्हते. तो निवांत मुतत उभा होता. मी हात धुतले आणि पलीकडे असलेल्या आरश्या समोर उभा राहून हात पुसू लागलो. त्या आरश्यातून सुद्धा रत्नेशच्या बुलल्याचे दर्शन होते का हे पाहत होतो. 

आत रत्नेशचे मुतणे पण संपले आणि आम्ही दोघे बाहेर आलो. त्या दिवसानंतर मी रत्नेशच्या मुतण्याच्या वेळेवर लक्ष ठेवू लागलो. तो कधी उठतो आणि रेस्टरूमच्या दिशेने चालायला लागतो हे मी एका नजरेत ओळखू लागलो. त्याची पावले “त्या” दिशेने पडायला लागली की मी पण जागेवरून उठायचो.

तो आत गेला की काही वेळाने मी आत जायचो. अश्या वेळेला की त्याने बरोबर लंड काढून मुतायला सुरुवात केली असेल. त्याच्या बाजूला उभे राहून त्याच्या त्या अजगराचे दर्शन घ्यायचे आणि मनात विचित्र असे फिलिंग घेऊन परत जागेवर येऊन कामाला बसायचे. हे असे करून मला काय मिळते ते कळत नव्हते. दुसर्‍या कुणाच्या बुल्ल्याबद्दल मला असे काहीच वाटत नव्हते.

दर वेळी हा योगायोग झाला असता तर रत्नेशला पण शंका आली असती. म्हणून काही वेळा त्याच्या बरोबर असताना मुतायला जायचो. मग तो पण यायचा. दर्शन घ्यायचे आणि खुश व्हायचे.

कधी तरी टॉयलेट मध्ये जाऊन हलवून गाळायचा आणि शांत व्हायचे. याच प्रयत्नात मी रत्नेश बरोबर मैत्री वाढवली. एक मित्र म्हणून सुद्धा माझे आणि रत्नेशचे चांगले जमायचे. आमची आवडी निवडी बर्‍यापैकी सारख्या होत्या. लग्न झाल्यामुळे एक प्रकारची मॅच्युरिटी येते तसे रत्नेशचे झाले होते.

एकदा कधी तरी तो पालिकेच्या एका कर्मचार्‍याला खूप शांतपणे काही तरी सोपी गोष्ट समजावून सांगत होता. इतक्या शांतपणे की शेवटी माझाच पेशन्स संपायला आला. तो माणूस गेल्यावर मी रत्नेशला म्हटले,” गुरु धन्य आहे तुझी… अरे किती पेशन्स…मी तर त्याला एवढ्या वेळात हाकलून दिले असते….”

माझ्या या तडक भडक प्रतिक्रियेवर रत्नेश म्हणाला ,” आशीष , तुझे लग्न झाले की कळेल. पेशन्स वाढवणारे खूप प्रसंग येतील… तेव्हा माझी आठवण येईल तुला…”

मी हसलो. मग काही दिवसानी आम्ही  दोघेच असताना  मी त्याला विचारले,” रत्नेश… यार तू म्हणाला होतास की लग्न झाल्यावर आपोआप पेशन्स वाढतो…सांग की कसा वाढतो….” मला रत्नेशकडून काही चावट उत्तर अपेक्षित होते.

“अरे यार , कुठेही जायचे असले की त्याच्या आधी बायकोच्या पन्नास प्रश्नांना उत्तरे देत बसावे लागते, त्यात बायकोला घेऊन जाणार असाल तर तिचा मेक आप आणि कपडे करण्याचा वेळ..तिचे नातेवाईक आले की हसतमुख चेहर्‍याने त्यांचे स्वागत करण्याचे कर्तव्य … एक ना दोन पन्नास प्रसंग येतात..”

“हात्तीच्या , मला वाटले शॉट मारताना पेशन्स लागतो….”मी रत्नेशच्या मांडीवर थाप देत बोललो.

“आश्या .. त्याला पेशन्स नाही, स्टॅमिना म्हणतात. तुमचा लंड ताठला असेल आणि बायको च्युत देत नसेल तर जो लागतो त्याला पेशन्स म्हणतात…”

लाजवाब…. रत्नेशचा सेन्स ऑफ ह्युमर लाजवाब होता… मी हसत हसत टाळी दिली.

“लवडया … घे हसून … लग्नानंतर एकदा स्वतःची लस्सी स्वतः घुसळावी लागली की कळेल तुला,” रत्नेश बोलला…

आमची मैत्री अश्या प्रकारे अजून अजून घट्ट होत होती. विवाहानंतर लाईफ कसे असते हे जाऊन घ्यायचा माझा प्रयत्न चालू होता. आता हळू हळू मला रत्नेशचा लवडा उठला की कसा होत असेल हे बघण्याची उत्सुकता लागली होती. पण हे जमणार तरी कसे ?

आमच्या ऑफिसमध्ये दोन एकशे पुरुषांमध्ये एक रेस्ट रूम होती. म्हणजे तिथे कायम वर्दळ असायची. आरश्यात दिसणारा रत्नेशचा लवडा बघायला सुरुवात केली कुणी तरी बाजूच्या स्लॉट मध्ये येऊन उभा राहायचा आणि मुतणे सुरू करायचा. किंवा एक स्लॉट सोडून मी उभा असेन तर एखादा येऊन आमच्या मध्ये उभा राहून माझा व्हयू अडवायचा. म्हणजे आम्हाला निवांत वेळ असा मिळतच नव्हता.

रत्नेशला तर माझ्या मनात काय चालू आहे याची खबरबात सुद्धा नसणार याबद्दल मला खात्री होती. आणि माझ्याहि मनात काय चालू आहे याची मला सुद्धा. हा प्रोजेक्ट चालू झाल्यावर रत्नेशला बॉसने विचारले की तुझ्या बरोबर कुणाला ठेवू ? रत्नेशने माझे नाव सांगितले.

काम असे होते की वेळी अवेळी बसावे लागणार होते, त्यामुळे जवळ राहणारे लोक असतील तर घरी जाऊन पुन्हा येऊ शकतील असा विचार बॉसने सुद्धा केला आणि आमची जोडगोळी या ऑफिसमध्ये ठेवली.

असे अजून पाच सहा ठिकाणी आमचे लोक काम करत होते. त्यामुळे आमचे आपसात बोलणे पण होत असायचे पण ते फक्त फोनवर. ऑफिसमध्ये आम्ही दोघेच असल्यामुळे एकत्र जेवणे, एकत्र पाय मोकळे करायला खाली आवारात जाणे  आम्ही करत होतो. गप्पा तर खूपच रंगायच्या. मग चालून परत येता येता मला आमच्या मजल्यावरची मुतारी दिसली की मी रत्नेशला म्हणायचो, थांब जरा , मी धार मारून येतो..

पालिकेच्या कार्यलयात आता आमच्या मजल्यावर कुणी येतच नव्हते त्यामुळे मुतारी स्वच्छ होती. मी मुतायला लागलो की बाजूला रत्नेश पण येऊन उभा रहायचा . मग माझी धार मारून झाली आणि रत्नेशची चालू असेल तर मी तिथेच उभा राहून त्याच्याशी बोलायचो. मधूनच माझी नजर खाली जायची. रत्नेशचा जबरी सोटा मला दिसायचा.

एकदा मी बघत असताना अचानक रत्नेशची नजर माझ्यावर पडली. मी मन लावून त्याचा लंड बघत होतो. मी ओशाळलो.

“त्यात काय लाजायच आहे … मर्द आहे मी… लवडा कुणी बघितला तर काय छोटा होणार नाय रे…” रत्नेशचा मुंबईकर सुर . मी हसलो.

“कसा वाटला रे ?” त्याने हा प्रश्न एकदम गुगली सारखा टाकला. मी गडबडलो…

“मस्त आहे की एकदम, इंप्रेसिव्ह… माझ्या वाटण्याला काय अर्थ आहे . तुझ्या बायकोला आवडला आहे म्हणजे झालं,” मी बोललो.

काहीच न बोलता रत्नेशने लंड चड्डीत घातला आणि आम्ही मुतारीतून बाहेर पडलो.

त्या दिवसानंतर रत्नेश खूपच मोकळा झाला. नॉर्मली, मुतत असताना पुरुषांची एक पद्धत असते. आपण एका पंजाने लवडा झाकून घेतो. कदाचित लहान आहे म्हणून किंवा संकोचाने . रत्नेश मात्र आता बिनधास्त पणे लंड उघडा टाकून धार मारायचा. मी पण बघितले न बघितले असे दाखवत त्याच्या सोट्याचे दर्शन घेत राहायचो.

त्या दिवशी आम्ही अगदी दुपारी आलो होतो. आज रात्री उशिरापर्यंत काम करायचे असे आमच्या सगळ्या टीम्सनी ठरवले होते. संध्याकाळी सात साडेसात वाजता आम्ही दोघेही कंटाळलो.

“चल रे एक सुट्टा मारून येऊ,” रत्नेश बोलला. आम्ही दोघे बाहेर पडायला लागलो. तसे रत्नेशला आठवले. एक जुन्या फाइल्सचा गठ्ठा खाली वॉचमनच्या केबिनपशी ठेवायचा होता. पाच सहा दिवसपूर्वीचा डाटा या फाइल्समध्ये होता. आम्हाला बसायला जागा पुरावी म्हणून आम्ही हा उद्योग करायचो. तो वॉचमन त्याचे पुढे काय करायचा हे त्यालाच माहिती.

रत्नेशने एका हातात फाइल्स घेतल्या आणि आम्ही जिन्यापाशी आलो तशी रत्नेशला धार मारायची हुक्की आली.

“थांब रे, मुतून येतो,” तो म्हणाला आणि वॉशरूमकडे गेला. अर्थात मी काय नागोबा बघायची संधि सोडणार होतो का ? मी पण त्याच्या मागे गेलो. बाजूला उभे राहून मुतायला लागलो. तेवढ्यात रत्नेशचा फोन वाजला.

एका हातात फाइल आणि दुसर्‍या हाताने फोन कानाला लावलेला, रत्नेशचा लवडा आज एखादा अनाथ मुलासारखा एकटाच होता. माझे लक्ष त्याच्याकडेच होते.

रत्नेशचा असा लंड बघताना खरी मजा यायची.

तेवढ्यात रत्नेश बोलला, “आश्या , पकड रे जरा…” माझे लक्ष जिथे होते …मी हात पुढे केला आणि रत्नेशचा लंड पकडून उभा राहिलो. माझी नजर त्या लवड्यावरून ढळत नव्हती. त्या जोरदार लवड्याची ताकद मला बोटात जाणवत होती.

रत्नेश फोनवर बोलत होता. आणि मी त्याचा दांडू पकडून उभा होतो. माझ्या बोटांची पकड हळूच वाढली. पहिले मी फक्त दोन बोटात पकडलेला तो सोटा आता मी तीन हळूच पाचही बोटांनी पकडला.

वर बघितले तर रत्नेश डोळे मिटून फोनवर बोलत होता. खाली त्याचा सोटा कडक होत होता, मिलीमीटरचा सेंटीमीटर आणि इंचात वाढत होता. ते गरम गरम पौरुष हातात पकडून मला एक वेगळीच नशा येत होती. असे काही नाही की माझा लंड छोटा होता…माझाही लवडा चांगलाच तगडा होता पण इथे रत्नेशचा लवडा पकडताना मला जो आनंद मिळत होता तो शब्दात व्यक्त करता येत नव्हता…

रत्नेशच्या लवड्यातून येणारी धार थांबली, त्याचा फोनही संपला. अचानक मी भानावर आलो. हाताने तो कडक लवडा झटकू लागलो. तसे रत्नेशने डोळे उघडले.

“आश्या, साल्या तुला फायली पकड असे म्हणत होतो…आणि तू काय पकडलेस…” रत्नेश हसत बोलला.

“सॉरी , पण मला वाटले की धार तुझ्या अंगावर पडेल म्हणून तू सांगतो आहेस. सॉरी यार..” मी बोललो.

“सॉरी कशाला…. मला अजिबात सॉरी वाटले नाही… तुझ्या हाताची ग्रीप तर माझ्या बायकोच्या हातापेक्षा मऊ पण स्ट्रॉंग आहे… दॅट वॉज लवली टच…”रत्नेश बोलला. मी वळणार तेवढ्यात त्याने माझा हात पकडला आणि म्हणाला, “एकदा कोडला हात लावला की संपवायचा असतो…” ही आमची प्रोग्रॅमर लोकांची भाषा…

मी समजले नाही असे भाव चेहर्‍यावर आणले तसा रत्नेशने माझा हात पकडला आणि म्हणाला,

” माझी बॅट बाहेर काढलीच आहेस तर आता फुल्ल ग्रीप लावून दे..लस्सी काढून दे मला….प्लीज…” रत्नेश बोलला.

मी माझ्या बळकट पंजात त्याचे ताठलेले पौरुष घेतले आणि हलवू लागलो. आमच्या दोघातले अंतर आता मिटले होते. मी हाताने त्याचा प्रफुल्लित लवडा चोळू लागलो. काही क्षणात रत्नेशच्या लक्षात आले की आम्ही कुठे उभे होतो.

“आशीष… यार इथे नको ना… कुठे स्वच्छ ठिकाणी जाऊ या,” मी मानेने हो म्हटलो.

“यार बाहेर तर सगळीकडे सीसी टी व्ही लावले आहेत,” लाचखोरीला आळा बसावा म्हणून बर्‍याच ठिकाणी सीसी टी व्ही बसवले होते.

“आपण जेवतो तिथे काही नाहीये बघ. खुर्च्या पण आहेत आणि एक सोफा पण…” रत्नेश बोलला. आम्ही रेकॉर्ड रूमच्या बाजूच्या एका छोट्या खोलीत जेवायला बसायचो. आम्ही दोघांनी तिकडे मोर्चा वळवला. कुणाचा त्रास नको म्हणून  रत्नेशने आमच्या हॉलचा दरवाजा लॉक करून घेतला म्हणजे बाहेरून कुणी अचानक येऊन आमचा रसभंग करायला नको.

मी आत गेलो माझ्या मागून रत्नेश आला. आल्याबरोबर त्याने रूमचा दरवाजा लावून घेतला आणि एका हाताने पॅंट खाली खेचून तो उभा राहिला.

“आशीष…तू पण काढ ना….” मी काहीच नो बोलता त्याच्या जवळ येऊन उभा राहिलो. एका हाताने त्याचा लवडा धरला आणि त्याला माझ्या जवळ ओढून त्याच्या ओठांचा करकचून कीस घेतला.

त्याचा तोंडाचा तो सिगरेटचा वास मला नेहमीच ताठ करायचा. एकदम मर्दानी…मी हाताने त्याचा बुल्ला चोळत होतो…

“कशी आहे ग्रीप ?” मी विचारले.

“मस्त आहे की पण ग्रीपला काही तरी चिकट पण हवे बघ…ओलं करायला…” रत्नेश बोलला आणि त्याने माझे खांदे खाली दाबले. त्याचा हेतु माझ्या लक्षात आला …. मी खाली वाकलो आणि गुडघ्यावर बसून त्याचा अजगर बघू लागलो. वेगळाच होता. गोट्यापाशी जाडजूड असलेला त्याचा बुल्ला टोकाकडे निमुळता होत गेला होता. सुपडा टोकदार आणि गुलाबी…पण जसे खाली जाल तसा बांबू मोठा आणि जाडा …. मी बघितले….मला आता कंट्रोल करणे मुश्किल होत होते.

इतके दिवस ज्या सोट्याचे नुसते दर्शन घेतले तो आता माझ्या समोर उभा होता. मी सममोहित होऊन पुढे झुकलो….पण तो जाडा लवडा तोंडात घ्यायला मला हिम्मत होत नव्हती.  मी नुसताच बघतो आहे हे बघून रत्नेश बोलला.

“आशीष, लिपस्टिक लावायचं आहे का ?”

मी ओठांचा चंबू करून त्या सुपड्याला ओठ लावले आणि माझ्या ओठांवरून तो फिरवू लागलो. मी क्लीन शेव्ह करत असलो तरी माझ्या ओठांवर असणार्‍या खुरट्या केसांच्या स्पर्शाने रत्नेशचा सुपडा टोचून टोचून लाल झाला.

मलाही त्याच्या सुपड्यातून झरत असलेल्या चिकट प्रीकमचा वास उग्र वाटत होता. पण शेवटी मर्दाची मर्दानगी त्या लस्सीतच तर असते ना ? काही वेळ माझ्या ओठांवरून लॉलीपॉप फिरवून मला त्या वासाची सवय झाली आणि मी एकदाचा त्याचा सोटा माझ्या जिभेवर घेतला. एखाद्या पुरुषाचा तो गरम गरम रॉड मी कधी माझ्या तोंडात घेईन असे वाटले सुद्धा नव्हते. पण रत्नेश माझा मित्रच आहे आणि कुणाला सांगणार नाही याची मला खात्री होती.

माझ्या जिभेवर तो तापलेला खंबा टेकवून रत्नेश पण एकदम रीलॅक्स झाला. पाय फैलावत त्याने मला पॅंट काढून टाकायची खूण केली. मी त्याची पॅंट पूर्ण काढली आणि बाजूला सोफ्यावर फेकली. आता ती घंटा माझ्या समोर अनावृत्त होती. रत्नेशची काळीभोर  झाटं आणि त्या जंगलात डौलाने उभा असलेला तो साप आणि खाली त्या सापाची दोन विषारी अंडी ….

मी पुढे होऊन त्याच्या जवळ तोंड नेले. रत्नेशने हाताने स्वतःचा लवडा पकडला आणि माझ्या गालांना तो त्या जाड्या सोट्याने मारू लागला. तो सॉफ्ट पण कडक छडी माझ्या गालांवर आपटत होती. आणि हा मार खाण्यातली मजा मी घेत होतो. मध्येच मी रत्नेशकडे बघितले आणि त्याने माझ्या ओठातुन तो सोटा आता घालायला सुरू केले.

मी तो लंड चोखू लागलो. मध्येच त्याच्या गोट्या, त्या गोट्याना येणारा घामाचा वास मी अनुभवत होतो. तोंडात घेत होतो. माझे हात रत्नेशच्या केसाळ मांड्यावरून फिरत होते. मी गुडघ्यावर बसून माझ्या बॉसचा छोटा बॉस चोखत होतो.

एका हाताने त्याच्या लंड दाबून मी केवळ सुपड्यावरून जिभेचे आघात करायला सुरू केले आणि रत्नेश पेटला. एक दोन वेळा माझे दात त्याच्या सुपड्याला लागले. त्या वेळी आलेला त्याचा वेगळा आवाज ऐकून मी दात लागणार नाही याची काळजी घेऊ लागलो.

काही क्षणात रत्नेश झडणार असे दिसू लागले. तो स्वतःच कंबर वर खाली करून माझ्या तोंडाला झवायला लागला. मी कधी चिक तोंडात घेतला नव्हता. पण मी काही बोलणार एवढ्यात रत्नेशने माझ्या तोंडातून त्याचा लंड बाहेर काढला आणि त्या बांबुतून लस्सीची पिचकारी बाहेर आली. काही माझ्या अंगावर, काही तोंडावर तर काही थेंब आमच्या सोफ्यावर उडाले.

रत्नेश थकून सोफ्यावरच पडून राहिला. काही वेळाने उठून म्हणाला…. “तुझा गाळायचा आहे का रे? देऊ का गाळून ?”

“नको, मी गाळतो हातानेच… सवय गेली नाही माझी अजून …तुझं काय लेका तुझं लग्न झालं आहे . आता हाताने गाळायची सवय गेली असेल तुझी,” मी बोललो.

“कसलं काय घेऊन बसलास आश्या. बायको जाते चर्चगेट ऑफिसला. संध्याकाळी घरी येते तर पार चिपाड झालेलं असतं तिचं. आपण ताठलेला लंड घेऊन बेडरूम मध्ये गेलो की तिचं सुरू होणार…. आज नको… डोकं दुखते , पाळी आली, कंबर दुखते, पाठ दुखते… म्हणजे पुच्चीत लस्सी गाळायची तर शुक्रवार रात्रीचाच मुहूर्त. मधले दिवस तर आपलाच हात आणि त्याचीच साथ बघ. एका मित्रालाच कळते दुसर्‍या मित्राचे दुःख …म्हणून तू हात दिलास मला,” रत्नेशची स्टोरी अशी होती तर…लग्न झाले तरी हलवणे बंद झाले नव्हते.

“मग कशी वाटली माझी ग्रीप ?” मी विचारले.

“मस्त एकदम मस्त….बायको सुद्धा एवढा मस्त चोखत नाही रे. आधीच या बायकांचे नखरे फार . च्युत देणार नाही, चोखणार नाही . एक न दोन पन्नास अटी घालणार . आणि चोखले तरी एकदम चाखत माखत.  कधी एकदा जीभ पुसून टाकते अशी घाई करत. म्हणजे त्या घाईमुळे मजा तर येणारच नाही वर परत चोखल्याचे उपकार…. तू कसा … दात न लावता एकदम मनापासून चोखलास…एका पुरुषालाच दुसर्‍या पुरुषाची गरज कळते बघ…” रत्नशेने बोलता बोलता जवळ येऊन माझ्या ओठांचे चुंबन घ्यायला सुरू केले.

“आशीष …. पण हे सीक्रेट आपल्या दोघातच ठेव बरे का …”मध्येच रत्नेश बोलला. मी होकारार्थी मान डोलावली.

मी सुद्धा आता रत्नेशच्या ग्रीपची मजा घ्यायला तयार झालो होतो. मित्राचे कर्तव्य मी पार पडले होते.

“डोन्ट वरी … दोस्तासाठी काय पण, कुठे पण आणि कधी पण…” मी बोललो आणि माझ्या ताठलेल्या सोट्याला चोखण्यासाठी रत्नेश खाली वाकला…

मराठी मधली पहिली समलिंगी भूत कथा

हिमालय की गोद मे

दिपूने आपल्या मित्राला दिलेले सुख

कोकणचा राजा

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी . 

आज फिर जिने की तमन्ना है भाग २

आज जी काही लॉटरी लागली होती  तिची खुशी मानावी की आपण काही चूक केले म्हणून लाज वाटावी हेच कळत नव्हते…. काही असो…. माझे मन खुश होते.. ते गाईड मधले गाणे आठवत होते.. आज फिर जीने की तमन्ना है …

आज फिर जिने की तमन्ना है भाग १

आता पुढे

मी घरी येताना अक्षरशः हवेत होतो. आजपर्यंत कुणी देखण्या माणसाने माझ्याशी कधी प्रेमाने वर्तणूक तर सोडाच साधी बातचीत सुद्धा केली नव्हती. आणि इथे हा गंधर्व मला त्याच्या गुप्त जागी सुद्धा हात लावू देत होता.

त्याचा लवडा हलवताना माझा चिक आपोआप गळून गेल्याचे सुद्धा माझ्या लक्षात आले नव्हते. माझा बंडू छोटासाच होता. म्हणजे लांबीने आणि जाडीत पण कमीच होता.  मी पेटलो की किंवा हातात घेतला की लगेच गळून जायचा. हा प्रॉब्लेम होता ? की सगळ्यांचे असेच होते हे मला माहिती नव्हते. पण त्या दिवशी मित्रांच्या बरोबर ब्लु फिल्म बघताना आणि आता जितेंद्रचा हलवताना माझ्या लक्षात आले होते की इतर लोकांचे लंड चांगलेच तगडे असते. त्यांना गळायला सुद्धा बराच वेळ लागतो.

रात्री झोपलो तेव्हा मी आणि जितेंद्र काय करू शकतो ? आणि त्याच्या बरोबर असताना मी कसा त्याला खुश करेन ?.. कसा तो माझ्यावर फिदा असणार… ? ह्या विचारांनी माझ्या मनात तर लड्डू फूट रहे अशीच अवस्था होती. सारखा माझा लवडा ताठत होता आणि मला पोटावर झोपून खाली गादीवर दाबायला भाग पाडत होता.

दूसरा दिवस उजाडला तो एका अनामिक हुरहुर लागूनच. जितेंद्र आज पण बोलवणार का ? आज सुद्धा मला त्याचा तो जबरी सोटा चोळायला मिळणार का ? काल हलवलेल्या त्या मजबूत उसाची आठवण येऊन “तुझ्या उसाला लागल कोल्हा…” या लावणीची आठवण येत होती.

दिवसभरात मी पन्नास वेळा तरी व्हाट्स अॅप चेक केले, एसेमेस चेक केले. त्याचा काही निरोप येतो का ते बघण्यासाठी. कुठल्याच नवीन नंबर वरून काही मेसेज आलेला नव्हता. रात्र पण तशीच आठवणीत गेली. याद पिया की आने लगी …अशीच माझी अवस्था होती.

दोन तीन दिवस तसेच नुसता फोन चेक करण्यात गेले. शेवटी मलाही राहवेना. मला त्याचे दुकान तर माहितीच होते. जावे का त्याला भेटायला ? की जाऊ नये अशी उलघाल मनात सुरू होती. शेवटी माझ्या लंडाची तहान जिंकली आणि संध्याकाळी मी हातात एक पिशवी घेऊन त्याच्या दुकानाकडे निघालो.

करोनाच्या लॉक डाउनमुळे अगदीच कमी लोक रस्त्यावर दिसत होते. मी आपला कुणी अडवले तर औषध आणि भाजी आणायला चाललो हे सांगण्यासाठी एक पिशवी हातात घेतली होती. त्याचे दुकान उघडे होते आणि गर्दी पण नव्हती. जितेंद्र काउंटरवर बसला होता.

मी दुकानात गेलो तसे त्याचे डोळे चमकले. मी त्याच्याकडे बघून काही बोलणार तेवढ्यात आतून कुणी तरी येत असल्याचा आवाज आला. जितेंद्रच्या लक्षात आले मी काही तरी बोलणार आणि त्याची पंचाईत होणार.

“मिहिर भाई… आपकी दवा आई नही . आली की सांगतो. दहावेळा येऊ नका,” त्याच्या आवाजात जरा राग जाणवत होता. त्याचे वडील पण तोवर बाहेर आले होते. त्यामुळे मलाही त्यांच्यासमोर काही बोलता येइना .

मी आपला मान खाली घालून दुकानातून बाहेर पडलो. जितेंद्रची पण काही चूक नव्हती. अशी गोष्ट कुणी दुसर्‍या समोर बोलते का ? तो तरी मला कसे सांगणार होता? मी त्याची अडचण समजून घेतली. रात्री माझा छोटू ताठला त्याला माझ्या हातांनी  प्रेम करून शांत केले. मनात जितेंद्रचा तगडा उस होता. डोळ्यासमोरून जात नव्हता.

अजून दोन दिवस गेले. दुपारचे साडे बारा वाजले असतील.  व्हाट्स अॅप चेक करताना मेसेज दिसला. नंबर ओळखीचा नव्हता. दोन एमोजी होत्या. नुसतेच एक वांगे आणि पिचकारी सारखे उडलेले दोन थेंब. 🍆💦 मी पाठवणार्‍याचा डीपी  उघडून पाहिला आणि खुश झालो. तो जितेंद्रच होता. त्याच्या डी पी मधून सुद्धा त्याचे सौंदर्य उतू चालले होते.

त्या लांबूळक्या वांग्यावरून कळले की माझा राजा पेटलेला आहे पण कधी? कुठे ?

मी त्याला चॅट वरच विचारले “कधी ?”

उत्तर आले , “लगेच ये” .

माझा लंड चड्डीत उड्या मारायला लागला. दुपारचे जेवण नुकतेच झाले होते. जरा पाय मोकळे करून येतो असे घरच्यांना सांगून मी जितेंद्रच्या दुकानाकडे निघालो. जेवणाची वेळ झाली होती. त्याचे वडील बहुतेक जेवायला घरी गेले होते. दुकानाच्या निम्म्याधिक फळ्या लावलेल्या होत्या.

जितेंद्र – काल्पनिक चित्र मराठीतला सेक्स सिंबॉल
नेटवरून साभार

मी एका फटीतून आत घुसलो. त्याने मला आता घेतले आणि लगेच उरलेल्या फळ्या लावून आतून कडी लावून घेतली.

“अरे काय तू काहीच मेसेज नाही. काही बोलणे नाही. मला वाटले काय रागवलास का ?” मी त्याच्याशी जवळीक साधायचा प्रयत्न करत होतो पण जितेंद्र काहीच न बोलता आतल्या खोलीत जायला लागला.

“बोल ना… रागावला आहेस का माझ्यावर ? त्या दिवशी आलो म्हणून…” मी विचारले.

“बडबड करू नकोस रे.. माझा मूड जातो. चल आत मध्ये….” जितेंद्र हात घाईवर आला होता बहुतेक.

आम्ही त्याच्या आतल्या खोलीत गेल्याबरोबर त्याने लोअर खाली घेतली आणि फुललेला लवडोबा काढून माझ्या समोर उभा राहिला. काहीच न बोलता मी माझा हात खाली घेतला आणि त्याचे पौरुष हाताळू लागलो. त्याचा लंड जाडजूड  होता पण पुढच्या बाजूला निमुळता होत गेलेला. मी हलवताना हात जरा जास्तीच मागे घेतला आणि त्याच्या सुपड्याची त्वचा मागे खेचली गेली.

मी त्या गुलाबी चमकदार सुपड्याकडे बघतच राहिलो. तो कणखर सोटा आणि गोरा गुलाबी सुपडा  जवळून बघण्यासाठी मी गुडघ्यावर बसलो आणि बघतच राहिलो. तेवढ्यात माझ्या डोक्यावर टप्पल बसली.

“साल्या , हलव की … बघतोस काय ?” मी वर पाहिले तर जितेंद्रच्या डोळ्यात राग दिसत होता. माझ्या लक्षात आले की मी हलवणे बंद केल्याचे त्याला अजिबात आवडले नव्हते.  मी परत हाताच्या मुठीत त्याचे भविष्य घेतले आणि माझ्या हातांचे कौशल्य दाखवायला लागलो.

जितेंद्रने माझ्या डोक्यावरचा हात काढला नव्हता. त्याने माझे केस मुठीत पकडले आणि ओढून म्हणाला…

“जोरात रे… जोरात… “ मला वर डोके करून त्याचा चेहरा बघत त्याचा लंड हलवायचा होता पण त्याने माझी मुंडी अशी काही पकडली की मला डोके वर करता येत नव्हते.

बहुतेक त्याचा गळायला आला होता. त्याने मला थांबवले…आणि मला म्हटले…

”तोंडात घे की … नुसता काय हलवतो आहेस…”

“मी कधी तोंडात घेतला नाही…” मी बोललो… खरच सांगत होतो मी. कधी असले काही केले नव्हते.

“मग … लग्न झाल्यावर पण असेच म्हणणार का? कधी पूच्ची ठोकली नाही म्हणून ? कधी तरी सुरुवात करायचीच असते ना….” जितेंद्र एकदम स्ट्रिक्ट माणूस होता बहुतेक. कधी जास्ती बोलायचा नही. त्याचे बोलणे ऐकून हा कधी चेष्टा मस्करी करत असेल असे वाटत नव्हते.

“नाही तसे नही.. पण सवय नाही मला …” मी बोललो.

“चल घे तोंडात . वेळ वाया घालवू नकोस… “ तो मला बोलला तेवढ्यात त्याचा फोन वाजला.त्याने फोन घेतला.

“हां मम्मी अवे निकळू छू … कस्टमर छे अहीयां.. पतावीने निकळू छू … पंदर मीनट लागसे …” त्याच्या आईचा फोन होता…

“ए चल रे टाइम पास नको करून मला जायचं आहे. चल घे तोंडात… चोख…” तो सांगायला लागला पण माझी हिम्मत होत नव्हती.. कसं वाटत ना. शी.. म्हणजे शू… जिथून शू करतो ती जागा तोंडात घ्यायची …. जिथून हा मूतणार, चिक टाकणार, ती जागा कशी चोखायची ? त्या कल्पनेनेच मला उलटी आल्यासारखे झाले…

मी विचार करतो आहे  हे बघून जितेंद्रने विचारले

“काय रे … चोख की साल्या …”

“आताच जेवलो आहे उलटी होईल मला….” मी बोललो….

“हम्म … चल हात चालव…मोकळा कर मला …” त्याने आज्ञा दिली आणि मी माझी हातभट्टी सुरू केली…

कधी या हाताने तर कधी दोन्ही हातांनी मी त्याचा रवी घुसळून लोणी बाहेर काढायचा प्रयत्न करत होतो. त्याचा तो गोरा गुलाबी लंड लाल पडला होता. माझा काळा लंड मला त्यासमोर खूपच कुरूप वाटत होता. कुपोषित मुलाचा असावा तसा माझा लंड होता. छोटा, करंगळी एवढा आणि काळा …. जितेंद्रच्या इंद्रियाचे मनापासून कौतुक करत मी त्याला सुख देण्याचा प्रयत्न करत होतो.

शेवटी एकदाचा जितेंद्र गळायच्या क्षणापर्यंत आला. मी गुडघ्यावर बसून त्याच्या लवड्यासमोर होतो. त्याने माझ्या हातातून स्वतःच्या बुल्ल्याची सुटका केली. आणि स्वतःच्या हाताने गाळू लागला. त्याने त्याच्या बुल्ल्याचे टोक माझ्या तोंडासमोर आणले आणि त्याच्या चीकाची पिचकारी माझ्या तोंडावर मारली.

अचानक झालेल्या या “चिकट” वर्षावाने मी बावचळलो. पण मी त्याचा लंड तोंडात घ्यायला मनाई केली होती. त्यामुळे मी हे करू द्यायला मनाई केली नाही.

“क्रीम पाय म्हणतात याला,” त्याने चीकाची अजून एक धार माझ्या तोंडावर मारत म्हटले. शेवटचा थेंब माझ्या तोंडावर सोडल्यावर तो तसाच उभा राहिला आणि मग त्याने आपली ट्रॅकपॅंट वर खेचून घेतली.

“चल निघ आता. दुकान वाढवून घेतो मी …” जितेंद्र मला बोलला. दुकानदार लोक शटर डाउन करण्याला दुकान वाढवणे म्हणतात हे मला माहिती होते. पण माझा अजून गाळायचा होता ना.

“जितेंद्र, माझा गाळायचा आहे ना …” मी चाचरत बोललो. 

“मग… जा की घरी जाऊन गाळ नाही तर मुतारीत जा …. मी घाईत आहे आता. बघितलेस ना घरून फोन येत आहेत..” असे बोलून जितेंद्र बाहेर निघाला. मी मुकाट्याने बाहेर आलो आणि घरी निघालो. घरी येताना मी विचार करत होतो. जितेंद्र घाई मध्ये होता , त्याला वेळ नव्हता.. पुढच्या वेळी मी पहिले गाळून घेईन..आणि मग त्याचा गाळेन असे मनाला समजावून मी जे काही झाले त्या अनुभवाची मजा अनुभवत होतो.

माझ्या आयुष्यात एक नवेच पर्व उगवले होते. दुनिया करोनाच्या भीतीने ग्रस्त होती तर मी एका वेगळ्याच दुनियेत पोहोचलो होतो. जितेंद्रला मी मिळवले होते , त्याला कुठल्याही परिस्थितीत आयुष्यातून दूर जाऊ द्यायचे नाही हे मी ठरवले होते. माझ्या आयुष्यातली जगण्याची इच्छा तीव्रतेने उफाळून आली होती… कदाचित अश्याच मनस्थितीत कवीने ते गाणे लिहिले असेल…आज फिर जीने की तमन्ना है….

“मला फोन करू नकोस … इथे भेटायला येऊ नकोस “ म्हणून त्या दिवशी मी निघत असताना जितेंद्रने मला अगदीच स्पष्ट शब्दात सांगितले होते.

त्याचेही बरोबरच होते म्हणा… त्याचे वडील, दुकानातले लोक… घरचे लोक.. अडचणी मी समजू शकत होतो. दोन दिवसानी पुनः एकदा त्याने एमोजी म्हणून सोललेले केळ पाठवले.🍌 म्हणजे मला तो बोलावत होता. पण आमच्या बिल्डिंग मध्ये एक आजोबा वारले होते. सगळे जण त्या गडबडीत होतो. अश्या परिस्थतीत मला बाहेर पडणे शक्य नव्हते.

“थोड्या वेळात येतो…” असे मी त्याला लिहिले पण माझा बराच वेळ त्या सगळ्या भानगडीत गेला. तीन चार तासांनी मी त्याला मेसेज केला ,” येऊ का ?”

बराच वेळ झाला तरी उत्तर नाही… मी परत एकदा टाकले.. येऊ का ?

“कशाला?” असे म्हणून त्याने एक रागावलेली स्मायली 😡 पाठवली. त्याचे रागावणे साहजिकच होते. तो तापला असणार आणि मी तिथे नाही म्हटल्यावर खडे लंड पे डंडा असे झाले असणार त्याचे.

मी त्याला सॉरी म्हणून लिहिले.. त्याने काहीच रिप्लाय दिला नाही. पुन्हा एकदा सॉरी म्हणालो.. तरी काही नाही.. रात्रीपर्यंत मी निदान दहा वेळा तरी सॉरी म्हणालो असेल… पण त्याचा राग काही कमी झाल्याचे वाटले नाही. काहीच रिप्लाय दिला नाही त्याने.

त्याच्या रागावण्यामुळे माझी हवा टाईट झाली होती. एखाद्या माणसावर आपण जीव लावावा आणि त्याने आपल्यावर रागावले तर कशी तगमग होते हे मी बघत होतो. एक दोन दिवस जिवाची अशीच उलघाल झाली. काय करावे सुचत नव्हते. तो काही बोलत नव्हता. फोन केला तर उचलला नाही त्याने.

परत एकदा मी हिम्मत केली आणि त्याच्याकडे जायचे ठरवले. दुकानात त्याचे वडील असतात हे कळले होते. मग त्याच्या दुकानासमोरून गेलो. अगदी आत बघत बघत गेलो. त्यानेही मला पाहिले. पण मी काही दुकानात गेलो नाही. मी अगदी हळू हळू चालत होतो. पुढच्या चौकात एक मुतारी होती. तिकडे माझी पावले वळली.

मी आत जात असताना मागे वळून पाहिले तर जितेंद्र तिकडेच येत होता. म्हणजे माझा सिग्नल त्याला कळला होता . आत जाऊन उभा राहिलो.. धार मारण्याचे नाटक करत. तो आला. माझ्या शेजारी उभा राहिला .

“काय रे ? कशाला आलता ?” त्याने विचारले.जितेंद्रचा गुजराती टोन सहजच कळत होता.

लॉकडाउनमुळे मुतणार्‍यांची गर्दी नव्हती. आम्हाला निदान बोलता तरी येत होते.

“रागावलास का माझ्या वर ? तुझा काही मेसेज नाही, माझ्या सॉरीला काही उत्तर पण दिले नाहीस…” मी त्याला सांगायला लागलो.

“मग काय .. मी बोलवतो आहे म्हणजे कळायला नको का तुला. ताठला होता म्हणून  तुला बोलावले तर तू आलाच नाहीस . काय उपयोग तुझा मग ?”

“अरे बिल्डिंग मध्ये झोल झाला होता. ….” असे म्हणून मी त्याला काय झाले होते ते सांगितले. त्याच्या चेहर्‍यावर बेफिकिरीचे भाव होते. त्याच्या चेहर्‍यावरून मला त्याच्या मनात काय चालले आहे ते कळत नव्हते.

“सॉरी यार परत नाही असे करणार मी.. प्लीज रागावू नकोस …”मी काकुळतीला येऊन त्याच्याशी बोलत होतो. मला त्याला गमवायचे नव्हते.

“हा ठीक आहे. परत असला माज केलास तर उभा करणार नाही तुला, “ जितेंद्रने मला खडसावले.

“मग त्या दिवशी काय केलेस..? स्वतःच हलवलेस का ?” मी कुतुहलाने विचारले.

“छे…मला आवडत नाही हात घाण करायला. दुसर्‍याला बोलावून घेतले मी….” जितेंद्र मला बोलला तेवढ्यात मुतारीत कुणी तरी आले. त्याबरोबर तो निघाला आणि बाहेर पडला.

मी पण बाहेर पडलो. विचार करत मी घराकडे निघालो. जितेंद्र सारख्या देखण्या राजबिंडया पुरुषाला तर माझ्या सारखे कित्येक लोक मिळतील. तो कशाला माझ्यासाठी  थांबेल ? पण मला मात्र जितेंद्र सारखा कुणी मिळणे अशक्य आहे. पुढच्यावेळी त्याचा निरोप आला की हयगय करून चालणार नाही. नाही तर परत एकदा तो रागावला तर काही खरे नाही माझे… माझे विचार चक्र सुरू होते. रिलेशनशिपचा ग म भ न मी गिरवायला लागलो होतो. कुणाशी बोलता येणार नव्हते.. जितेंद्रच्या हृदयाकडे नेणारा हा मार्ग माझा मलाच शोधावा लागणार होता.

(क्रमशः )

बिट्टूचा लाडका सुकृत सुद्धा असाच गोंधळून गेला होता.

तरुण आहे रात्र अजुनी भाग १

बिट्टूने सुकृतला तृप्त केले

तरुण आहे रात्र अजुनी भाग २

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी .