सावळा संजू भाग १ Marathi Gay Life

मीही डोळे मिटून त्याच्या कमरेला हाताची घट्ट मिठी मारली. डोळे यासाठी मिटले की माझ्या मनात संजूचा चेहरा तरळत होता. #marathigay

आपले वाचक सचिन यांनी या सांगितलेली 'आदित्यची कोवळी किरणे ' ही  कथा आपण वाचलीत . त्यात ज्या संजूचा उल्लेख होता त्या संजुची ही  नवी कथा.  सचिनचे लिखाण खूपच छान असल्याने मला फार काही बदल करावे लागत नाहीत. तुमच्याकडे सुद्धा असे काही अनुभव असतील तर नक्की सांगा . सचिनला प्रत्यक्ष मेल पाठवून तुमचा अभिप्राय कळवायला असल्यास त्याचा मेल आय डी असा आहे sachayaakash at gmail.com

========================================================

संजू मला कधीपासून आठवतो? अगदी शाळेतली पहिली आठवण आहे ती म्हणजे मी दुसरीच्या वर्गात होतो त्याची.  शाळा बदलून मी या नव्या शाळेत आलो. शाळेच्या दारात आईने सोडल्यावर बाईंनी बोट धरून मला वर्गात नेले. वर्गात गेल्यावर सगळ्यात पहिल्यांदा पहिल्या बाकावर बसलेला संजू मला दिसला.

अगदी पहिल्या दिवसापासून त्याने माझे लक्ष वेधून घेतले. तसे त्याच्यात खास काहीच नव्हते. बारीक अंगकाठी, सावळा रंग, छोटे कपाळ, दाट रेशमी केस, मध्यम उंची. पण सगळ्यात आकर्षक होते ते त्याचे विलक्षण बोलके डोळे. माझे वय अगदी 7 वर्षाचे होते. पण आजही मला तो क्षण चांगला आणि स्पष्ट आठवतो. त्याने कधी मला त्या काळात फारशी ओळखही दाखवली नाही. पण त्याच्या डोळ्यात हसू मात्र होते.  

शाळेत तो एक हुशार मुलगा होता. मी पण हुशार, सगळ्या खेळात भाग घेणारा, सगळ्यांमध्ये मिसळणारा, वर्गाचा मॉनिटर असलेला हरहुन्नरी मुलगा होतो. माझ्या विरूद्ध संजू अतिशय शांत, कुणात फारसा न मिसळणारा असा होता.  तो फार बोलायचा नाही. कधी तरी मोठा झाल्यावर  मला त्याच्या घरच्या परिस्थितीमुळे तो तसा वागतो हे कळाले.

मी त्याला दुरूनच पहायचो. थोडेफार बोलायचा प्रयत्न करायचो. तो जेमतेम उत्तरं द्यायचा. पण मैत्रीची गाडी पुढे सरकत नव्हती. मला इतर बरेच मित्र होते. खुप उत्साही असा मी त्यांच्यासोबत असायचो. संजूसाठी काहीतरी वेगळंच काळजात व्हायचं. काहीतरी वेगळीच ढवळाढवळ मनात चालायची. काय व्हायचं तेही कळायचं नाही. 

सातवीत असताना शाळेच्या बाजूलाच असलेल्या गवळ्याच्या म्हशीवर हल्ल्याला  (रेड्याला ) चढताना एकदा आम्ही बघितले. वर्गाच्या खिडक्यांना दरवाजे नव्हते त्यामुळे तो फुकटचा तमाशा बघण्यापासून आम्हाला रोखणे सरांनाही शक्य नव्हते. आमचे विज्ञानाचे सर खुप सुज्ञ होते. त्यांनी आम्हाला सगळ्यांना ते पहा म्हणून सांगितले. शिवाय तो तास आणि पुढचा तासच त्यांनी जनन व्यवस्था हाच धडा शिकवला.

का कोणास ठाऊक त्यावेळी माझे सारखे लक्ष संजूवर जात होते. आश्चर्य म्हणजे संजूही माझ्याकडेच चोरून पहात होता. पहिल्यांदाच संजूची नजर आपणहून माझ्याकडे वळली होती. मला अतिशय आनंद झाला. दुसरीपासून माझ्या काळजात जे काही धडधडत होते त्याला आज पहिल्यांदाच प्रतिसाद मिळाला. 

त्या दिवशी मधल्या सुट्टीत डबा खाताना संजू पहिल्यांदाच माझ्या जवळ येवून बसला. माझ्या डब्यातला एक घास त्याने आपणहून घेतला आणि त्याच्या डब्यातला मला दिला. डबा खावून हात धुताना तो माझ्या जवळ आला. पाणी पिल्यावर हात धुतल्यावर त्याने माझा हात हाती धरला. बोलला काहीच नाही. पण त्याच्या हातातून एक उर्मी माझ्या शरिरात पसरत गेली असं मला जाणवलं. संजूचा मला झालेला हा पहिला स्पर्श होता. वर्गापर्यंत आम्ही हात हातात घेवून आलो. मी फारच शहारून गेलो होतो. 

संजू आता थोडेफार बोलायला लागला होता. त्याचे अक्षर त्याच्या देखण्या बोलक्या डोळ्यांसारखेच अतिशय सुंदर होते. त्या मानाने माझे फारच गचाळ. त्याचे सगळेच विषय अतिशय चांगले होते. फक्त त्याला गणित थोडेफार अडायचे. कारण माझे गणित आधीपासूनच एकदम एक नंबर होते.

आम्ही रोज डबा खाताना सोबत रहायला लागलो. तो त्याच्या डब्यातलं खास काही असलं तर मला द्यायचा. माझ्या डब्यातलं आवर्जून हक्कानं मागायचा. माझ्या गृहपाठाच्या वह्या पूर्ण करायला मदत करायचा. माझ्याकडून गणितं समजावून घ्यायचा. त्याच्या सहवासात काहीतरी फार वेगळं वेगळं वाटायचं.

एकदा त्याला गणित समजून सांगताना तो माझ्या अगदी जवळ झुकला. त्याचे किंचितसे हलते ओठ, डोळ्यांच्या कडांना साठलेलं पाणी, ओठावरची कोवळी लव मला फारच उत्तेजित करून गेली. मला तर काय करावे तेच सुचेना. मी आपला वेड्यासारखा त्याच्याकडे टक्क डोळ्यांनी पहात राहिलो. त्यानं वहिवरची नजर काढून माझ्याकडे बघितले. त्याचे डोळे आता चक्क ओळखीचे हसत होते.

माझे खांदे धरून त्यानं मला विचारलं, ‘‘काय झाले? इतका काय पहात आहेस.?’’ मी ओशाळलो. काही नाही काही नाही म्हणत विषय बदलला. खरं तर दोघांनाही हे कळलं होतं की आपण एकमेकांत अडकत चाललो आहोत. 

एव्हाना आम्ही आठवीत आलो होतो. संजू वर्गात  सगळ्यात पुढच्या बाकावर बसायचा कारण त्याची उंची कमी होती. तर मी सगळ्यात मागे कारण मी उंच होतो. माझ्या बाजूला रणजीत हा थोडा दाणगट स्वभावानं रांगडा बोलायला मोकळा मित्र बसायचा. रणज्या माझ्या गल्लीतच रहायचा म्हणून आम्ही शाळेत जाता येताना बर्‍याचदा बरोबर असायचो. शिवाय अभ्यास करायला तो माझ्याकडे यायचा कधी कधी. 

दिवाळीसाठी घरचे सगळे आत्त्याच्या गावाला नागपूरला गेले होते. माझ्या बरोबर माझी आज्जी एकटीच होती.माझ्या परिक्षेमुळे मी एकटाच घरी होतो. प्रथमसत्राची परिक्षा दिवाळी झाली की लगेच होती. दिवाळीच्या सुट्टीत एकदा रणज्या, पम्या, पश्या, शिर्‍या व मी असे गल्लीतलेच मित्र आमच्या घरी अभ्यास करत बसलो होतो.

माझी खोली वेगळी आणि जोडून गॅलरी असलेली होती, वर स्वतंत्र गच्ची होती. रणज्या गॅलरीतल्या छोट्या बाथरूममध्ये मुतत असताना शिर्‍या तिथे गेला. व त्याने ‘‘मायला रणज्या तूझा चांगलाच मोठा झाला की. साल्या केसही मस्त आलेत.’’ असे उद्गार काढले. रणज्या लगेच चेकाळला. त्याने तूझा बघू म्हणत शिर्‍याच्या चड्डीला हात घातला.

मग सगळ्यांनी आपला आपला दाखवायचा असे ठरले. रात्रीची वेळ. घरातील इतर कोणी इकडे फिरकण्याची शक्यता नव्हती. सगळ्यांनी एकमेकांचे बुल्ले बघितले आणि काहीतरी मनात वाटायला लागले. साधारण सगळ्यांचे सारखेच होते आणि थोडे थोडे काळे केस यायला सुरवात झाली होती.

पम्याचा थोडा मुसलमानासारखा कटलेला होता कारण त्याला लहानपणी लघवी करताना त्रास झाल्यामुळे त्याची  सुंता केली होती. बाकीचे सगळ्यांचे समोर कातडीने बंद असलेले. शिर्‍याचा थोडा वाकडा होता. पम्याचा खुपच गोरा होता.  

रणज्याचा खरंच सगळ्यांत मोठा होता. त्यानं मग अधिकारानं विचारलं, ‘‘साल्यांनो नुसते बुल्ले काय दाखवता. मुठ्ठ्या मारता की नाही? का छक्के अहात तूम्ही..’’ सगळ्यांनी नकारार्थी माना डोलावल्या. मग रणज्यानं मुठ्ठ्या कशा मारायच्या ते सविस्तर सांगितलं. इतकंच नाही तर तो परत बाथरूममध्ये गेला आणि त्यानं मुठ्ठ्या मारून चीक हातावर आणून आम्हाला दाखवलाही. 

सगळेच काहीतरी अद्भूत आहे अश्या नजरेनं पहात होते. आमच्या नजरेत त्या दिवशी रणज्या हिरोच होवून गेला. पुढे वर्गात रणज्या बर्‍याचदा चावटपणा करायला लागला. चड्डीवर वही ठेवायचा आणि मला म्हणायचा, ‘‘देखो बेटे जादू का खेल. कैसे उठती है ये नोटबूक देखो.’’ त्याचा उठला की वही वर यायची. आम्ही दोघे गालातल्या गालात हसायचो.

आम्ही सगळ्यात मागे त्यामुळे वर्गात कोणाला काही कळायचे कारण नाही. शिवाय मी मॉनिटर तेंव्हा मी नाही सांगितलं तर सरांनाही ते कळणं शक्यच नव्हतं.

कधी कधी रणज्या, ‘‘बेटे पवार मास्तर को सलाम कर!’’ असे म्हणायचा आणि त्याचा बुल्ला बाहेर काढून बसायचा. मला हसू यायचं, कान गरम व्हायचे, काहीतरी वेगळंच सुरू व्हायचं मनात आणि हे सगळं चालू असताना माझी नजर मात्र संजूवर लागायची. संजू शांतपणे काहीतरी अभ्यास करत बसलेला किंवा सरांचे शिकवणे लक्षपूर्वक ऐकत असलला असायचा.

रणज्यानं मुठ्ठ्या मारून दाखवल्यापासून मला राहवलंच नाही. त्याच सुट्ट्यांमध्ये सगळे अभ्यास करून गेल्यावर एके दिवशी मी एकटाच खोलीत होतो. अंधार पडला होता. खाली आज्जीनं हाका मारल्या तेंव्हा, ‘‘अभ्यास झाला की येतो. तू झोपी जा.’’ असं म्हणून मी एकटाच बसून राहिलो.

मी हळूच माझा बाहेर काढला. बोटांनी कुरवाळताना खुप छान वाटत होते. कातडी थोडी मागे करून पुढची गुलाबी सुपारी न्याहाळली. एव्हाना तो चांगलाच उठला होतो. माझं मलाही आश्चर्य वाटलं. मी हळू हळू मुठीत घेवून रणज्यानं सांगितलं तसं हालवायला सुरवात केली. मनात संजूचा आठवण जागी झाली. त्याचा चेहरा डोळ्यासमोर आणून जोरजोरात हालवायला लागलो.

अचानक काहीतरी गोड शिरशिरी शरिरभर पसरत चालली याची जाणीव झाली. त्या गोड संवेदना सहनच होत नव्हत्या. मी वेड्यासारखं हात हालवणं थांबवून चटकन अंडरविअर घातली. चड्डीही घाई घाईनं चढवली. आणि क्षणात काहीतरी ओलसर माझ्या चड्डीत पसरलं.

Thanks Internet

मी गॅलरीतल्या मुतारीत जावून बघितलं तर बुल्ल्याजवळ पांढरं पांढरं चिकट काहीतरी गोळा झालं होतं. बाहेरच्या चांदण्यात माझ्या चीकाचे पहिले दर्शन मला झाले. आपल्याही मधून रणज्यासारखंच काहीतरी निघतं. आपणही पुरूष आहोत. साला उगाच तो आपल्यासमोर भाव खातो. आपणही काही कमी नाही असं वाटलं.

मला खुप आनंद झाला पण लगेच काहीतरी वाईट वाटायला लागलं. काहीतरी अपराधी भावना मनात आली. आता आज्जी जवळ जावून कसं झोपायचं ते कळेना. मी  घाईघाईनं दुसरी चड्डी घातली. खराब चड्डी अंडरविअर बादलीत पाणी घेवून त्यात बुडवून ठेवली. आज्जी खाली हॉलमध्ये शांतपणे झोपली होती. तिच्या जवळचं माझी गादीही तिनं टाकून ठेवली होती. मी गादी थोडी सरकून घेतली. तिच्याकडे पाठ केली. पाय पोटाशी घेवून झोपी गेलो. माझ्या स्वप्नातही संजूच आला होता. मी त्याच्या उघड्या शरिराला मिठी मारून झोपी गेलो असे स्वप्न पडले होते.   

त्या दिवशी रणज्याच्या  सायकलवर आम्ही क्रिकेट खेळायला मैदानावर आलो. संजूही आला होता. खेळायला खुप मजा आली. शेवटी शेवटी अंधार पडायला लागला. पम्यानं जोराचा शॉट मारला तर बॉल एकदम शाळेच्या कंपाऊंडच्या बाडेत गेला. मी बाउंडरीला उभा होतो. मी तिकडे पळत गेलो. मला बॉल सापडत नव्हता. इतक्यात संजूही तिथे पळत आला. काटेरी कुंपणात बॉल पार आत जाऊन बसला होता.

मी हात घालताच संजू कळवळला, ‘‘नको रे, लागेल तूला. ’’ म्हणत त्याने एक काडी घेवून बॉल अलिकडे ओढण्याचा प्रयत्न केला. पुढे वाकता वाकता तो एका पायावर झाला आणि एकदम तोल जावून पडला. मी बाजूलाच खाली बसलो होतो. संजू माझ्या अंगावरच पडला. त्याच्या अंगाचा, घामाचा एक वेगळाच वास मला जाणवला. त्या घामाच्या वासानं आत कुठेतरी कुठेतरी काही तरी झालं असं वाटत होतं.

मी लागलीच सावरलो. ‘‘तूला लागले का? ’’ त्याने मानेनच नाही सांगितले. त्याचे डोळे एकदम झुकले होते. त्यानं ओठ बंद करून घेतले. आणि माझा हात मात्र धरून ठेवला. एव्हाना काडीमुळे चेंडू पायापाशी आला होता. मी दुसर्‍या हातानं चेंडू पकडला आणि त्याला चल म्हणून खुण केली. 

अंधार पडल्याने खेळ संपलाच होता. आम्ही दोघंही विरूद्ध दिशेनं आपआपल्या घराकडे निघालो. माझ्या मनात संजूच्या घामाच्या वासानं वासनेचं थैमान सुरू झालं होतं. रणज्याच्या सायकलवर मी होतो. त्याला साल्याला आज काय झालं कळलं नाही. त्यानं मला सांगितलं, ‘‘अबे कमरेला घट्ट धरून बस की. मी जोरात सायकल हाणतो.’’ मीही डोळे मिटून त्याच्या कमरेला हाताची घट्ट मिठी मारली. डोळे यासाठी मिटले की माझ्या मनात संजूचा चेहरा तरळत होता. रणज्यानं माझा हात हळूच त्याच्या चड्डीवर दाबला. त्याचा एव्हाना उठला होता. चड्डीतून ते चांगलेच जाणवत होते. माझ्याही डो़क्यात संजूच्या घामाचा वास होताच. 

माझ्या घरापाशी आलो तेंव्हा नेहमी सारखं लगेच निघून न जाता रणज्या म्हणाला, ‘‘साल्या पाणी तरी पाज. किती तहान लागली.’’ मीही माझ्या नकळत त्याला म्हणून गेलो, ‘‘तू वर खोलीत बस मी पाणी घेवून येतो.’’ मला काहीतरी होत होते. मी पाणी देताना त्याला मुद्दाम स्पर्श केला. किंवा खरे तर त्यानेच पाणी घेताना माझा पकडला. पाणी पिल्यावर रणज्या उगाच बसून राहिला. मलाही तो जावा असे वाटेना. तो मला म्हणाला, ‘‘चल गच्चीवर बसू थोडं. फारच थकलो आज.’’ वर जाताना काळजीनं मी जिन्याच्या दरवाज्याची कडी आतून लावून घेतली. खालून मला कोणी आवाज देण्याची शक्यता नव्हती.

गच्चीवर भिंतीला पाठ टेकून कठड्याच्या आड आम्ही बसलो. शेजारच्या लिंबाचा मस्त वास सुटला होता. गार हवा वहात होती. रणज्यानं घोगर्‍या आवाजात मला एकदमच विचारले, ‘‘सच्या साल्या, मुठ्ठया मारतोस की नाही?’’ मी मानेनच हो म्हणालो.

त्याने सरळ माझा हात त्याच्या चड्डीवर दाबून धरला. आत त्याचा चांगलाच उठला होता. मला मस्त वाटत होते. मला काही कळायच्या आत त्याने माझ्या चड्डीत हात घातला आणि सरळ माझा दाबला. आपल्या बुल्ल्याला कुणी दुसर्‍यानं स्पर्श केल्यावर इतका आनंद मिळतो हे मला पहिल्यांदाच जाणवलं. मी फारच आनंदलो.

पुढे मी काही करायच्या आत त्यानं माझी चड्डी सैल करून माझा बाहेर काढला आणि आपल्या हातानं हलवायला सुरवात केली. मला धीर धरवलाच नाही. मी त्याचा धरू पहात होतो. त्याने लगेच स्वत:चीही चड्डी काढली. माझ्या हाताची पकड आपल्या बुल्ल्यावर पक्की केली. एव्हाना मला सगळाच ताण असह्य झाला आणि चीकाची पिचकारी उडाली.

एकदम माझे अवसान गळाले. काय करावे सुचेना. रणज्या मोठ्या धीराचा. त्यानं व्यवस्थित माझ्या समोरच मुठ्ठ्या मारून आपलाही चीक गाळला. बाजूला पडलेली एक चिंधी उचलून सगळं पुसूनही घेतलं.

माझी भावना ओळखून रणज्या म्हणाला, ‘‘बोर झालं ना एकदम? असंच होतं चीक गळाल्यावर. पण साल्या मस्त वाटलं तूझ्यासोबत. कुणाला सांगू नकोस.’’ मग रणज्या उठून एकदम जिना उतरायला लागला. मीही त्याला सोडवायला म्हणून खाली आलो. मला मोकळंही वाटत होतं, विचित्रही वाटत होतं, बरंही वाटत होतं आणि कसंतरीही वाटत होतं. 

त्या दिवसापासून रणज्या माझ्याशी जास्तच मोकळेपणानं वागायला लागला होता. साधारणत: तीन चार महिन्यात एकदा आम्ही मिळून मुठ्ठठ्याा मारायचो. त्यात एकमेकांचा लंड हातात घेण्याशिवाय फार काही नव्हतं. चीकाचा एक मादक उग्र वास यायचा तो मला फार आवडायचा. मी एकट्यानंही मुठ्ठ्या मारायचो.

(अपूर्ण )

पुढील भाग
सावळा संजू भाग 2 

सचिनने शेअर केलेली आदित्यची कहाणी 
आदित्यची कोवळी किरणे

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे किंवा मुखमैथुन, गुद मैथुन करणे  आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी .