दोस्तासाठी काय पण , कुठे पण

“आशीष अरे कसली रे तुझी कंपनी ..इथे सगळं जग घरात बसलय आणि तू चालला कामाला,” आईची काळजीयुक्त कटकट सुरू झाली.

करोनामुळे सगळे जग घरात बसले होते . सगळ्या आय टी कंपन्यांमध्ये काम करणारे आय टे (म्हणजे आय टी कामगार ) वर्क फ्रॉम होम करत होते आणि मी मात्र आय टी मध्ये असून सुद्धा कामाला निघालो होतो.

काही इलाजच नव्हता. मी एका छोट्या आयटी कंपनीत कामाला होतो. आणि आमच्या बॉसने कोव्हिड डेटा गोळा करण्याचे , त्यासाठी काही सॉफ्टवेअर बनवण्याचे काम घेतले होते. बॉसच्या राजकीय ओळखी आणि जुगाड करण्याची ताकद अफाट होती. सगळया गावाचे धंदे बंद पडत असताना आमच्या कंपनीचे काम मात्र वाढतच होते.

लॉन्ग स्टोरी शॉर्ट… माझ्या कंपनीला नव्या मुंबई महापालिकेचे कॉंट्रॅक्ट मिळाले होते. आणि मला हे काम करण्यासाठी पालिकेच्या एका कळकट इमारतीमध्ये एका कोपर्‍यात असणार्‍या ऑफिस मध्ये जावे लागत होते. नशीब एवढेच की माझ्या बरोबर आमच्याच कंपनीत नवीन जॉइन झालेला रत्नेशसुद्धा होता.

रत्नेश,  माझ्यापेक्षा पाच सहा वर्षे मोठा होता. टिम लीड म्हणून आला होता. म्हणजे मी त्याच्या अंडर होतो. अर्थात आमच्यात काही बॉस आणि ज्युनिअर असे काही फॉर्मल वागणे नव्हते.

मी नव्या मुंबईतच रहायला होतो त्यामुळे ऑफिसला जायला अगदी दहा मिनिटे लागायची. रस्ते अगदी रिकामे असल्यामुळे सुसाट गाडी चालवता यायची . पोलिसांनी अडवू नये म्हणून कॉर्पोरेशनने आम्हाला खास ओळखपत्रे देऊन ठेवली होती.

Marathi IT Professional Blow Job Story

प्रॉब्लेम एवढाच होता की आम्ही ज्या ऑफिसमध्ये बसायचो त्या ठिकाणी बाकी कुणीच येत नव्हते. आमच्यासाठी एक वॉचमन दरवाजा उघडून ठेवायचा. सकाळी किंवा दुपारी पालिकेच्या ऑफिसेस मधुन डेटा यायचा. काही वेळा अक्च्युयल वजनदार फायली यायच्या. त्यातून डाटा एंट्री करून घ्यायला लागायची. थोडक्यात पडेल ते काम आणि मिळेल तो पगार असाच धंदा चालू होता. हॉटेल वगैरे सगळे बंद असल्यामुळे घरून डबा आणणे एवढाच एक पर्याय होता.

नाही म्हणायला रत्नेश माझ्या बरोबर असल्यामुळे फार वेड लागले नव्हते. आमच्या दोघांच्या गप्पा चालायच्या. मलाही रत्नेश आजूबाजूला असेल तर छान वाटायचे. माझ्या मनात रत्नेश बद्दल एक सुप्त आकर्षण होते हे मान्य करायला हरकत नाही. अर्थात मी सुद्धा असा विचार कधी केला नव्हता.

रत्नेश माझ्या नजरेत भरला एका दिवशी. त्या दिवशी त्याने एक घट्ट सॉफ्ट जीन्स घातली होती. तो मिटिंगमध्ये काही तरी सांगायला उभा राहिला. माझे लक्ष त्याच्या चेनकडे गेले. तिथला उभार जाणवण्या इतका मोठा होता. बाकीच्या लोकांची लाज वाटून मी तिकडे टक लावून बघणे टाळत होतो.

रत्नेश उभा राहून बोलत होता. एक दोन वेळा त्याने मला, मी त्याच्या बुल्ल्याकडे बघत असतानाच पकडले. पण तो ही काही बोलला नाही आणि मी पण दुसरीकडे नजर वळवली.

त्या दिवसा नंतर मला चाळाच लागला जणू. रत्नेश उभा असताना, बसल्यावर, जीने चढताना, उतरताना त्याचा उभार दिसतो का ? कसा दिसतो ?

मनात विचार यायचा …असा इतका दिसत असेल तर आतला माल कसा असेल बरं ? आपल्याला वाटतोय तेवढा जाड असेल तर रत्नेशच्या बायकोला पुच्चीत कसे वाटत असेल ? एक ना दोन … अनेक विचार मनात येऊन जायचे. मधूनच मला स्वतःचीच भीती वाटायची . अरे हा कसला विचार करतोय मी ? वेडा आहे का मी ?

एकदा मी रेस्ट रूम मध्ये लघवीला गेलो. लंड झटकून चेन लावली तोच शेजारी रत्नेश येऊन उभा राहिला. म्हणजे तो पण धार मारायलाच आला होता. माझे मुतणे नुकतेच संपले असल्यामुळे मी कसा उभा राहणार ? मी आपला हात धुवायला बाजूच्या बेसिनपाशी उभा राहिलो. अचानक माझी नजर तिरकी वळली.

रत्नेश त्याचा सोटा बाहेर काढून धार मारत होता. बाप रे …त्याचा बुल्ला म्हणजे .मी कल्पना केली तसाच, जाडजूड अजगर होता. काळा आणि मजबूत. रत्नेशचे तर माझ्याकडे ध्यान सुद्धा नव्हते. तो निवांत मुतत उभा होता. मी हात धुतले आणि पलीकडे असलेल्या आरश्या समोर उभा राहून हात पुसू लागलो. त्या आरश्यातून सुद्धा रत्नेशच्या बुलल्याचे दर्शन होते का हे पाहत होतो. 

आत रत्नेशचे मुतणे पण संपले आणि आम्ही दोघे बाहेर आलो. त्या दिवसानंतर मी रत्नेशच्या मुतण्याच्या वेळेवर लक्ष ठेवू लागलो. तो कधी उठतो आणि रेस्टरूमच्या दिशेने चालायला लागतो हे मी एका नजरेत ओळखू लागलो. त्याची पावले “त्या” दिशेने पडायला लागली की मी पण जागेवरून उठायचो.

तो आत गेला की काही वेळाने मी आत जायचो. अश्या वेळेला की त्याने बरोबर लंड काढून मुतायला सुरुवात केली असेल. त्याच्या बाजूला उभे राहून त्याच्या त्या अजगराचे दर्शन घ्यायचे आणि मनात विचित्र असे फिलिंग घेऊन परत जागेवर येऊन कामाला बसायचे. हे असे करून मला काय मिळते ते कळत नव्हते. दुसर्‍या कुणाच्या बुल्ल्याबद्दल मला असे काहीच वाटत नव्हते.

दर वेळी हा योगायोग झाला असता तर रत्नेशला पण शंका आली असती. म्हणून काही वेळा त्याच्या बरोबर असताना मुतायला जायचो. मग तो पण यायचा. दर्शन घ्यायचे आणि खुश व्हायचे.

कधी तरी टॉयलेट मध्ये जाऊन हलवून गाळायचा आणि शांत व्हायचे. याच प्रयत्नात मी रत्नेश बरोबर मैत्री वाढवली. एक मित्र म्हणून सुद्धा माझे आणि रत्नेशचे चांगले जमायचे. आमची आवडी निवडी बर्‍यापैकी सारख्या होत्या. लग्न झाल्यामुळे एक प्रकारची मॅच्युरिटी येते तसे रत्नेशचे झाले होते.

एकदा कधी तरी तो पालिकेच्या एका कर्मचार्‍याला खूप शांतपणे काही तरी सोपी गोष्ट समजावून सांगत होता. इतक्या शांतपणे की शेवटी माझाच पेशन्स संपायला आला. तो माणूस गेल्यावर मी रत्नेशला म्हटले,” गुरु धन्य आहे तुझी… अरे किती पेशन्स…मी तर त्याला एवढ्या वेळात हाकलून दिले असते….”

माझ्या या तडक भडक प्रतिक्रियेवर रत्नेश म्हणाला ,” आशीष , तुझे लग्न झाले की कळेल. पेशन्स वाढवणारे खूप प्रसंग येतील… तेव्हा माझी आठवण येईल तुला…”

मी हसलो. मग काही दिवसानी आम्ही  दोघेच असताना  मी त्याला विचारले,” रत्नेश… यार तू म्हणाला होतास की लग्न झाल्यावर आपोआप पेशन्स वाढतो…सांग की कसा वाढतो….” मला रत्नेशकडून काही चावट उत्तर अपेक्षित होते.

“अरे यार , कुठेही जायचे असले की त्याच्या आधी बायकोच्या पन्नास प्रश्नांना उत्तरे देत बसावे लागते, त्यात बायकोला घेऊन जाणार असाल तर तिचा मेक आप आणि कपडे करण्याचा वेळ..तिचे नातेवाईक आले की हसतमुख चेहर्‍याने त्यांचे स्वागत करण्याचे कर्तव्य … एक ना दोन पन्नास प्रसंग येतात..”

“हात्तीच्या , मला वाटले शॉट मारताना पेशन्स लागतो….”मी रत्नेशच्या मांडीवर थाप देत बोललो.

“आश्या .. त्याला पेशन्स नाही, स्टॅमिना म्हणतात. तुमचा लंड ताठला असेल आणि बायको च्युत देत नसेल तर जो लागतो त्याला पेशन्स म्हणतात…”

लाजवाब…. रत्नेशचा सेन्स ऑफ ह्युमर लाजवाब होता… मी हसत हसत टाळी दिली.

“लवडया … घे हसून … लग्नानंतर एकदा स्वतःची लस्सी स्वतः घुसळावी लागली की कळेल तुला,” रत्नेश बोलला…

आमची मैत्री अश्या प्रकारे अजून अजून घट्ट होत होती. विवाहानंतर लाईफ कसे असते हे जाऊन घ्यायचा माझा प्रयत्न चालू होता. आता हळू हळू मला रत्नेशचा लवडा उठला की कसा होत असेल हे बघण्याची उत्सुकता लागली होती. पण हे जमणार तरी कसे ?

आमच्या ऑफिसमध्ये दोन एकशे पुरुषांमध्ये एक रेस्ट रूम होती. म्हणजे तिथे कायम वर्दळ असायची. आरश्यात दिसणारा रत्नेशचा लवडा बघायला सुरुवात केली कुणी तरी बाजूच्या स्लॉट मध्ये येऊन उभा राहायचा आणि मुतणे सुरू करायचा. किंवा एक स्लॉट सोडून मी उभा असेन तर एखादा येऊन आमच्या मध्ये उभा राहून माझा व्हयू अडवायचा. म्हणजे आम्हाला निवांत वेळ असा मिळतच नव्हता.

रत्नेशला तर माझ्या मनात काय चालू आहे याची खबरबात सुद्धा नसणार याबद्दल मला खात्री होती. आणि माझ्याहि मनात काय चालू आहे याची मला सुद्धा. हा प्रोजेक्ट चालू झाल्यावर रत्नेशला बॉसने विचारले की तुझ्या बरोबर कुणाला ठेवू ? रत्नेशने माझे नाव सांगितले.

काम असे होते की वेळी अवेळी बसावे लागणार होते, त्यामुळे जवळ राहणारे लोक असतील तर घरी जाऊन पुन्हा येऊ शकतील असा विचार बॉसने सुद्धा केला आणि आमची जोडगोळी या ऑफिसमध्ये ठेवली.

असे अजून पाच सहा ठिकाणी आमचे लोक काम करत होते. त्यामुळे आमचे आपसात बोलणे पण होत असायचे पण ते फक्त फोनवर. ऑफिसमध्ये आम्ही दोघेच असल्यामुळे एकत्र जेवणे, एकत्र पाय मोकळे करायला खाली आवारात जाणे  आम्ही करत होतो. गप्पा तर खूपच रंगायच्या. मग चालून परत येता येता मला आमच्या मजल्यावरची मुतारी दिसली की मी रत्नेशला म्हणायचो, थांब जरा , मी धार मारून येतो..

पालिकेच्या कार्यलयात आता आमच्या मजल्यावर कुणी येतच नव्हते त्यामुळे मुतारी स्वच्छ होती. मी मुतायला लागलो की बाजूला रत्नेश पण येऊन उभा रहायचा . मग माझी धार मारून झाली आणि रत्नेशची चालू असेल तर मी तिथेच उभा राहून त्याच्याशी बोलायचो. मधूनच माझी नजर खाली जायची. रत्नेशचा जबरी सोटा मला दिसायचा.

एकदा मी बघत असताना अचानक रत्नेशची नजर माझ्यावर पडली. मी मन लावून त्याचा लंड बघत होतो. मी ओशाळलो.

“त्यात काय लाजायच आहे … मर्द आहे मी… लवडा कुणी बघितला तर काय छोटा होणार नाय रे…” रत्नेशचा मुंबईकर सुर . मी हसलो.

“कसा वाटला रे ?” त्याने हा प्रश्न एकदम गुगली सारखा टाकला. मी गडबडलो…

“मस्त आहे की एकदम, इंप्रेसिव्ह… माझ्या वाटण्याला काय अर्थ आहे . तुझ्या बायकोला आवडला आहे म्हणजे झालं,” मी बोललो.

काहीच न बोलता रत्नेशने लंड चड्डीत घातला आणि आम्ही मुतारीतून बाहेर पडलो.

त्या दिवसानंतर रत्नेश खूपच मोकळा झाला. नॉर्मली, मुतत असताना पुरुषांची एक पद्धत असते. आपण एका पंजाने लवडा झाकून घेतो. कदाचित लहान आहे म्हणून किंवा संकोचाने . रत्नेश मात्र आता बिनधास्त पणे लंड उघडा टाकून धार मारायचा. मी पण बघितले न बघितले असे दाखवत त्याच्या सोट्याचे दर्शन घेत राहायचो.

त्या दिवशी आम्ही अगदी दुपारी आलो होतो. आज रात्री उशिरापर्यंत काम करायचे असे आमच्या सगळ्या टीम्सनी ठरवले होते. संध्याकाळी सात साडेसात वाजता आम्ही दोघेही कंटाळलो.

“चल रे एक सुट्टा मारून येऊ,” रत्नेश बोलला. आम्ही दोघे बाहेर पडायला लागलो. तसे रत्नेशला आठवले. एक जुन्या फाइल्सचा गठ्ठा खाली वॉचमनच्या केबिनपशी ठेवायचा होता. पाच सहा दिवसपूर्वीचा डाटा या फाइल्समध्ये होता. आम्हाला बसायला जागा पुरावी म्हणून आम्ही हा उद्योग करायचो. तो वॉचमन त्याचे पुढे काय करायचा हे त्यालाच माहिती.

रत्नेशने एका हातात फाइल्स घेतल्या आणि आम्ही जिन्यापाशी आलो तशी रत्नेशला धार मारायची हुक्की आली.

“थांब रे, मुतून येतो,” तो म्हणाला आणि वॉशरूमकडे गेला. अर्थात मी काय नागोबा बघायची संधि सोडणार होतो का ? मी पण त्याच्या मागे गेलो. बाजूला उभे राहून मुतायला लागलो. तेवढ्यात रत्नेशचा फोन वाजला.

एका हातात फाइल आणि दुसर्‍या हाताने फोन कानाला लावलेला, रत्नेशचा लवडा आज एखादा अनाथ मुलासारखा एकटाच होता. माझे लक्ष त्याच्याकडेच होते.

रत्नेशचा असा लंड बघताना खरी मजा यायची.

तेवढ्यात रत्नेश बोलला, “आश्या , पकड रे जरा…” माझे लक्ष जिथे होते …मी हात पुढे केला आणि रत्नेशचा लंड पकडून उभा राहिलो. माझी नजर त्या लवड्यावरून ढळत नव्हती. त्या जोरदार लवड्याची ताकद मला बोटात जाणवत होती.

रत्नेश फोनवर बोलत होता. आणि मी त्याचा दांडू पकडून उभा होतो. माझ्या बोटांची पकड हळूच वाढली. पहिले मी फक्त दोन बोटात पकडलेला तो सोटा आता मी तीन हळूच पाचही बोटांनी पकडला.

वर बघितले तर रत्नेश डोळे मिटून फोनवर बोलत होता. खाली त्याचा सोटा कडक होत होता, मिलीमीटरचा सेंटीमीटर आणि इंचात वाढत होता. ते गरम गरम पौरुष हातात पकडून मला एक वेगळीच नशा येत होती. असे काही नाही की माझा लंड छोटा होता…माझाही लवडा चांगलाच तगडा होता पण इथे रत्नेशचा लवडा पकडताना मला जो आनंद मिळत होता तो शब्दात व्यक्त करता येत नव्हता…

रत्नेशच्या लवड्यातून येणारी धार थांबली, त्याचा फोनही संपला. अचानक मी भानावर आलो. हाताने तो कडक लवडा झटकू लागलो. तसे रत्नेशने डोळे उघडले.

“आश्या, साल्या तुला फायली पकड असे म्हणत होतो…आणि तू काय पकडलेस…” रत्नेश हसत बोलला.

“सॉरी , पण मला वाटले की धार तुझ्या अंगावर पडेल म्हणून तू सांगतो आहेस. सॉरी यार..” मी बोललो.

“सॉरी कशाला…. मला अजिबात सॉरी वाटले नाही… तुझ्या हाताची ग्रीप तर माझ्या बायकोच्या हातापेक्षा मऊ पण स्ट्रॉंग आहे… दॅट वॉज लवली टच…”रत्नेश बोलला. मी वळणार तेवढ्यात त्याने माझा हात पकडला आणि म्हणाला, “एकदा कोडला हात लावला की संपवायचा असतो…” ही आमची प्रोग्रॅमर लोकांची भाषा…

मी समजले नाही असे भाव चेहर्‍यावर आणले तसा रत्नेशने माझा हात पकडला आणि म्हणाला,

” माझी बॅट बाहेर काढलीच आहेस तर आता फुल्ल ग्रीप लावून दे..लस्सी काढून दे मला….प्लीज…” रत्नेश बोलला.

मी माझ्या बळकट पंजात त्याचे ताठलेले पौरुष घेतले आणि हलवू लागलो. आमच्या दोघातले अंतर आता मिटले होते. मी हाताने त्याचा प्रफुल्लित लवडा चोळू लागलो. काही क्षणात रत्नेशच्या लक्षात आले की आम्ही कुठे उभे होतो.

“आशीष… यार इथे नको ना… कुठे स्वच्छ ठिकाणी जाऊ या,” मी मानेने हो म्हटलो.

“यार बाहेर तर सगळीकडे सीसी टी व्ही लावले आहेत,” लाचखोरीला आळा बसावा म्हणून बर्‍याच ठिकाणी सीसी टी व्ही बसवले होते.

“आपण जेवतो तिथे काही नाहीये बघ. खुर्च्या पण आहेत आणि एक सोफा पण…” रत्नेश बोलला. आम्ही रेकॉर्ड रूमच्या बाजूच्या एका छोट्या खोलीत जेवायला बसायचो. आम्ही दोघांनी तिकडे मोर्चा वळवला. कुणाचा त्रास नको म्हणून  रत्नेशने आमच्या हॉलचा दरवाजा लॉक करून घेतला म्हणजे बाहेरून कुणी अचानक येऊन आमचा रसभंग करायला नको.

मी आत गेलो माझ्या मागून रत्नेश आला. आल्याबरोबर त्याने रूमचा दरवाजा लावून घेतला आणि एका हाताने पॅंट खाली खेचून तो उभा राहिला.

“आशीष…तू पण काढ ना….” मी काहीच नो बोलता त्याच्या जवळ येऊन उभा राहिलो. एका हाताने त्याचा लवडा धरला आणि त्याला माझ्या जवळ ओढून त्याच्या ओठांचा करकचून कीस घेतला.

त्याचा तोंडाचा तो सिगरेटचा वास मला नेहमीच ताठ करायचा. एकदम मर्दानी…मी हाताने त्याचा बुल्ला चोळत होतो…

“कशी आहे ग्रीप ?” मी विचारले.

“मस्त आहे की पण ग्रीपला काही तरी चिकट पण हवे बघ…ओलं करायला…” रत्नेश बोलला आणि त्याने माझे खांदे खाली दाबले. त्याचा हेतु माझ्या लक्षात आला …. मी खाली वाकलो आणि गुडघ्यावर बसून त्याचा अजगर बघू लागलो. वेगळाच होता. गोट्यापाशी जाडजूड असलेला त्याचा बुल्ला टोकाकडे निमुळता होत गेला होता. सुपडा टोकदार आणि गुलाबी…पण जसे खाली जाल तसा बांबू मोठा आणि जाडा …. मी बघितले….मला आता कंट्रोल करणे मुश्किल होत होते.

इतके दिवस ज्या सोट्याचे नुसते दर्शन घेतले तो आता माझ्या समोर उभा होता. मी सममोहित होऊन पुढे झुकलो….पण तो जाडा लवडा तोंडात घ्यायला मला हिम्मत होत नव्हती.  मी नुसताच बघतो आहे हे बघून रत्नेश बोलला.

“आशीष, लिपस्टिक लावायचं आहे का ?”

मी ओठांचा चंबू करून त्या सुपड्याला ओठ लावले आणि माझ्या ओठांवरून तो फिरवू लागलो. मी क्लीन शेव्ह करत असलो तरी माझ्या ओठांवर असणार्‍या खुरट्या केसांच्या स्पर्शाने रत्नेशचा सुपडा टोचून टोचून लाल झाला.

मलाही त्याच्या सुपड्यातून झरत असलेल्या चिकट प्रीकमचा वास उग्र वाटत होता. पण शेवटी मर्दाची मर्दानगी त्या लस्सीतच तर असते ना ? काही वेळ माझ्या ओठांवरून लॉलीपॉप फिरवून मला त्या वासाची सवय झाली आणि मी एकदाचा त्याचा सोटा माझ्या जिभेवर घेतला. एखाद्या पुरुषाचा तो गरम गरम रॉड मी कधी माझ्या तोंडात घेईन असे वाटले सुद्धा नव्हते. पण रत्नेश माझा मित्रच आहे आणि कुणाला सांगणार नाही याची मला खात्री होती.

माझ्या जिभेवर तो तापलेला खंबा टेकवून रत्नेश पण एकदम रीलॅक्स झाला. पाय फैलावत त्याने मला पॅंट काढून टाकायची खूण केली. मी त्याची पॅंट पूर्ण काढली आणि बाजूला सोफ्यावर फेकली. आता ती घंटा माझ्या समोर अनावृत्त होती. रत्नेशची काळीभोर  झाटं आणि त्या जंगलात डौलाने उभा असलेला तो साप आणि खाली त्या सापाची दोन विषारी अंडी ….

मी पुढे होऊन त्याच्या जवळ तोंड नेले. रत्नेशने हाताने स्वतःचा लवडा पकडला आणि माझ्या गालांना तो त्या जाड्या सोट्याने मारू लागला. तो सॉफ्ट पण कडक छडी माझ्या गालांवर आपटत होती. आणि हा मार खाण्यातली मजा मी घेत होतो. मध्येच मी रत्नेशकडे बघितले आणि त्याने माझ्या ओठातुन तो सोटा आता घालायला सुरू केले.

मी तो लंड चोखू लागलो. मध्येच त्याच्या गोट्या, त्या गोट्याना येणारा घामाचा वास मी अनुभवत होतो. तोंडात घेत होतो. माझे हात रत्नेशच्या केसाळ मांड्यावरून फिरत होते. मी गुडघ्यावर बसून माझ्या बॉसचा छोटा बॉस चोखत होतो.

एका हाताने त्याच्या लंड दाबून मी केवळ सुपड्यावरून जिभेचे आघात करायला सुरू केले आणि रत्नेश पेटला. एक दोन वेळा माझे दात त्याच्या सुपड्याला लागले. त्या वेळी आलेला त्याचा वेगळा आवाज ऐकून मी दात लागणार नाही याची काळजी घेऊ लागलो.

काही क्षणात रत्नेश झडणार असे दिसू लागले. तो स्वतःच कंबर वर खाली करून माझ्या तोंडाला झवायला लागला. मी कधी चिक तोंडात घेतला नव्हता. पण मी काही बोलणार एवढ्यात रत्नेशने माझ्या तोंडातून त्याचा लंड बाहेर काढला आणि त्या बांबुतून लस्सीची पिचकारी बाहेर आली. काही माझ्या अंगावर, काही तोंडावर तर काही थेंब आमच्या सोफ्यावर उडाले.

रत्नेश थकून सोफ्यावरच पडून राहिला. काही वेळाने उठून म्हणाला…. “तुझा गाळायचा आहे का रे? देऊ का गाळून ?”

“नको, मी गाळतो हातानेच… सवय गेली नाही माझी अजून …तुझं काय लेका तुझं लग्न झालं आहे . आता हाताने गाळायची सवय गेली असेल तुझी,” मी बोललो.

“कसलं काय घेऊन बसलास आश्या. बायको जाते चर्चगेट ऑफिसला. संध्याकाळी घरी येते तर पार चिपाड झालेलं असतं तिचं. आपण ताठलेला लंड घेऊन बेडरूम मध्ये गेलो की तिचं सुरू होणार…. आज नको… डोकं दुखते , पाळी आली, कंबर दुखते, पाठ दुखते… म्हणजे पुच्चीत लस्सी गाळायची तर शुक्रवार रात्रीचाच मुहूर्त. मधले दिवस तर आपलाच हात आणि त्याचीच साथ बघ. एका मित्रालाच कळते दुसर्‍या मित्राचे दुःख …म्हणून तू हात दिलास मला,” रत्नेशची स्टोरी अशी होती तर…लग्न झाले तरी हलवणे बंद झाले नव्हते.

“मग कशी वाटली माझी ग्रीप ?” मी विचारले.

“मस्त एकदम मस्त….बायको सुद्धा एवढा मस्त चोखत नाही रे. आधीच या बायकांचे नखरे फार . च्युत देणार नाही, चोखणार नाही . एक न दोन पन्नास अटी घालणार . आणि चोखले तरी एकदम चाखत माखत.  कधी एकदा जीभ पुसून टाकते अशी घाई करत. म्हणजे त्या घाईमुळे मजा तर येणारच नाही वर परत चोखल्याचे उपकार…. तू कसा … दात न लावता एकदम मनापासून चोखलास…एका पुरुषालाच दुसर्‍या पुरुषाची गरज कळते बघ…” रत्नशेने बोलता बोलता जवळ येऊन माझ्या ओठांचे चुंबन घ्यायला सुरू केले.

“आशीष …. पण हे सीक्रेट आपल्या दोघातच ठेव बरे का …”मध्येच रत्नेश बोलला. मी होकारार्थी मान डोलावली.

मी सुद्धा आता रत्नेशच्या ग्रीपची मजा घ्यायला तयार झालो होतो. मित्राचे कर्तव्य मी पार पडले होते.

“डोन्ट वरी … दोस्तासाठी काय पण, कुठे पण आणि कधी पण…” मी बोललो आणि माझ्या ताठलेल्या सोट्याला चोखण्यासाठी रत्नेश खाली वाकला…

मराठी मधली पहिली समलिंगी भूत कथा

हिमालय की गोद मे

दिपूने आपल्या मित्राला दिलेले सुख

कोकणचा राजा

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी .