आज फिर जिने की तमन्ना है भाग २

आज जी काही लॉटरी लागली होती  तिची खुशी मानावी की आपण काही चूक केले म्हणून लाज वाटावी हेच कळत नव्हते…. काही असो…. माझे मन खुश होते.. ते गाईड मधले गाणे आठवत होते.. आज फिर जीने की तमन्ना है …

आज फिर जिने की तमन्ना है भाग १

आता पुढे

मी घरी येताना अक्षरशः हवेत होतो. आजपर्यंत कुणी देखण्या माणसाने माझ्याशी कधी प्रेमाने वर्तणूक तर सोडाच साधी बातचीत सुद्धा केली नव्हती. आणि इथे हा गंधर्व मला त्याच्या गुप्त जागी सुद्धा हात लावू देत होता.

त्याचा लवडा हलवताना माझा चिक आपोआप गळून गेल्याचे सुद्धा माझ्या लक्षात आले नव्हते. माझा बंडू छोटासाच होता. म्हणजे लांबीने आणि जाडीत पण कमीच होता.  मी पेटलो की किंवा हातात घेतला की लगेच गळून जायचा. हा प्रॉब्लेम होता ? की सगळ्यांचे असेच होते हे मला माहिती नव्हते. पण त्या दिवशी मित्रांच्या बरोबर ब्लु फिल्म बघताना आणि आता जितेंद्रचा हलवताना माझ्या लक्षात आले होते की इतर लोकांचे लंड चांगलेच तगडे असते. त्यांना गळायला सुद्धा बराच वेळ लागतो.

रात्री झोपलो तेव्हा मी आणि जितेंद्र काय करू शकतो ? आणि त्याच्या बरोबर असताना मी कसा त्याला खुश करेन ?.. कसा तो माझ्यावर फिदा असणार… ? ह्या विचारांनी माझ्या मनात तर लड्डू फूट रहे अशीच अवस्था होती. सारखा माझा लवडा ताठत होता आणि मला पोटावर झोपून खाली गादीवर दाबायला भाग पाडत होता.

दूसरा दिवस उजाडला तो एका अनामिक हुरहुर लागूनच. जितेंद्र आज पण बोलवणार का ? आज सुद्धा मला त्याचा तो जबरी सोटा चोळायला मिळणार का ? काल हलवलेल्या त्या मजबूत उसाची आठवण येऊन “तुझ्या उसाला लागल कोल्हा…” या लावणीची आठवण येत होती.

दिवसभरात मी पन्नास वेळा तरी व्हाट्स अॅप चेक केले, एसेमेस चेक केले. त्याचा काही निरोप येतो का ते बघण्यासाठी. कुठल्याच नवीन नंबर वरून काही मेसेज आलेला नव्हता. रात्र पण तशीच आठवणीत गेली. याद पिया की आने लगी …अशीच माझी अवस्था होती.

दोन तीन दिवस तसेच नुसता फोन चेक करण्यात गेले. शेवटी मलाही राहवेना. मला त्याचे दुकान तर माहितीच होते. जावे का त्याला भेटायला ? की जाऊ नये अशी उलघाल मनात सुरू होती. शेवटी माझ्या लंडाची तहान जिंकली आणि संध्याकाळी मी हातात एक पिशवी घेऊन त्याच्या दुकानाकडे निघालो.

करोनाच्या लॉक डाउनमुळे अगदीच कमी लोक रस्त्यावर दिसत होते. मी आपला कुणी अडवले तर औषध आणि भाजी आणायला चाललो हे सांगण्यासाठी एक पिशवी हातात घेतली होती. त्याचे दुकान उघडे होते आणि गर्दी पण नव्हती. जितेंद्र काउंटरवर बसला होता.

मी दुकानात गेलो तसे त्याचे डोळे चमकले. मी त्याच्याकडे बघून काही बोलणार तेवढ्यात आतून कुणी तरी येत असल्याचा आवाज आला. जितेंद्रच्या लक्षात आले मी काही तरी बोलणार आणि त्याची पंचाईत होणार.

“मिहिर भाई… आपकी दवा आई नही . आली की सांगतो. दहावेळा येऊ नका,” त्याच्या आवाजात जरा राग जाणवत होता. त्याचे वडील पण तोवर बाहेर आले होते. त्यामुळे मलाही त्यांच्यासमोर काही बोलता येइना .

मी आपला मान खाली घालून दुकानातून बाहेर पडलो. जितेंद्रची पण काही चूक नव्हती. अशी गोष्ट कुणी दुसर्‍या समोर बोलते का ? तो तरी मला कसे सांगणार होता? मी त्याची अडचण समजून घेतली. रात्री माझा छोटू ताठला त्याला माझ्या हातांनी  प्रेम करून शांत केले. मनात जितेंद्रचा तगडा उस होता. डोळ्यासमोरून जात नव्हता.

अजून दोन दिवस गेले. दुपारचे साडे बारा वाजले असतील.  व्हाट्स अॅप चेक करताना मेसेज दिसला. नंबर ओळखीचा नव्हता. दोन एमोजी होत्या. नुसतेच एक वांगे आणि पिचकारी सारखे उडलेले दोन थेंब. 🍆💦 मी पाठवणार्‍याचा डीपी  उघडून पाहिला आणि खुश झालो. तो जितेंद्रच होता. त्याच्या डी पी मधून सुद्धा त्याचे सौंदर्य उतू चालले होते.

त्या लांबूळक्या वांग्यावरून कळले की माझा राजा पेटलेला आहे पण कधी? कुठे ?

मी त्याला चॅट वरच विचारले “कधी ?”

उत्तर आले , “लगेच ये” .

माझा लंड चड्डीत उड्या मारायला लागला. दुपारचे जेवण नुकतेच झाले होते. जरा पाय मोकळे करून येतो असे घरच्यांना सांगून मी जितेंद्रच्या दुकानाकडे निघालो. जेवणाची वेळ झाली होती. त्याचे वडील बहुतेक जेवायला घरी गेले होते. दुकानाच्या निम्म्याधिक फळ्या लावलेल्या होत्या.

जितेंद्र – काल्पनिक चित्र मराठीतला सेक्स सिंबॉल
नेटवरून साभार

मी एका फटीतून आत घुसलो. त्याने मला आता घेतले आणि लगेच उरलेल्या फळ्या लावून आतून कडी लावून घेतली.

“अरे काय तू काहीच मेसेज नाही. काही बोलणे नाही. मला वाटले काय रागवलास का ?” मी त्याच्याशी जवळीक साधायचा प्रयत्न करत होतो पण जितेंद्र काहीच न बोलता आतल्या खोलीत जायला लागला.

“बोल ना… रागावला आहेस का माझ्यावर ? त्या दिवशी आलो म्हणून…” मी विचारले.

“बडबड करू नकोस रे.. माझा मूड जातो. चल आत मध्ये….” जितेंद्र हात घाईवर आला होता बहुतेक.

आम्ही त्याच्या आतल्या खोलीत गेल्याबरोबर त्याने लोअर खाली घेतली आणि फुललेला लवडोबा काढून माझ्या समोर उभा राहिला. काहीच न बोलता मी माझा हात खाली घेतला आणि त्याचे पौरुष हाताळू लागलो. त्याचा लंड जाडजूड  होता पण पुढच्या बाजूला निमुळता होत गेलेला. मी हलवताना हात जरा जास्तीच मागे घेतला आणि त्याच्या सुपड्याची त्वचा मागे खेचली गेली.

मी त्या गुलाबी चमकदार सुपड्याकडे बघतच राहिलो. तो कणखर सोटा आणि गोरा गुलाबी सुपडा  जवळून बघण्यासाठी मी गुडघ्यावर बसलो आणि बघतच राहिलो. तेवढ्यात माझ्या डोक्यावर टप्पल बसली.

“साल्या , हलव की … बघतोस काय ?” मी वर पाहिले तर जितेंद्रच्या डोळ्यात राग दिसत होता. माझ्या लक्षात आले की मी हलवणे बंद केल्याचे त्याला अजिबात आवडले नव्हते.  मी परत हाताच्या मुठीत त्याचे भविष्य घेतले आणि माझ्या हातांचे कौशल्य दाखवायला लागलो.

जितेंद्रने माझ्या डोक्यावरचा हात काढला नव्हता. त्याने माझे केस मुठीत पकडले आणि ओढून म्हणाला…

“जोरात रे… जोरात… “ मला वर डोके करून त्याचा चेहरा बघत त्याचा लंड हलवायचा होता पण त्याने माझी मुंडी अशी काही पकडली की मला डोके वर करता येत नव्हते.

बहुतेक त्याचा गळायला आला होता. त्याने मला थांबवले…आणि मला म्हटले…

”तोंडात घे की … नुसता काय हलवतो आहेस…”

“मी कधी तोंडात घेतला नाही…” मी बोललो… खरच सांगत होतो मी. कधी असले काही केले नव्हते.

“मग … लग्न झाल्यावर पण असेच म्हणणार का? कधी पूच्ची ठोकली नाही म्हणून ? कधी तरी सुरुवात करायचीच असते ना….” जितेंद्र एकदम स्ट्रिक्ट माणूस होता बहुतेक. कधी जास्ती बोलायचा नही. त्याचे बोलणे ऐकून हा कधी चेष्टा मस्करी करत असेल असे वाटत नव्हते.

“नाही तसे नही.. पण सवय नाही मला …” मी बोललो.

“चल घे तोंडात . वेळ वाया घालवू नकोस… “ तो मला बोलला तेवढ्यात त्याचा फोन वाजला.त्याने फोन घेतला.

“हां मम्मी अवे निकळू छू … कस्टमर छे अहीयां.. पतावीने निकळू छू … पंदर मीनट लागसे …” त्याच्या आईचा फोन होता…

“ए चल रे टाइम पास नको करून मला जायचं आहे. चल घे तोंडात… चोख…” तो सांगायला लागला पण माझी हिम्मत होत नव्हती.. कसं वाटत ना. शी.. म्हणजे शू… जिथून शू करतो ती जागा तोंडात घ्यायची …. जिथून हा मूतणार, चिक टाकणार, ती जागा कशी चोखायची ? त्या कल्पनेनेच मला उलटी आल्यासारखे झाले…

मी विचार करतो आहे  हे बघून जितेंद्रने विचारले

“काय रे … चोख की साल्या …”

“आताच जेवलो आहे उलटी होईल मला….” मी बोललो….

“हम्म … चल हात चालव…मोकळा कर मला …” त्याने आज्ञा दिली आणि मी माझी हातभट्टी सुरू केली…

कधी या हाताने तर कधी दोन्ही हातांनी मी त्याचा रवी घुसळून लोणी बाहेर काढायचा प्रयत्न करत होतो. त्याचा तो गोरा गुलाबी लंड लाल पडला होता. माझा काळा लंड मला त्यासमोर खूपच कुरूप वाटत होता. कुपोषित मुलाचा असावा तसा माझा लंड होता. छोटा, करंगळी एवढा आणि काळा …. जितेंद्रच्या इंद्रियाचे मनापासून कौतुक करत मी त्याला सुख देण्याचा प्रयत्न करत होतो.

शेवटी एकदाचा जितेंद्र गळायच्या क्षणापर्यंत आला. मी गुडघ्यावर बसून त्याच्या लवड्यासमोर होतो. त्याने माझ्या हातातून स्वतःच्या बुल्ल्याची सुटका केली. आणि स्वतःच्या हाताने गाळू लागला. त्याने त्याच्या बुल्ल्याचे टोक माझ्या तोंडासमोर आणले आणि त्याच्या चीकाची पिचकारी माझ्या तोंडावर मारली.

अचानक झालेल्या या “चिकट” वर्षावाने मी बावचळलो. पण मी त्याचा लंड तोंडात घ्यायला मनाई केली होती. त्यामुळे मी हे करू द्यायला मनाई केली नाही.

“क्रीम पाय म्हणतात याला,” त्याने चीकाची अजून एक धार माझ्या तोंडावर मारत म्हटले. शेवटचा थेंब माझ्या तोंडावर सोडल्यावर तो तसाच उभा राहिला आणि मग त्याने आपली ट्रॅकपॅंट वर खेचून घेतली.

“चल निघ आता. दुकान वाढवून घेतो मी …” जितेंद्र मला बोलला. दुकानदार लोक शटर डाउन करण्याला दुकान वाढवणे म्हणतात हे मला माहिती होते. पण माझा अजून गाळायचा होता ना.

“जितेंद्र, माझा गाळायचा आहे ना …” मी चाचरत बोललो. 

“मग… जा की घरी जाऊन गाळ नाही तर मुतारीत जा …. मी घाईत आहे आता. बघितलेस ना घरून फोन येत आहेत..” असे बोलून जितेंद्र बाहेर निघाला. मी मुकाट्याने बाहेर आलो आणि घरी निघालो. घरी येताना मी विचार करत होतो. जितेंद्र घाई मध्ये होता , त्याला वेळ नव्हता.. पुढच्या वेळी मी पहिले गाळून घेईन..आणि मग त्याचा गाळेन असे मनाला समजावून मी जे काही झाले त्या अनुभवाची मजा अनुभवत होतो.

माझ्या आयुष्यात एक नवेच पर्व उगवले होते. दुनिया करोनाच्या भीतीने ग्रस्त होती तर मी एका वेगळ्याच दुनियेत पोहोचलो होतो. जितेंद्रला मी मिळवले होते , त्याला कुठल्याही परिस्थितीत आयुष्यातून दूर जाऊ द्यायचे नाही हे मी ठरवले होते. माझ्या आयुष्यातली जगण्याची इच्छा तीव्रतेने उफाळून आली होती… कदाचित अश्याच मनस्थितीत कवीने ते गाणे लिहिले असेल…आज फिर जीने की तमन्ना है….

“मला फोन करू नकोस … इथे भेटायला येऊ नकोस “ म्हणून त्या दिवशी मी निघत असताना जितेंद्रने मला अगदीच स्पष्ट शब्दात सांगितले होते.

त्याचेही बरोबरच होते म्हणा… त्याचे वडील, दुकानातले लोक… घरचे लोक.. अडचणी मी समजू शकत होतो. दोन दिवसानी पुनः एकदा त्याने एमोजी म्हणून सोललेले केळ पाठवले.🍌 म्हणजे मला तो बोलावत होता. पण आमच्या बिल्डिंग मध्ये एक आजोबा वारले होते. सगळे जण त्या गडबडीत होतो. अश्या परिस्थतीत मला बाहेर पडणे शक्य नव्हते.

“थोड्या वेळात येतो…” असे मी त्याला लिहिले पण माझा बराच वेळ त्या सगळ्या भानगडीत गेला. तीन चार तासांनी मी त्याला मेसेज केला ,” येऊ का ?”

बराच वेळ झाला तरी उत्तर नाही… मी परत एकदा टाकले.. येऊ का ?

“कशाला?” असे म्हणून त्याने एक रागावलेली स्मायली 😡 पाठवली. त्याचे रागावणे साहजिकच होते. तो तापला असणार आणि मी तिथे नाही म्हटल्यावर खडे लंड पे डंडा असे झाले असणार त्याचे.

मी त्याला सॉरी म्हणून लिहिले.. त्याने काहीच रिप्लाय दिला नाही. पुन्हा एकदा सॉरी म्हणालो.. तरी काही नाही.. रात्रीपर्यंत मी निदान दहा वेळा तरी सॉरी म्हणालो असेल… पण त्याचा राग काही कमी झाल्याचे वाटले नाही. काहीच रिप्लाय दिला नाही त्याने.

त्याच्या रागावण्यामुळे माझी हवा टाईट झाली होती. एखाद्या माणसावर आपण जीव लावावा आणि त्याने आपल्यावर रागावले तर कशी तगमग होते हे मी बघत होतो. एक दोन दिवस जिवाची अशीच उलघाल झाली. काय करावे सुचत नव्हते. तो काही बोलत नव्हता. फोन केला तर उचलला नाही त्याने.

परत एकदा मी हिम्मत केली आणि त्याच्याकडे जायचे ठरवले. दुकानात त्याचे वडील असतात हे कळले होते. मग त्याच्या दुकानासमोरून गेलो. अगदी आत बघत बघत गेलो. त्यानेही मला पाहिले. पण मी काही दुकानात गेलो नाही. मी अगदी हळू हळू चालत होतो. पुढच्या चौकात एक मुतारी होती. तिकडे माझी पावले वळली.

मी आत जात असताना मागे वळून पाहिले तर जितेंद्र तिकडेच येत होता. म्हणजे माझा सिग्नल त्याला कळला होता . आत जाऊन उभा राहिलो.. धार मारण्याचे नाटक करत. तो आला. माझ्या शेजारी उभा राहिला .

“काय रे ? कशाला आलता ?” त्याने विचारले.जितेंद्रचा गुजराती टोन सहजच कळत होता.

लॉकडाउनमुळे मुतणार्‍यांची गर्दी नव्हती. आम्हाला निदान बोलता तरी येत होते.

“रागावलास का माझ्या वर ? तुझा काही मेसेज नाही, माझ्या सॉरीला काही उत्तर पण दिले नाहीस…” मी त्याला सांगायला लागलो.

“मग काय .. मी बोलवतो आहे म्हणजे कळायला नको का तुला. ताठला होता म्हणून  तुला बोलावले तर तू आलाच नाहीस . काय उपयोग तुझा मग ?”

“अरे बिल्डिंग मध्ये झोल झाला होता. ….” असे म्हणून मी त्याला काय झाले होते ते सांगितले. त्याच्या चेहर्‍यावर बेफिकिरीचे भाव होते. त्याच्या चेहर्‍यावरून मला त्याच्या मनात काय चालले आहे ते कळत नव्हते.

“सॉरी यार परत नाही असे करणार मी.. प्लीज रागावू नकोस …”मी काकुळतीला येऊन त्याच्याशी बोलत होतो. मला त्याला गमवायचे नव्हते.

“हा ठीक आहे. परत असला माज केलास तर उभा करणार नाही तुला, “ जितेंद्रने मला खडसावले.

“मग त्या दिवशी काय केलेस..? स्वतःच हलवलेस का ?” मी कुतुहलाने विचारले.

“छे…मला आवडत नाही हात घाण करायला. दुसर्‍याला बोलावून घेतले मी….” जितेंद्र मला बोलला तेवढ्यात मुतारीत कुणी तरी आले. त्याबरोबर तो निघाला आणि बाहेर पडला.

मी पण बाहेर पडलो. विचार करत मी घराकडे निघालो. जितेंद्र सारख्या देखण्या राजबिंडया पुरुषाला तर माझ्या सारखे कित्येक लोक मिळतील. तो कशाला माझ्यासाठी  थांबेल ? पण मला मात्र जितेंद्र सारखा कुणी मिळणे अशक्य आहे. पुढच्यावेळी त्याचा निरोप आला की हयगय करून चालणार नाही. नाही तर परत एकदा तो रागावला तर काही खरे नाही माझे… माझे विचार चक्र सुरू होते. रिलेशनशिपचा ग म भ न मी गिरवायला लागलो होतो. कुणाशी बोलता येणार नव्हते.. जितेंद्रच्या हृदयाकडे नेणारा हा मार्ग माझा मलाच शोधावा लागणार होता.

(क्रमशः )

बिट्टूचा लाडका सुकृत सुद्धा असाच गोंधळून गेला होता.

तरुण आहे रात्र अजुनी भाग १

बिट्टूने सुकृतला तृप्त केले

तरुण आहे रात्र अजुनी भाग २

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी .