हरवले ते सापडले Marathi Gay Sex Story

हरवले ते सापडले

असं बऱ्याचदा होते की तुम्ही रस्त्याने चालत असता  समोरून कुणी अत्यंत आकर्षक मुलगा येत असतो. बघताच तुमचा सोटा हलतो. आपोआप आपला हात पँटच्या चेनवरून फिरतो. कधी त्यालाही सिग्नल कळतो. पण तुम्ही चालत पुढे निघून जाता आणि सापडलेला हा हिरा तसाच हरवतो. परत कधी भेटत नाही. मुंबईतल्या स्टेशनवर तर हा नेहेमी होणारा दुर्दैवी अपघात आहे जो अनेक जीवांना घायाळ करतो आणि कुणी दखलसुद्धा घेत नाही.

मोहितच्या लग्नात माझं अगदी असंच झालं. मोहित, माझा सहकारी, मुळचा उत्तरप्रदेश चा. लखनौला त्याच्या लग्नासाठी गेलो होतो. यु पी मधले लग्न, अगदी चार दिवस चालणारे. त्याने हॉटेल मध्ये माझी सोय केली होती. पहिल्याच दिवशी त्याच्या मित्रांबरोबर पेयपानाचा कार्यक्रम झाला. बरेच जण आमच्या कंस्ट्रक्शन लाइन मधले होते. एक दोघांचे नंबर पण घेऊन ठेवले. व्यावसायिक गप्पांमध्ये रात्र उलटली.

दुसऱ्या दिवशी त्याच्या घरी संगीत चा कार्यक्रम होता. नाच गाणे जोरात चालू असतानाच एका चुणचुणीत चिकण्याने माझे लक्ष वेधून घेतले. सुकृतच्या चेहेरेपट्टीचा, हसरे डोळे, गोरापान देह आणि स्टायलिश केस असणारा तो मुलगा एकदम उत्साहाने भरलेला होता. नाचण्याच्या मुव्ह्ज तर बघण्यासारख्या. नाचताना त्याची आणि माझी जोडी चांगली जमली. नागीण डान्स मध्ये मी सपेरा आणि तो नागीण बनला. काय नाचत होता! त्याच्या कमरेचे झटके, पाठीची हालचाल सगळेच पेटवणारे.

नंतर कोल्ड्रिंक घेताना मी त्याला म्हणालो,” क्या खूब नाचे आज आप.”

With thanks from the Internet

“जब सपेरा इतना खूब नाचता हो तो नागीन को भी मजा आता है!” तो हसत म्हणाला. मला कळेना 

हा सिग्नल आहे की सहजच काढलेला उद्गार. म्हटलं जरा चेक करावं. उगाच अनोळखी ठिकाणी शोभा नको. दोन चार वेळा त्याच्याशी नजर नजर झाली तेव्हा ओठावरून जीभ फिरवली. एकदा पँट ची झिप चाळवली. पण त्याच्याकडून काही रीस्पॉन्स आला नाही.

रात्री जेवताना मोहितच्या एका नातेवाईकांशी ओळख झाली. त्यांच्या सिव्हील इंजिनियर मुलासाठी जॉबच्या शोधात होते. मला मोहितच्या मित्राशी झालेले बोलणे आठवले. त्यांना त्या मित्राचे कार्ड देऊन लगेच भेटायला सांगितले. सोबत रेझ्युमे पण घेऊन जायचा सल्ला दिला.

उत्तरेकडे तुम्हाला काय येते यापेक्षा तुम्ही कुणाचे कोण आहात याला जास्ती महत्व दिले जाते असा माझा अनुभव होता. त्यामुळे तो मुलगा माहिती नसला तरी त्याचे काम होऊ शकते याची खात्री होती.

लग्नात बऱ्याच वेळा मी त्या चिकण्या मुलाला गाठायचा प्रयत्न केला पण एक तर तो त्याच्या मित्रांमध्ये गुंतलेला होता किंवा माझ्याकडे जाणून बुजून दुर्लक्ष करत होता. फार ट्राय केलेलं पण कुणाच्या डोळ्यास येऊ शकते म्हणून मी त्याचा नाद सोडला.

दोन तीन महिने गेले. आमच्या कंपनीला यु पी सरकारचे काही काम हवे होते म्हणून मला एक दोन आठवडे लखनौला जावे लागले. मोहितला पण यायचे होते पण तो काही दुसऱ्या कामात अडकल्यामुळे येऊ शकत नव्हता. त्याने एक दोन पार्सल माझ्याकडे दिले. घरी पोहोचवण्यासाठी.

दोन तीन दिवस तर कामातच गेले. शेवटी एकदाचा त्याच्या घरी फोन करून गेलो. पार्सल दिले. तेवढ्यात त्याचे ते नातेवाईक आले. तेच, ज्यांनी त्यांच्या मुलाच्या नोकरीसाठी मला विचारले होते. एकदम खुश होते. कारण त्यांच्या मुलाला ती नोकरी मिळाली होती. मी त्यांना सांगितले की त्याचे नशीब आणि हुशारी यामुळेच ती नोकरी मिळाली, माझा त्यात काही खास रोल नव्हता.

मी कुठल्या हॉटेलला उतरलोय ते त्यांनी विचारून घेतले. दुसऱ्या दिवशी सकाळी आंघोळ करून नागडा बाहेर आलो तेवढ्यात रूमची बेल वाजली. टॉवेल गुंडाळून दरवाजा उघडला तर तोच नागीण डान्सवाला चिकणा मुलगा समोर उभा. 

“वा , हा कसा इथे ?” माझ्या डोक्यात प्रश्न.

“बिट्टू भय्या, अंदर आऊ?” त्याने विचारले.

“जरूर,” मी त्याला आत घेतले.

“मै राजीव, कल मेरे पापा आपको मोहितभय्या के घर पे मिले थे,” माझ्या चेहऱ्यावरचे प्रश्नचिन्ह पाहून तो पुढे बोलला, "मेरीही नोकरी के लिये उन्होने आपसे बात की थी.” 

आता प्रकाश पडला. तर हा त्यांचाच मुलगा होता तर.

“अरे वा, बढीया,” मी खुश होऊन म्हणालो, “तो आपकी जॉब लाग गयी”.

“हां बिट्टूभय्या, सिर्फ आपकी वजहसे,” तो म्हणाला. 

हातातले मिठाईचे बॉक्स बाजूच्या टेबलवर ठेवून त्याने मिठी मारण्यासाठी हात फैलावले.  माझा बुल्ला जागा होत होता. पण पहिल्याच मिठीत आपला सोटा त्याला टोचणे काही योग्य वाटले नाही. शिवाय मला कामालाही जायचे होते.

मी त्याला आपली औपचारिक मिठी मारली आणि सोफ्यावर बसायला सांगितले. त्याच्यासमोर कपडे बदलताना बराच वेळ तसाच व्ही शेप वर फिरत होतो. माझ्या शरीराची त्याला ओळख व्हावी , आकर्षण वाटावे असा सरळ उद्देश होता. गप्पा मारताना राजीवने त्याच्या बद्दल बरीच माहिती सांगितली.

“भय्या मै एक बार ये फाईव स्टार हॉटेलका बाथरूम देखना चाहता हुं” त्याने त्याचे कुतूहल दडवले नाही.

“देख लो, टब बाथ है एकदम लॅव्हीश,” मी म्हणालो. तुलाही घेऊन जायचं रे तिथे, मी मनात म्हणत होतो.

“क्या कर रहे हो आज रात? खाना खाने इधर ही आ जाओ” मी ऑफर दिली. तो खुश होऊन हो म्हणाला. त्याचा फोन नंबर घेतला आणि संध्याकाळी ऑफिस मधून आलो की फोन करेन असे सांगितले.

नेमकं त्या दिवशी काही सरकारी अधिकाऱ्यांनी दारू पिण्याची टूम काढली, अर्थातच आमच्या कंपनीच्या पैशाने. आता माझा नाईलाज होता. या बेवड्यांमध्ये कुठे राजीवला बोलावयाचे आणि पटवायचे?

मी त्याला मेसेज केला की आजचा प्रोग्रॅम कॅन्सल केला म्हणून. उत्तरा दाखल त्याने रडकी स्मायली पाठवली. इतका चिकना माल नाराज होऊन चालणार नव्हते. परत त्याला मेसेज केला, “राजीव, नाराज मत होना, कल पक्का मिलते है.”

दुसऱ्या दिवशी संध्याकाळ अगदी मोकळी ठेवली. सकाळी दाढी करताना बुल्ल्या पाशी शेव्हिंग क्रीम लावून झाटे साफ करून ठेवली. दिवसाचे काम लवकरच संपवले. संध्याकाळी राजीवला फोन करून बोलावून घेतले. तो ही आला एकदम हिरो बनून, लेदर जाकेट, जीन्स, चकाकणारे लेदर शूज एकदम माल दिसत होता. माझा तर बाबुराव ताठून गेला.

“वेलकम, वेलकम, मेरे हिरो,” रुममध्ये आल्यावर मी स्वागताच्या निमित्ताने त्याला मिठी मारली. हे पण आवश्यक आहे. तुमच्या जवळीकीची त्याला सवय व्हायला हवी. त्याच्या पर्सनल स्पेस मध्ये घुसता यायला हवे. तो तुम्हाला काही सिक्रेट सांगू शकतो किंवा तुम्ही त्या लायक आहात हे अशा जवळीकीतून अप्रत्यक्षरित्या सांगितले जाते. 

त्याला मिठी मारून मी त्याच्या गालावर हात फिरवत विचारले, “कल नाराज हो गये ना?” तो फिकटसा हसला.

“क्या करू? मजबुरी थी” मी त्याच्या कडे लाडाने बघत म्हणालो.जमलं तर त्याच्या ओठातले दूधच प्यालो असतो.

“कोई नही भय्या, चलता है,” तो म्हणाला. अजूनही मी त्याला मिठीतच अडकवून ठेवले होते.

“कहा जाये, खाना खाने? उपर एक रुफटॉप रेस्टॉरंट है या इधरही मंगाये खाना?” मी विचारले.

त्याने स्वतःला मिठीतून सोडवून घेतले आणि म्हणाला, “उपर चलते है.”

आम्ही मेणबत्तीच्या प्रकाशात जेवत असताना मला त्याचे तरतरीत नाक, निरोगी त्वचा, रेशमी केस दिसत होते. अजून अजून पेटत होतो मी. त्याला पाहून प्रथमेशची पण आठवण येत होती. बुल्ला एवढा ताठला होता की एकदा मुतायला जाऊन त्याला चड्डीत नीट सेट करून आलो. राजीव बरोबर झोपण्याची माझी इच्छा अजून प्रबळ होत होती. जमवायचे कसे हा प्रश्न होता.

गाव नवीन, त्यात हा सहकाऱ्याचा नातेवाईक म्हणजे जरा अवघडच आणि त्यात परत क्लियर सिग्नलही देत नव्हता.

“ राजीव, आपका शहर नही दिखओगे मुझे? पिछले चार पाच दिनसे काम करते करते पागल हो गया हुं,” मी म्हणालो.

“जरूर भय्या , कब टाइम है आपको?” तो खुश झाला. बहुतेक मी केलेल्या मदतीची परतफेड करायला बघत होता.

“परसो विकेंडकी छुट्टी है. तब चलते है.” आम्ही जेवत असतानाच त्याला घरून फोन आला. जेवण संपवून तो घाईने निघाला. आजची रात्रही फुकटच गेली.

बेडवर पडल्या पडल्या मला त्याचे विभ्रम , डोळे,  पापण्यांची हालचाल, ओठांची कमान, असे सगळेच आठवत होते. त्याच्या आठवणीने जाम मुठ मारावीशी वाटली. थोडा वेळ बुल्ला चोळला पण गाळला नाही म्हटले परवा साठी जोर ठेवावा.

शनिवारी राजीव सकाळी साडे दहाच्या आसपास आला. एकदम तयार होऊन. मी हॉटेलला एक कार सांगून ठेवली होती. आम्ही लखनौ फिरायला निघालो. एक एक ठिकाण तो दाखवत होता. थोडीफार माहिती पण देत होता.

इमामबाडा म्हणून एक प्रचंड इमारत आहे. काही भाग अगदीच अंधारे आहेत तिथे आमची चुकामुक झाली अंधारात एकदम कुणाला धडकलो. माझा हात त्या माणसाच्या लवड्यापाशीच आपटला. अंधाराचा फायदा असाच तर घेतात.

“ओह सॉरी,” मी म्हणालो.

“भय्या आप?” अंधारातून राजीवचा आवाज आला. म्हणजे तो राजीव होता तर. मी पण पटकन हात बाजूला केला नाही. काही सेकंद तसाच रेंगाळत ठेवला. “मुझे तो लगा की आप गुम हो गये” तो म्हणाला.

दुपारी जेवायला लखनौचे फेमस कबाब खाल्ले. मस्त झोप आली. 

राजीवने जांभई दिली तसे मी म्हणालो,“चलो होटलपे, थोडी देर आराम करते है”. राजीवला फाइव्ह स्टार ची भुरळ पडली होती हे माझ्या लक्षात आले.

“घरवालोंको बताया है ना? देर हुई तो वे चिंता करेंगे” याला पटवायला किती वेळ आहे बघण्यासाठी मी विचारले.

“भय्या आज घरपे कोई नही है. सब लोग मौसी के गांव गये है,”तो म्हणाला. मी खुश झालो.

हॉटेलवर आल्या बरोबर मी कपडे काढले. “बाप रे, क्या भयंकर गरमी है लखनौमें,” मी म्हणालो.

“राजीव, आपभी चाहे तो कपडे उतार लो. थोडी देर आराम करते है,” माझे ऐकून राजीव ने बूट, शर्ट, पँट उतरवली आणि बेडवर माझ्या शेजारी येऊन पडला.

“तो अब क्या प्लान है आपका? नोकरी तो लग गयी. अब शादीबादि करोगे और सेटल हो जाओगे?” मी विचारले.

“ इतनी जल्दी शादी? कौन लडकी शादी करेगी मुझसे?” राजीव.

“यार, तेरे जैसे हँडसमको  तो कभीभी लडकी मिल जायेगी. मै तो मोहितकी शादीमें देख रहा था. लडकीया किस तरहसे तेरे चिकने चेहरेको घुर रही थी.” माझे स्तुती करणे सुरु झाले. तो लाजला. मी हळूच त्याच्या पायावर पाय टाकला.

“आपको पसीना काफी आया है. टबमें नहाओगे ?” मी विचारले.

“पर कपडे नही है,” राजीवने अडचण सांगितली.

“कौन पागल कपडे पहनके टबमें नहाता है? “ मी हसत हसत म्हणालो. तोही हसला. 

बेडवरून उठून त्याने टॉवेल गुंडाळला आणि अंडरपँट काढली. बाथरूम कडे गेला तसे मी विचारले, “वहां कैसे नहाते है इसका पता है ?”

तो मागे वळून म्हणाला, “नही, भय्या. कभी टबमें नहाया नही. सिखाओ ना.” मला काय तेच तर हवे होते. त्याला आत नेऊन टब गरम पाण्याने भरला. शँपू टाकून भरपूर फेस केला. त्याला त्यात बसायची खुण केली. तोही त्या पाण्यात आणि फेसात आपली सुंदर बॉडी घेऊन बसला.

“ बस इतनाही रहता है? इसमें क्या मजा है? ” त्याने विचारले.

“ नही मेरे राजा, ये तो शुरुआत है,” मी हसत म्हणालो. पलीकडे एक नायलॉन जाळीचा लुफा पडला होता. 

“अब तो नवाब साहब को असली घुसलखाना क्या होता है यह दिखाना पडेगा,”मी पुढे म्हणालो, "पैर फैलाके बैठ जाये नवाबसाहब."

जरासा पुढे सरकवून मी साबण घेतला आणि त्याच्या पोटावर आणि छातीवर फिरवायला लागलो आणि दुसऱ्या हाताने नायलॉनचा लुफा वापरून त्याची पाठ स्क्रब करत होतो. अचानक (?) माझा साबण हातातून सटकला आणि टब मधल्या पाण्यात गायब झाला. 

“अरे यह साबून,” असे म्हणून मी साबण शोधायला लागलो. आणि हळूच पाण्यातून हात फिरवत राजीवच्या बुल्ल्यावर ठेवला. तो ताठायला लागला होता. मी त्याच्या डोळ्यात बघून म्हटले, “यह साबून तो बहुत सख्त है. मुझे चाहिये”. मी त्याचा सोटा हळूहळू चोळत होतो आणि राजीव त्याबरोबर ताठत होता.

“ये तो कबसे आपकी राह देख राहा है, आईये आपको नहलाता हुं इससे,” मी पण इतके सरळ उत्तर ऐकून चक्रावलो. आणि माझी चड्डी काढून सरळ टब मध्ये घुसलो.

“मेरे नंगे हिरो, कब से तेरी राह देख रहा था. शादीमें नागिन बनके तुने मेरे नाग को जगा दिया तबसे,” मी त्याला माझ्या अंगावर ओढून घेत म्हणालो.

“मै भी तो तबसे आपको पानेकी चाहमें था. पर एक तो आप बाहरसे आये हुये और मोहितभय्या के दोस्त. कुछ पहचान भी नही तो मै कैसे पहल करता ?” त्याने त्याची अडचण सांगितली. माझ्या छातीवर तो विसावला होता.दोघांना एकमेकांची ओळख पटून देखील एवढे दिवस वाया गेले होते.

मला आता तो साबण सापडला. राजीवच्या गांडीच्या भेगेतून मी तो फिरवत होतो.मधून एखादे बोट गांडीत घालून त्याला मोकळा करत होतो. त्याने माझ्या अंगावर पडून माझा फ्रेंच कीस घ्यायला सुरुवात केली. शरीराची भाषा जागतिक असते त्यात काही शिकवावे लागत नाही.

“तुला नागीण डान्स करताना पहिले तेव्हाच मला वाटले की नाग जसे झवताना एकमेकांना चिकटतात तसे तुला चिकटून तुझा रस चोखावा,” मी म्हणालो

“मलाही असलाच तगडा सपेरा हवा होता,”हे बोलत असतानाच माझी बोटे त्याच्या भोकात प्रवेश मिळवायला धडपडत होती. त्या बोटांना अचानक प्रवेश मिळाला. 

राजीव खुलत होता, माझ्या मनासारखा मोकळा होत होता. मी त्याला टब मधेच ठोकायचे ठरवले. त्याच्या भोकात बोट घातलेले असताना मी म्हणालो,” राजीव, अब ये दुरी सही जाये ना.” 

त्याला कळले. नळापाशी हात टेकवून त्याने टबमध्येच गुडघ्यावर पोझ घेतली. 
"पेल लोगे मेरा लंड?" त्याची नाजूक गांड पाहून मी विचारले.
"बडे बडे लंड पेल लिये है इस गांड ने," तो अभिमानाने म्हणाला.
शाम्पू आणि साबणाने सुळसुळीत झालेल्या त्याच्या भोकात माझ्या नागाने प्रवेश केला.

माझ्या धक्क्यांनी टब मधले पाणी हिंदकळत होते. आमच्या अंगावर आपटत होते. राजीवचे फाइव्ह स्टार हॉटेलमध्ये ऐश करण्याचे स्वप्न मी पूर्ण करत होतो. थोड्या वेळाने मी थंड झालेले पाणी काढून टाकले आणि पुन्हा गरम पाण्याचे नळ सोडले. राजीवला  कुशीत घेऊन टबमध्येच बसलो.

“कधी पासून मारून घेतो आहेस ?” मी विचारले.

“दोन वर्षे झाली असतील. लखनौचा आहेना मी, माझे शौक पण नवाबी आहेत,” राजीव हसत हसत म्हणाला. 

टब मध्ये स्वच्छ पाणी होते त्यात राजीवचे हस्तिदंती शरीर खूप छान दिसत होते. त्याला उभे करून मी त्याचा लवडा चोखू लागलो. एक बोट त्याच्या भोकात घालून फिरवत होतो. राजीवच्या लवड्याचा साईझ पण चांगलाच होता. किरणची आठवण व्हावी असा.  तोंडभर मिठाई झाली ती. बुल्ल्याच्या त्या आत्यंतिक सुखद वेदना त्याला सहन होईनात. एका हाताने त्याने बाथरूम चा पडदा धरून ठेवला.

त्याची बुल्ल्याची त्वचा बाजूला करून मी त्याची टोपी चोखत होतो. सापासारखी जीभ वळवळ करत  त्या टोकावर आघात करत होतो.  त्यानेही झाटे साफ करून ठेवली होती त्यामुळे चोखताना अजूनच मजा येत होती. त्याच्या गोट्या मी एकावेळी तोंडात घेतल्या आणि ओढायला लागलो.

“ उई उई ...धीरेसे भय्या ...बहुत मजा आ रहा है.. फिरसे एक बार और,” मी त्याच्या गोट्या आंबा  चोखावा तशा चोखत होतो.  मधेच त्याने गोट्या काढल्या आणि पलटी मारून त्याचे भोक माझ्या समोर करून उभा राहिला. 

मी बसल्या बसल्या माझी माझी जीभ त्या भोकावर ठेवली आणि राजीवने मोनिंग करायला सुरुवात केली,”आsss  आssss मेरी गांड, आssss....और अंदर और अंदर.....” तो विव्हळत होता.

मी दुसऱ्या हाताने त्याचा लवडा चोळत होतो. मस्त बुळबुळीत झालेला त्याचा सुपडा  थोड्याच वेळात माझ्या हातात गळला. माझा चिकाने भरलेला हात मी त्याच्या भोकावरून फिरवला. उठून उभा राहिलो आणि माझ्या दुसऱ्या चढाईला सुरुवात केली.

टबच्या एका साईडला त्याला एक पाय ठेवायला सांगितले आणि त्याला पुढे झुकायला लावले. आता त्याचे भोक मस्त उघडले होते. माझा बाबुराव त्वरेने आत घुसला आणि लगबगीने आत बाहेर करायला लागला. 

राजीवने डोळे बंद करून मला स्पर्शाने अनुभवायचे ठरवले होते. माझे हात त्याच्या अंगावर फिरत असताना मी खालून धक्के मारतच होतो. मधूनच मी त्याचे लांब वाढवलेले केस एका हाताने पकडले आणि जोर लावला. काही मिनिटांनी माझी पण वेळ झाली आणि मी त्याच्या भोकात मोकळा झालो.

संध्याकाळी निघताना राजीव म्हणाला, "कल आ जाऊ? ”

“ये की, अजून एक आठवडा आहे मी. रोज आलास तरी चालेल. आलास तर रात्रभर नागीण डान्स करू. रात्री कसा येशील? काय सांगशील घरी? ” माझी अजून तृप्ती झाली नव्हती.

“करतो मी काही तरी,” असे म्हणून तो गेला.

रविवार तर आमचाच होता. माझ्या मांडीवर बसून त्याने माझा लवडा गांडीत घालून घेतला होता. आणि मोबाईलवर घरच्यांना सांगत होता, “बिट्टू भय्या को अगले हफ्ते काममें बहुत मदत करनी है, रात को उनके साथही रहना पडेगा.” 

तिकडून त्याचे वडील बोलत होते. “हा पापा, इधर फाई स्टारमें सोउंगा और दिन मे घर पे आउन्गा. बहुत सिखने मिलेगा बिट्टू भय्या से.”

पहिल्याच दिवशी पटलेला पण हरवलेला हा देखणा माल आता मला कायमचा सापडला होता.

(प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी )