On Twitter @bittumulaga
On Quora @ Bittu Punekar
या पूर्वीचा भाग
मी त्याला हात हलवून बाय केले…….. … गाडी पुढे गेली . अचानक माझ्या लक्षात आले …की त्याने तोंडावर धरलेला रुमाल ..मी काल रात्री माझा चिक पुसण्यासाठी वापरलेल्या रुमाला सारखाच होता. ओह शिट.. आता काय ?
…..अश्या गोष्टी काही माझ्यासाठी नवीन नव्हत्या. एकदा माझा चुलत भाऊ मुंबईला माझ्या फ्लॅट वर आला होता. त्याला माझी सी स्ट्रिंग सापडली. जतिनने दिलेली. त्याला काही कळलेच नाही, की हे आहे तरी काय?
मला त्याने विचारले. मी मख्ख चेहरा करून संगितले , “आधीच्या भाडेकरूच्या काही वस्तु आहेत. कधी आला तर देण्यासाठी ठेवली आहे. हे काय आहे ते मलाही कधी कळले नाही” त्यामुळे रवीच्या ताब्यात माझा चिक गळलेला रुमाल असला तरी मी क्षणभर गडबडलो पण लगेच सावरलो.
दुसर्‍या दिवशी रवीचा फोन आला. “ बिट्टू भय्या, मला पण तुझ्या बरोबर ट्रेकला यायचं आहे,” तो म्हणाला.
आता ही नवीच कटकट होती.मी वैतागलो, त्याला म्हणालो,”बघ बुवा, मी ट्रेकला चाललो आहे, रिझोर्टला नाही. आणि तू येणार म्हणजे तुझ्या बरोबर तुझे चमचेपण येणार . त्यांना सांभाळत बसायला मला वेळ नाही.” मी पुणेरी स्पष्टपणा दाखवला.
“मला माहिती आहे ते. मला एकट्यालाच यायचं आहे,” रवी बोलला. पण याचे आई बाप ? त्यांना कोण तोंड देणार?
“तुझे आई वडील तुला पाठवणार का? मी काही त्यांच्याशी खोटे बोलणार नाही. त्यांना काय सांगायचे ते तू सांग,” मी अगदीच स्पष्ट होतो. होता होईतो ही ब्याद मला टाळायची होती.
पण रवी अगदी खनपटीला बसला होता. “ मी बोलतो त्यांच्याशी. तू गंगोत्रि जमुनोत्रीला जाणार आहेस असं मी त्यांना सांगितलं आहे . जाऊ या ना. मी आजपर्यंत कधी एकटा कुठे गेलो नाही. या लोकांनी जाऊ दिले नाही. कायम साला कुणी तरी माझ्या बरोबर. प्लीज नाही म्हणू नकोस. तू सांगशील तसा राहीन मी,” रवीची आर्जवे ऐकून मी विरघळलो. तसाही चिकण्या मुलांची आर्जवे ऐकून मी स्वतःला रोखू शकत नाही.
“ठीक आहे पण मी तुला माझ्यासारखाच समजेन ,” मी कडक शब्दात बोललो.
“तुझ्यासारखाच म्हणजे ?” त्याला कळले नसावे बहुतेक.
“हे बघ मी तुला काहीही स्पेशल वागणूक देणार नाही. मी सामान उचलेन तर तुलाही उचलावे लागेल. तुझ्या पायाच्या प्रॉब्लेमला मी काही भाव देत नाही. जसा मी स्वतः राहीन तसेच रहायचे. फार काही आराम किंवा ऐश करायला मिळेल असे समजू नकोस,” मी एकदम स्पष्ट वाक्यात त्याला जाणीव दिली. उद्या त्याने तिथे गेल्यावर नखरे करू नयेत एवढीच माझी इच्छा होती.
या ट्रेकची कल्पना बरेच दिवस माझ्या डोक्यात घोळत होती. मी मागे एकदा पंकजशी ब्रेक अप झाल्यावर हिमालयात गेलो होतो. आणि तेव्हा खरच मला खूप छान वाटले होते. सध्या माझ्या घरी पण लग्न कर लग्न कर असा लकडा आईने लावला होता. त्या संदर्भात शांतपणे काही निर्णय घ्यावा म्हणून संधि शोधत होतो. इथे या प्रोजेक्ट वर असताना सुट्टी तर घेता येताच नव्हती पण मी साहेबांबरोबर बोलून एक आठवड्याची सुट्टी मागून घेतली होती.
हर्षने मला एका ट्रेकिंग कोओर्डिंनेटरशी संपर्क करून दिला होता. त्याने जमूनोत्रीच्या पायथ्याशी असणार्‍या पाच सहा खेड्यातुन पायी जाण्याचा रस्ता आखून दिला. या खेड्यांमध्ये त्याचे काही ओळखीचे लोक होते जे माझ्या राहण्याची आणि जेवणाची व्यवस्था करणार होते. रवी येणार म्हटल्या बरोबर मी त्याला फोन करून एक माणूस वाढल्याचे संगितले म्हणजे तशी सोय करायला बरे पडले असते.
जमूनोत्री हे एक तीर्थक्षेत्र आहे. दर वर्षी एप्रिलपर्यन्त मंदिर बंद असते.साधारण दहा हजार फुटांवर असणारे हे मंदिर बर्फाने आच्छादित असते. यमुना नदीचे उगमस्थान अजूनच वरती आहे. .मला भाविक लोकांची गर्दी नको होती आणि एवढी थंडी पण सहन होणार नव्हती. त्यामुळे मला थोड्या कमी उंचीवर असणारा , जंगलातून जाणारा , थोडा एकांत असणारा असा रस्ता त्याने आखून दिला होता.
दुसर्‍या दिवशी मी फगवाडा मध्ये जाऊन तंबू , स्लीपिंग बॅग, काही पॅक केलेले खाद्य पदार्थ अशा काही गोष्टी घेतल्या. रात्री पॅकिंग केले. रवी दुपारीच आला होता. तलवारा , म्हणजे आमची साईट ते यमुनोत्री हे साधारण 15 -20 तासांचे अंतर बसने कापून आम्ही आमच्या पहिल्या गावात पोहोचलो.
ट्रेकची पहिलीच रात्र होती. आम्ही आमच्या यजमान कुटुंबाच्या घरीच होतो. त्यांच्या अंगणात खाटा टाकून झोपलो होतो. वर आकाशात दिसणारे हजारो तारे . प्रवासामुळे दमलेले आम्ही दोघे काही क्षणात निद्रेच्या अधीन झालो.
दुसर्‍या दिवशी आमची पायी यात्रा सुरू झाली. अनेक परदेशी लोक असेच फिरतात. आमच्या यजमानाने आम्हाला माहिती दिली. त्यांच्या छोट्या पोराला कॅडबरी देऊन आम्ही आमच्या पुढच्या प्रवासाला निघालो.
पुढचे गाव साधारण दहा किलोमीटर वर होते. रविला पहिले तर हे अंतर काही फारसे वाटले नाही पण सततचा चढ आणि चिंचोळे रस्ते , काही ठिकाणी पायवाट असा आमचा प्रवास सुरू झाल्यावर त्याला चॅलेंज समजले.
त्याची कुबडी आणि पाठीवरचे सामान सांभाळत तो मला दाखवत होता की तो सुद्धा काही कमी नाहीये. कुठे अगदी चढ आला तर मी त्याला मदत करू लागलो. पण त्याने नाकारले. त्या कडक्याच्या थंडीत सुद्धा श्रमाने रवीच्या कपाळावर घाम आला होता.
रस्त्यापासून दूर जंगलातील एका पायवाटेवर आम्ही चालत असताना मी रवी कडे पहिले. त्याच्या कपाळावरून मानेवर घामाचा ओघळ वाहत होता. पाणी पिण्यासाठी तो एक दगडावर विसावला. मी खिशातून रुमाल काढला आणि त्याचा घाम पुसू लागलो.
“जेवढा कडक बोलतोस , रुखी बात करतोस तेवढा तर जालिम नाहीयेस तू,” रवी माझ्याकडे स्माईल करत बोलला.
“माझ्या जीवनात अजून कुणी येऊन मला त्रास होऊ नये म्हणून मी लोकांना माझ्यापासून जरा लांब ठेवतो. बरं पडतं . “ मी उत्तरलो.
“अच्छा म्हणजे कुणी होते जे आता नाहीये ,” रवी मला बोलते करू पाहत होता. पण मी काहीच उत्तर दिले नाही.
खरंच , एकदा प्रेमात ठोकर खाल्ल्यावर भावनिक गुंतवणूक होऊ नये म्हणून मी एकदम दक्ष असतो. किती वेळा तोच अपेक्षाभंग, विश्वासघात सहन करत बसायचे ?
दोन पुरुषांच्या प्रेमाला या देशात काही भविष्य नाहीये. बंडाचा झेंडा उभारून पुरुषाशी लग्न करायला मी तयार असलो तरी मला आवडणार्‍या पुरुषाने सुद्धा तेवढी हिम्मत दाखवली पाहिजे ना! पंकजने तर दाखवली नव्हती. त्या पेक्षा दोन शरीरानी एकत्र यावे , काही क्षणाची मजा घ्यावी , एकमेकांना आनंद द्यावा आणि आपल्या वाटेने निघून जावे असे जर माझे मत झाले असेल तर त्यात काय चूक आहे ?
मला वापरले , फसवले, माझा गैरफायदा घेतला , आर्थिक शोषण झाले असले आरोप नको, कटुता नको. सध्याची माझी अवस्था म्हणजे निव्वळ आकर्षण आणि आनंद . पण असे किती दिवस चालणार? काही महिन्यांनी, काही दिवसानी भेटणार कुणी तरी…त्याच्या बरोबर एखादा दूसरा संभोग होणार. …आणि बाकीचे दिवस ?….. केवळ प्रतीक्षा.. कदाचित लग्नव्यवस्था याच अनिश्चिततेला कंटाळून बनवली गेली असावी. माणसाच्या मनात प्रेमाची आस असतेच असते .
 |
| Thanks from Internet |
माझ्या मनात चाललेला हा कोलाहल जंगलातून चालताना स्वस्थता लाभू देत नव्हता. आम्ही एक दोन ठिकाणी ओढ्यातून खळखळ वाहणारे पाणी प्यालो. एका ठिकाणी थांबून आंघोळ सुद्धा केली. रवीचा अनावृत्त देह तिथे मला आव्हान देत होता .
संध्याकाळी आम्ही आम्हाला हव्या त्या गावात पोहोचलो. त्यांनी आमची राहण्याची व्यवस्था त्यांच्या शेतावर केली होती. जेवण झाल्यावर आम्ही तिकडे गेलो. तंबू लावला . त्यांचे शेत गावापासुन जरा दूर होते. आमची व्यवस्था करणार्‍याने मला बाजूला घेऊन पुढच्या सूचना दिल्या.
त्याने नुसत्या नजरेनेच ताडले की रवी एकदम शहरी मुलगा आहे, जंगलाचा अनुभव नसणारा. आम्ही जेवण झाल्यामुळे सुस्तावलो होतो. तंबू बाहेर बसून झोंबर्‍या थंड हवेत जरा जास्तच थंड वाटू लागले. मी आत जाऊन माझ्या सॅक मधून रमची बाटली काढली आणि बाहेर आलो.
“घेणार का?” मी रविला विचारले.
“कडक आहे ? मी पाणी टाकून पितो,” तो म्हणाला. पाणी आणण्यासाठी आत गेला, पण आमच्या लक्षात आले की पाण्याची बाटली रिकामी आहे. मी त्याला म्हणालो जवळच वाहत्या पाण्याचा आवाज येतोय तिथून आणू या. दिवसभर एवढी पायपिट केल्यामुळे रवी शूर झाला होता.
“मै लाता हूं,” असे म्हणून त्याने पाण्याची बाटली उचलली आणि निघाला. अंधार पडलेला होता. रवी दिसेनासा होताच मला झुडुपातून खस खस असा आवाज ऐकू आला. एखादया जंगली श्वापदाचा असावा. आमच्या शेत मालकाने मला सांगितले होते की या भागात हिमालयातली अस्वले येतात. मी ताबडतोब उठलो. आणि त्याने दिलेला प्लॅस्टिकचा रिकामा कॅन , एक पांढरी चादर घेऊन निघालो.
रवी गेला त्या दिशेने जाऊ लागलो. काही अंतरावरच रवी जमिनीला खिळून उभा होता. बहुतेक त्याला एखादे जनावर दिसले असावे. त्याची पुढे जाण्याची हिम्मत होत नव्हती. मी त्याच्या मागून गेलो तसा तो दचकला.
मी म्हणालो,” जिथे आहेस तिथेच थांब. अजिबात हलू नकोस. पळायला लागलास तर जे काही आहे ते तुझ्या मागे धावेल.” माझी इशारा ऐकून तो थांबला.
हातातली पांढरी चादर रवीच्या खांद्यावर टाकली. “लांब हात करून ही चादर झेंड्यासारखी हलवत रहा,” मी त्याला सांगितले. मी हातातला कॅन एक छोटी फांदी घेऊन बडवायला सुरुवात केली.
अस्वलांची एक मनोवृत्ती असते. त्यांना मोठा आवाज आणि मोठा आकार दिसला की आपल्यापेक्षा भयानक प्राणी समोर आहे असे वाटते. चादर फडकवत राहिल्याने रवीचा आकार मोठा दिसू लागला आणि पाठीमागून माझ्या कॅनच्या बडवण्याने योग्य तो परिणाम साधला.
काही मिनिटात समोरच्या झुडुपात पुन्हा खसखस झाली. बहुतेक ते जनावर गेले असावे. तरीही काही वेळ आम्ही तिथेच थांबलो. मग हातातला डबा वाजवत पाण्यापाशी गेलो आणि बाटलीभर पाणी घेऊन तंबू कडे परतलो.
रवीची हवा टाईट झाली होती. त्याने खसकन बाटली खेचून घेतली आणि ग्लास मध्ये रम टाकून बॉटम्स अप केली. तसं म्हटलं तर माझी सुद्धा गांड फाटली होती. मीसुद्धा रमचा पटियाला पेग बनवला आणि गटकवला.
या छोट्याश्या घटनेने आमच्यात एक वेगळीच जवळीक निर्माण झाली. आम्ही बसलो असताना रवी माझ्या पायापाशी बसला . माझ्या मांड्यावर त्याने आपला हात विसावला होता.
“फारच शूर आहेस की बिट्टू,” रवी माझ्या मांडीवर हात फिरवत म्हणाला. त्याच्या हाताचा मऊ स्पर्श माझ्या अंगावर रोमांच उभे करत होता.
“शूर कसला , फुल्ल फाटली होती माझी. माझ्यामुळे तुझा जीव धोक्यात नको म्हणून आलो,”मी म्हणालो .
“माझ्या जिवाची कसली किम्मत आलीये. जगलो काय आणि वाचलो काय,” रवी खिन्न आवाजात बोलला. मला त्याचे बोलणे खूप उदासवाणे वाटले.
“असं का म्हणतोस? चांगला सुंदर आहेस, श्रीमंत आई बाप आहेत. आता तर तुझ्या लग्नाची बोलणी चालू आहेत असं तिवारी म्हणत होता,” मी त्याचा उत्साह वाढवत बोललो.
 |
| Thanks from internet |
“माझ्या सारख्या अपंगाशी कोण लग्न करणार बिट्टू?” त्याचे गहिरे डोळे भरून आले. “लग्न केले तरी त्या मुलीला संसार सुख देऊ शकणार का? माझ्यासारख्या माणसाशी लग्न करून कुणाचे आयुष्य खराब करण्यापेक्षा मी मेलो तर बरे होईल.”
रवी आवेगाने बोलत होता. त्याची प्रामाणिक वृत्ती मला मनापासून आवडली.
“नाही नाही.. या पोराचा आत्मविश्वास गमावता कामा नये “ या विचाराने मी अस्वस्थ झालो.
“कशाला अपंग म्हणून कीव करून घेतोस स्वतःची ? आज तू जेवढे चालला आहेस तेवढे तर धडधाकट माणूस सुद्धा करू शकणार नाही. माझी अजिबात मदत न घेता तू किती अवघड रस्त्याने आला आहेस हे तुला उद्या सकाळी उजेडात कळेल. बाकी तुझ्या पायात जोर आहे खरा. “ मी असे म्हटलो तर तो गालाला खाली पाडत गोड हसला. माझा बाबुराव ताठला .
मी खाली जमिनीवर बसलो. त्याच्या शेजारी. त्याच्या जांघेवार हात ठेवला आणि म्हणालो,” या दोन पायात किती जोर आहे ते एखाद्या पोरीला कळले ना तर आयुष्यभर तुझी गुलाम होईल ती,”
“दोन कसले…एकाच तर पायात जोर आहे माझ्या,” रविला माझा इशारा कळला नव्हता.
“दोनच रे माझ्या राजा,” असे म्हणत मी माझा हात त्याच्या जांघेत अजून खुपसला आणि त्याचा लंड हातात धरून म्हणालो, “हा दूसरा पाय ! आता कळले?”
माझ्या हाताची घट्ट ग्रीप त्याच्या पंजाबी “लेग पीस” वर पडली होती. गरम रक्त वाहू लागलेला तो तरुण लंड सळसळत्या सापासारखा तयार झाला. रवीने माझ्या डोळ्यात पाहिले. तो पाहत असतानाच मी हाताने त्याचा तिसरा पाय कुरवाळायला सुरुवात केली. त्या थंडीत चिकन टिक्का तयार होत होता, गरम गरम आगीची ज्वाला भडकत होती.
“आज तक मैने ऐसा कुछ किया नही. कभी मौका ही नही मिला,” रवी म्हणाला.
“तो आज करोगे? तुझी ताकद काय आहे ते पहायचं आहे? मोका भी है ..दस्तूर भी “ बोलता बोलता मी त्याच्या ट्रॅक पॅंट मध्ये हात सरकवला. अजूनही रविला खरे वाटत नव्हते की मी काय ऑफर करतो आहे. त्याने भोळेपणाचा आव आणून विचारले
“पर बिट्टू, इधर लडकी कहा मिलेगी?”
“अरे लंड फकीर, तुला भोकाशी मतलब आहे ना ? मुलीचं भोक की मुलाचं भोक याचा काही फरक पडतो का?” मी हसत हसत त्याला म्हणालो. त्याने गालात हसत होकारार्थी मान डोलावली.
“आजा मेरे राजा, आज तुझे जन्नत दिखाता हूं,” मी म्हणालो.
आम्ही जी शेकोटी पेटवली होती तिचा जाळ आता विझून निखारे तेवढे फुलले होते. आमच्या दोघांच्या चड्डीत तीच अवस्था होती. मी खाली झुकलो आणि आडवा पडून रवीचा लंड चोखायला सुरुवात केली.
रवीचा लंड सुपड्यापाशी किंचित वाकडा होता. म्हणजे एखादा आकडा असावा तसा हुक त्याच्या सुपड्याने बनवला होता. आकार नॉर्मल होता. मलाही फार मोठे लवडे आवडत नाहीत. मी त्याच्या सुपड्याला चोखायला लागलो. पाय पसरून बसलेल्या रविला या स्वर्गसुखाची कल्पनाच नव्हती.
काही श्वासात मी त्याची सुपड्याची त्वचा मागे खेचली आणि तो गुलाबी गोळा जिभेने चाटू लागलो.“आह आह आह…पेण दे टके ..आह .. “ काही क्षणात रवीचे पंजाबीत कामविव्हळ होणे मला अजून पेटवत होते.
एक दोन मिनिटे त्याचा लवडा चोखून त्याला अजून पेटवले आणि म्हणालो
”दिवसभर दोन डोंगर चढलास ना आता माझ्या गांडीच्या दोन डोंगरावर चढ आणि माझ्या बोगद्यात मजा कर. ”
कुबड्यांच्या सहाय्याने तो उभा राहिला . मी त्याची ट्रॅक पॅंट पूर्ण खाली खेचून त्याला नागडा केला. हाताने त्याचा लंड , त्याची झाटे कुरवाळून अजून पेटवला. त्याच्या दोन्ही मांड्या जसा कुरवाळू लागलो तसा तो हळवा झाला . त्याचा अशक्त असलेला पाय सुद्धा पेटल्यामुळे थरथरत होता. त्याला धीर धरणे मुश्किल झाले.
“बिट्टू… लवकर दे रे,” तो विव्हळला तशी मला मजा आली. मी माझी चड्डी काढून फेकून दिली आणि माझा डोंगर आणि त्यातला बोगदा त्याच्या समोर केला. एका दगडावर माझे हात टेकवले आणि माझी गांड त्याच्या समोर ठेवून मी झुकून उभा राहिलो.
“आजा . दिखा दे अपना जलवा,” मी त्याला पेटवले. त्याने लवडा आत घुसावायचा प्रयत्न केला पण पहिल्या वेळेला गांड मारणे पण सोपे नसते. मला त्याचा अंदाज लगेच आला. मी पटकन तंबूत गेलो. बॅगमधली लुब्रिकेशन क्रीम काढली. हातात चांगली चमचाभर क्रीम घेऊन रवीचा फणा काढलेला नागोबा त्यात भिजवून टाकला. खरच त्याचा लंड, वाकलेल्या सुपड्यामुळे एखाद्या नागा सारखा दिसत होता.
उरलेले क्रीम माझ्या भोकावर लावून मी त्याची वाट निसरडी केली. आता त्याचा छोटा ‘पाय’ घसरला तर सरळ माझ्या बिळात जाणार होता. रवीने माझ्या कमरेवर हात टेकवले आणि नेम धरून लंड आत घुसवला. मलाही तो जोर पाहून एक क्षण डोळ्यासमोर काजवे चमकले.
“आह.. घुस गया रे, अब कमाल दिखा अपना,” मी त्याला पेटवत म्हणालो. आम्ही एकदम एकांतात होतो. आवाजाची काही काळजी नव्हती. गच गच गच गच …. रवीने धक्के सुरू केले. प्रत्येक धक्क्या बरोबर त्याला स्वतःच्या पुरुषत्वाची जाणीव होत होती.
त्याच्यामधले वैगुण्य काही विशेष नाहीये हे जाणवून तो प्रत्येक धक्क्याचा आनंद घेत होता. त्याच्या पायाच्या व्यंगामुळे त्याच्या जीवनाचा आनंद घेण्याच्या शक्तिमध्ये काहीच फरक पडला नाही ही जाणीव त्याला अधिक ताकदवान करत होती. जणू त्याच्या मनातल्या ड्रीमगर्लला तो पहिल्या रात्री झवत होता.
फुचुक फुचुक आवाज करत रवीच्या धकक्यांचा जोर वाढू लागला.
“झव रे झव मला कुत्र्या…. रवी तुझा लवडा फार मस्त आहे….मला उद्या पण झवशील का रे? रोज झवशील का रे?“
“हां झवतो की…” धापा टाकत रवीने उत्तर दिले. ठोकायच्या खेळात गडी नवा होता. अश्या प्रश्नाची उत्तरे तर विचारणार्‍याला माहितीच असतात. पण ठोकणारा पेटावा म्हणून विचारले जाते. तो ठोकत असताना माझ्या मनात हे विचार चालू होते.
रवीच्या धक्क्यांचा स्पीड वाढला तसे त्याचा परमोच्च बिन्दु जवळ आला हे मला कळले.
“आ आ आ आ आ … चुद गया रे…उम्म उम्म उम्म ….. ओय ओय ओय .. गांडो…कितने जोर से मारेगा?…” मी आनंदाने चित्कारत त्याला विचारत होतो आणि तो स्वर्गाच्या सीमेवर उभा राहून त्या ठिपक्यांची वाट बघत होता. अखेर ते “प्यार के दो बूंद” चिळकारी होऊन माझ्या गांडीत घुसले आणि रवी माझ्या पाठीवर थकून कोसळला.
मी हळूच खाली जमिनीवर झुकलो. माझ्या राजाला गांडीतून बाहेर काढले आणि कुशीत घेतले.काही क्षण स्तब्धतेत गेले. आम्ही दोघे काहीच बोलत नव्हतो. एकमेकांच्या देहाची ऊब अनुभवत होतो.
रवीच्या डोळ्यातून अश्रुंच्या धारा वाहू लागल्या. मला त्याच्या या भावनिक स्वभावाची कल्पना नव्हती. याला झवायला देऊन काही चुकले का ? याला पश्चात्ताप होतोय का ? असा मला प्रश्न पडला. पण तो माझ्या कुशीत शिरून मनसोक्त रडत होता.
काही मिनिटे शांत राहून मी त्याला रडू दिले. मग हळूच त्याची हनुवटी पकडून मी त्याच्या चेहरा वर केला.
“क्या हुवा रवी? मुझसे कुछ गलती हुई क्या?” मी हळूच विचारले.
उत्तरादाखल काही बोलण्या ऐवजी रविने माझ्या चुंबनांचा वर्षाव सुरू केला. त्याचा किसिंगचा आवेग संपल्यावर त्याने माझ्या छातीवर डोके ठेवले.
“बिट्टू, माझा आत्मविश्वास वाढावा म्हणून माझ्या वडिलांनी खूप प्रयत्न केले. मानसोपचार, व्यक्तिमत्व विकासाचे गुरु, धार्मिक विधी .. एक ना दोन … पण आज जे तू केलेस त्याला तोड नाही. या ट्रेकवर आणून तू मला दाखवून दिलेस की मी काहीही करू शकतो. ….. अगदी एखाद्या व्यक्तिला ‘ते’ सुख देण्याची सुद्धा माझी पात्रता आहे. खरंच लाखो शब्दांचा उपदेश करून जे मला समजले नसते ते तू मला या दोन दिवसात आणि या दहा मिनिटात असे समजावलेस की मी हृदयाच्या तळापासून तुझा आभारी राहीन“
मी स्माईल दिले. त्याला सांगू लागलो, “चिकन टिक्का खाल्ला आहेस ना? …कसा तंदूरच्या आगीत भाजून खरपूस होऊन बाहेर येतो ..एकदम पकलेला . माझ्या मैत्री म्हणजे चिकन टिक्काचा तंदूर आहे. त्यातून जो तावून सुलाखून बाहेर पडतो त्या मित्रासाठी, त्या चिकन टिक्क्यासाठी मी काहीही आणि कधीही करू शकतो.”
रवी हसला,” तू पण तर माझा चिकन टिक्का आहेस…. येतोस माझ्या तंदूर मध्ये?” स्वतःच्या गांडीवरून हात फिरवत रवीने माझा ताठलेल्या बाबूकडे नजर टाकली.
“रवी, आज फार दमू नकोस….आज खालचा नको … वरचा तंदूर चालेल मला,” मी हाताने त्याचे तोंड माझ्या लवड्याकडे ढकलले. रविला इशारा कळला. काही क्षणात माझा गरमागरम चिकन टिक्का त्याच्या जिभेवर खेळू लागला.
( समाप्त )
कामावर असताना भेटलेल्या लंड फकिरांच्या गमती
- या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.
- अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे किंवा मुखमैथुन, गुद मैथुन करणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.
- प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे ही आवश्यक बाब समजावी .
No comments:
Post a Comment