फेक आय डी वर प्रेम माझे खरे Marathi Gay Story

#marathigay त्याचा पाय जसा हवेत गेला तश्या त्याच्या गोट्या हवेत लटकू लागल्या. त्याच्या पायापाशी बसलेला मी, त्याची लोंबती द्राक्ष तोंडात पकडण्यासाठी, उडी मारणार्‍या  कोल्हयासारखा, मी उसळून त्याच्या गोट्या तोंडात घेतल्या

आपला नियमित वाचक अवी याने लिहिलेली ही कथा आज येथे शेअर करतो आहे. अवी , नव्या जमान्यातील आहे. फेसबुक आणि व्हाट्स अॅप च्या पिढीचा. पण खर्‍या नावाने कुणाला समलिंगी प्रेमाची कबुली कशी द्यावी ? याबद्दल संकोचून असलेला. अवीने या वर कसा तोडगा काढला आणि आपले प्रेम मिळवले याची ही रंजक कथा. आपल्या प्रतिक्रिया आपणा iamavi5656@gmail.com हा मेल आय डी वर पाठवू शकता.

बस…..  प्रेमात पडण्याचे एक वय असते. एखाद्या माणसाचे नुसते दिसणे , हसणे, चालणे बघूनच मन लट्टू होते. मिलीमीटर मध्ये असलेला बाबुराव एकदम सेंटीमीटर आणि मग इंचामध्ये ताठ होतो.

मी लहानपणी चित्रपट बघताना असे वाटायचे की हा काय मूर्खपणा आहे ? असे कधी होते का ? पण एक दिवस उजाडला ज्या दिवशी माझे हे सगळे प्रश्न जसे हवेत विरघळून गेले….प्रेमाच्या त्या ओघात मी वाहत गेलो….

त्यावेळी हे सुद्धा कळले नाही की नक्की काय झाले मला. मी अकरावीत प्रवेश घेतला होता. आमचे कॉलेज म्हणजे ज्युनिअर कॉलेज होते. शाळेला जोडलेले. शाळेतल्या छोट्या मुलांच्या समोर आम्ही मोठी मुले, दादा लोक.

आता आम्हाला शिंगे फुटली होती.

तरुण झाल्याची रग आमच्या अंगाखांद्यावर खेळत होती. चिकण्या मुली बघणे तर रोजचा खेळ  होता. अश्यात एकदा आम्ही कॉलेजच्या  पार्किंगमध्ये उभे असताना एक बाइक आली.

कधी लक्ष गेले नसते पण त्या बाईकवर असलेला जो कुणी होता त्याची ऐट बघण्यासारखी होती. बांधीव शरीर, लांबसडक मांड्या, रुंद खांदे , उंच पाठ आणि कडक शरीरयष्टी …..कोण? आहे तरी कोण हा? म्हणून मी बघत होतो. तेव्हढ्यात त्याने हेलमेट काढले. मर्दानी सौंदर्य होते ते. चेहरा रेखीव नसला तरी शंभर जणात उठून दिसेल असा…

मी तर त्याच्याकडे भान हरपून पाहत राहिलो. कधी एखाद्या पुरुषाकडे मी असे पाहिले नव्हते. त्याने गाडी पार्क केली आणि तो आमच्या शाळेच्या इमारती मध्ये गेला. मी त्याच्या मागेच होतो. तो माणूस स्टाफ रम मध्ये गेलेला दिसला. दोन तीन दिवसानी कळले की आमच्या शाळेत लागलेले ते एक नवीन शिक्षक होते. नाव तर अजूनही माहिती नव्हते कारण अशी कुणाची चौकशी करणे मित्रांना ऑड वाटले असते ना .

मग एक दिवस त्या सरांच्या बाइकचा नंबर घेतला आणि त्या नंबर वरून त्यांचे नाव शोधले. “मयूर” …. खरच  एखाद्या मोरासारखे डौलदार … मनमोहक… विस्मित करून टाकणारे….

रोज त्यांना गाडी पार्क करून शाळेत जाताना बघण्यासाठी मी एक लेक्चर बंक करायला लागलो. त्याने गाडी उभी केली की तो ज्या पद्धतीने किक उचलून गाडीवरून उतरायचा ते इतके आकर्षक होते की त्याच्या टांग टाकण्याचा रिप्ले का होत नाही महणून मला हळहळ वाटायला लागली.

रात्री घरी आलो तरी त्याचा चेहरा डोळ्यासमोरून जात नव्हता. एक दिवस हळूच त्याचा चेहरा आठवत असताना माझ्या सोटा ताठला आणि माझा हात चड्डीत जाऊन माझ्या बाबुरावला चोळू लागला.

तो गाडीवरून आला. त्याने गाडी उभी केली आणि उतरण्यासाठी त्याची लांब टांग उचलली. त्याचा पाय जसा हवेत गेला तश्या त्याच्या गोट्या हवेत लटकू लागल्या. त्याच्या पायापाशी बसलेला मी, त्याची लोंबती द्राक्ष तोंडात पकडण्यासाठी, उडी मारणार्‍या  कोल्हयासारखा, मी उसळून त्याच्या गोट्या तोंडात घेतल्या. समोर दिसणारा त्याचा लंबा , तगडा लंड माझ्या तोंडात घेतला. माझ्या तोंडातून लाळ गळून माझा हात ओला झाला. …जाग आली तर माझी चड्डी ओली झाली होती.

माझ्या मयूरच्या नुसत्या दर्शनाने मी वेडा होत होतो. हेच प्रेम होते का ? आणि असले तर याचे पुढे काय होणार ? पहिले तीन महीने तर मयूरच्या नुसत्या दर्शनात गेल्यावर माझ्या समोर हा प्रश्न पडला. अनेकदा वाटले की जावे आणि सांगावे त्यांना की तुम्ही मला आवडता…मला तुमचा गुलाम व्हायचं आहे… मला जवळ करा, माझ्यावर प्रेम करा …तुमच्या सगळ्या इच्छा मी पुरवतो पण मला मिठीत घ्या.

पण सांगणार तरी कसे? इथे मुलांना एखाद्या मुलीला प्रेमाबद्दल सांगायचे असले तरी गांड फाटते. आणि मला, एका पुरुषाला , माझ्या शाळेत शिकवणार्‍या सरांना हे सांगायचे होते. त्यांना आवडले नसते, राग आला असता त्यांनी तक्रार केली असती तर माझी गांड लागली असती. कॉलेजमधून काढून टाकले असते. घरी वडिलांनी चामडी लोळवली असती ते वेगळेच.

काय करावे याच्या विचारात बरेच दिवस घालवले आणि मग फेक अकाऊंटची आयडिया आली. एंजल प्रियाच्या सारखे एक खोट्याच नावाचे फेसबुक अकाऊंट बनवले. कुणाला ओळखू येऊ नये म्हणून निहाल असे मुस्लिम नाव घेतले. हळू हळू मी त्यांच्याशी काही तरी फालतू विषय काढून बोलण्यास सुरुवात केली.

सुरूवातीला सरांनी प्रतिसाद दिला नाही पण मी चिकाटी सोडली नाही. कधी त्यांनी खूप छान शर्ट घातला किंवा नवा गॉगल घातला की मी त्यांना आज तुम्ही किती छान दिसत होता म्हणून सांगायचो.

ते माझ्याशी चॅटिंग वर का होईन बोलत आहेत याचाच आनंद मला होत होता. तरीही माझी त्यांना माझे त्यांच्यावर प्रेम आहे हे सांगण्याची हिम्मत होतच नव्हती. अकरावीचे सगळे वर्ष नुसते मयूर सरांना बघण्यातच गेले. काम नसले तरी स्टाफ रूम समोरून जाणे आणि चोरट्या नजरेने सरांचे दर्शन घेणे हा माझा नित्यक्रम होता. त्यांनाही बहुतेक समजले होते की मी त्यांना न्याहाळत असतो.

मध्येच सरांनी मुलांना वॉली बॉल शिकवायला सुरुवात केली. मग काय .. मी पण शिकायला सुरू केले. त्या निमित्ताने सरांशी तोंड ओळख झाली. शिवाय कपडे बदलताना , ड्रेसिंग रूममध्ये त्यांचे दर्शन व्हायचे ते वेगळेच. त्यांची केसाळ छाती कधी दिसली मी माझा खंबा उभा राहायचा. मी आता काही ना काही कारण काढून त्यांच्याशी बोलायला बघायचो.

मयूर सर असे दिसतात. काल्पनिक चित्र. खर्‍या व्यक्तीचे नव्हे.

माझी आता दोन रुपे होती. सरांशी फेसबुक वरून बोलणारा निहाल आणि वॉली बॉल शिकणारा अवी. निहाल  सरांशी बोलत असताना त्यांचे कौतुक करायचा . त्याच्यावर मुली कश्या लट्टू होतात ते सांगायचा. कधी सर बाजारात दिसले  किंवा गावात कुठे फिरताना दिसले की त्यांच्या रुबाबदार दिसण्याचे गुण गायचा. एकदा शाळेत वृक्षारोपण होते आणि सर बनियन आणि शॉर्ट घालून खूपच झवाड  दिसत होते. त्या दिवशी मी त्यांना लिहिले की

“मयूर सर कसले जबरी दिसता हो. मी मुलगी असतो तर तुम्हालाच पटवले असते.”

माझ्या या वाक्यावर सरांनी स्मायली पाठवली. त्यांना राग आला नाही हे बघून माझी हिम्मत वाढली. आणि माझे वरचेवर असे चावट बोलणे होऊ लागले. सरांना पण मजा यायची बहुतेक. पण सरांना माहिती होते की निहाल हे खोटे नाव आहे. एकदा त्यांनी विचारले सुद्धा

“निहाल , गावात राहतोस तर भेटत का नाहीस? तू जे काही सांगतोस त्या वरून तर तू माझ्या जवळच फिरणारा असावा असे वाटते.”

आली का पंचाईत ! बिट्टू म्हणतो तसं  ….. ताठला लंड सगळे शिकवतो. मी चटकन उत्तर दिले.

“ सर, खरं सांगायचं तर माझी हिम्मत होत नाही. तुम्हाला मी आवडेन की नाही ते माहिती नाही.. म्हणून मी तुम्हाला माझे खरे नाव सांगितले नाही अजून …”

सरांनी पण काही आग्रह केला नाही. माझा हा लपंडाव चालूच राहिला. मी अधून मधून चावट जोक्स पण पाठवायचो आणि सर कधी तरी तसाच चावट रिप्लाय पण करायचे.

एकदा असे झाले की वॉली बॉलची प्रॅक्टीस होती आणि सर बराच वेळ झाला तरी आले नव्हते. पोरांनी खेळायला सुरुवात केली पण मला वेगळाच बॉल हवा होता. सरांचे बॉल बघितल्याशिवाय माझा खेळ होणार नव्हता.

आम्ही खेळताना आमच्या बॅग ड्रेसिंग रूममध्ये टाकून द्यायचो. मोबाइल पण त्यातच असायचा. मी पटकन ड्रेसिंग रूम मध्ये जाऊन मोबाइल वर माझे खोटे फेसबुक अकाऊंट उघडले आणि सरांना मेसेज टाकला.

“या की मयूर सर… तुमच्या शिवाय आज मैदानात काही मजा नाही. हे कसले चिंगळे पोरं खेळत बसले आहेत ! एक मर्द हवा बॉल खेळायला …”

सरांना मेसेज टाकला. मोबाइल परत माझ्या पिशवीत टाकून मी परत मैदानावर गेलो. दहा पंधरा मिनिटांनी सर आले. आणि माझ्या खेळण्याला हूरूप आला. त्या दिवशी खेळ संपवून घरी गेल्यावर रात्री मोबाइल बघितला. सरांनी बरेचसे मेसेज पाठवले होते. त्या रात्री माझा ताठ ताठ ताठला. रात्री दो बूंद जिंदगी के गाळून मी थकून झोपलो.

त्या दिवसा नंतर सरांनी मला भेटण्याचा आग्रह सुरू केला. माझेही बारावीचे वर्ष सुरू झाले होते.  मला अभ्यासाकडे लक्ष देणे आवश्यक होते. हा लपंडाव संपवावा आणि सरांना काय ते सांगून मोकळे व्हावे म्हणून मी त्यांना एके दिवशी भेटायला बोलावले. शाळा सुटल्यावर थोड्या वेळाने भेटू यात म्हणून लिहिले होते.  

सर रागावले असते तरी लोकात माझी शोभा होऊ नये एवढी काळजी मी घेत होतो. मी वेळेच्या आधीच जाऊन बसलो. म्हणतात ना “नसीब गांडु तो क्या करेगा पांडू ?” तसे माझे झाले.

नेमके सर यायच्या वेळेला बाबांचा फोन आला. घरी कुणी तरी पाहुणे आले होते आणि मला अगदी तातडीने घरी बोलावले. मला यायला उशीर होईल म्हणून बाबांना संगितले तर पाच मिनिटात स्वतः बाबाच बाइकवर आले .

आता मला त्यांच्या सोबत जाण्याशिवाय दूसरा पर्याय उरला नव्हता. त्यांनी एवढी घाई केली की  निहालच्या अकाऊंटवरून सरांना येऊ नका म्हणून सांगण्याचे सुद्धा भान राहिले नाही. सर शाळेतून बाहेर येताना मला दिसले पण माझा नाईलाज झाला.

बहुतेक सरांनी खूप वेळ वाट पाहिली असावी. मला फेसबुकवर कॉल पण केला . अर्थातच घरात सगळे असल्यामुळे मला तो कॉल घेता आला नाही आणि त्यांच्याशी बोलता पण आले नाही. रात्री मी निहालचे अकाऊंट उघडले तर सरांनी मला ब्लॉक करून ठेवले होते. भडकले असावेत. मयूर सरांनी एक भला मोठा मेसेज पण ठेवला होता. की या पुढे जर माझ्याशी संपर्क साधायचा प्रयत्न केलास किंवा फोन केलास तर फार वाईट परिणाम होतील .

माझी तर न बोलता गांड मारली गेली. आता सरांना कुठल्या तोंडाने सांगणार होतो की काय झाले ते …

तशीहि आता माझी परीक्षा जवळ आली होती आणि मला माझं शिक्षण पूर्ण करायचे होते त्यामुळे मी पुढे काही हालचाल नाही केली आणि की आता माझं सगळ लक्ष माझ्या अभ्यासावर दिले आणि माझी परीक्षा चालू झाली या काळात मी त्यांना पाहत होतो पण जास्त विचार करत नव्हतो.

मी त्यांना खूप जवळून पाहिले होते पण त्यांनी मला, म्हणजे निहालला  अजून पाहिले नव्हते. त्यामुळे मी न भिता कॉलेज मधे जात होतो.  एकदाची माझी बोर्डाची परीक्षा संपली. माझा आणि त्या ज्युनिअर कॉलेजचा संबंध संपला.

परीक्षा तर खूप नीट झाली. निकाल लागला आणि मला पुढील शिक्षणासाठी ते शहर सोडावे लागले आणि मयूर सरांना पण…….

आता माझं graduation चे कॉलेज लाईफ ठीकठाक चालू होते. दोन तीन वर्षे होऊन गेली होती. माझे शेवटचे वर्ष होते.  मयूर सर आता हळू हळू आठवणीतून नाहीसा होत चालले  होते पण नियतीला हे बहुतेक हे मान्य नव्हते मला परत माझे बोर्ड certificate आण्यासाठी परत मला माझ्या ज्युनिअर कॉलेजमध्ये जावे लागणार होते . ही परत एक संधी होती, माझ्या मयूरला भेटायची.

विचार केला. एकदा प्रयत्न तर करावा आणि मी कॉलेज मध्ये जाऊन माझं certificate घेतले आणि माझ्या इतर शिक्षकांना भेटण्यासाठी स्टाफरूममध्ये गेलो तिथे सगळ्यांना भेटलो पण ज्यांना भेटायचे होते तेच नव्हते.

माझा मूड सगळा ऑफ झाला मी तिथून सरळ निघून गेटच्या बाहेर आलो आणि समोरून अचानक मयूर गाडीवरून आला. त्याला पाहताच मनात अगदी धस झाल….  धड धड वाढली … बोलायची हिम्मत केली पण तो पर्यंत त्यांच्या सोबत अजून एक शिक्षक आले आणि मग मी फॉर्मल गप्पा मारून तिथून निघालो.  

घरी येऊन मी फेसबुक वर सर्च केलं तर मयूरसरांचे नवीन अकाउंट सापडले मी हिम्मत करून रिक्वेस्ट पाठवली.आता ही रिक्वेस्ट मात्र अवीच्या खर्‍या अकाऊंट वरुण पाठवली. तिथून पुढे मी रोज चेक करत होतो request accept केली का नाही ते पण मी जो पर्यंत घरी होतो तो पर्यंत रिक्वेस्ट काही accept झाली नाही.

माझी सुट्टी संपली आणि मला परत कॉलेजला जायचे होते. तिथे जाऊन 8 दिवस झाले आणि रविवार सुट्टी चा दिवस असल्याने मी जरा उशिरा उठलो आणि उठल्यावर आधी मोबाईल घेऊन नेट चालू केले आणि फेसबुक ची notification आली होती मन खुश झाले होते की मयूरने रिक्वेस्ट accept केली होती.

मी आधी सरळ लास्ट सीन चेक केले 5 मिनिट आधी दाखवत होते नंतर मी लगेच गूड मॉर्निंगचा मेसेज केला आणि रिप्लायची वाट पाहत बसलो पण रिप्लाय काय लवकर आला नाही म्हणून मोबाईल बंद करून अंघोळ करायला गेलो.

परत आल्यावर मयूरचा मेसेज पाहिला मग मीच अजून विचारपूस करणारे मेसेज केले.  तो ऑनलाईन असल्यामुळे रिप्लाय देत होता मी जे काही वाटत होतं ते बोलत होतो.

मग त्यानेच विषय काढला आणि मला विचारलं

“आपल्या कॉलेजमधल्या निहालला ओळखतोस का ?”

हे वाचून माझी गांड फाटली. ह्याला कसे माहिती निहाल आणि माझा काही संबंध आहे म्हणून?  पण मला कधी तरी हे मयूर सरांना कबूल करायचेच होते की निहाल म्हणजे मीच आहे.  योगा योगाने आज संधी चालून आली होती.

“हो सर, मी चांगलाच ओळखतो त्याला. माझ्याच कॉलेजमध्ये आहे सध्या,” मी लिहिले… बराच वेळ काही रिपलाय आला नाही. मग अचानक अक्षरे उमटली

“त्याला सांगशील का मला भेटायला. माझं खूप महत्वाचे काम आहे त्याच्याकडे…” मयूर सरांनी लिहिले.

“काय झाले सर, काही काम आहे का ? त्याचे काही चुकले का ?” मी अंदाज घेत विचारले.

“नाही रे राजा. माझा लाडका मित्र आहे तो . जरा रागावला आहे,” सरांनी असे लिहिल्यावर माझं जीव भांड्यात पडला.

“सर तुमचा काही निरोप असेल तर सांगा मला.  मला भेटला तर मी त्याला तुमचा निरोप सांगेन,”

“अरे मी पुढच्या आठवड्यात तुमच्या गावाला येतो आहे. हॉटेल अजिंठा वर राहणार आहे. निहालला जमणार असेल तर त्याला मला भेटीला सांग.” मयूर सरांनी हे सांगितल्यावर माझ्या मनात आनंदाच्या उकळ्या फुटू लागल्या.

मी सरांशी सकाळ संध्याकाळ बोलू लागलो. माझ्या खर्‍या आय डी वरून …. खरा अवी म्हणून मी बोलत होतो.

अखेर तो दिवस उजाडला. आज सर माझे कॉलेज ज्या गावी होते तिथे येणार होते. निहाल तुम्हाला संध्याकाळी भेटायला येईल असा मी त्यांना निरोप दिला. ते सुद्धा तयारीत राहतो असे म्हणाले.

मी त्यांच्या हॉटेलवर गेलो. खोली शोधली आणि दार खटखटवले . माझा देखणा, मर्दानी मयूर समोर उभा होता.

“अरे अवी… कसा आहेस ? आणि निहाल कुठे आहे ?” त्यांनी मला आता घेत विचारले. दरवाजा लावला.

मी अवघडून त्यांना बोललो…

“सर , मीच निहाल म्हणून तुमच्याशी चॅट करत होतो. मीच अवी आणि मीच निहाल….सर प्लीज रागावू नका…. मला तुम्ही खूप आवडता म्हणून मीच निहाल बनलो होतो.. हिम्मत नव्हती तुम्हाला सांगायची..” मी न थांबता बोलत होतो.

एकदाचे हे बोलून मी छाती भरून श्वास घेतला. एक मोठे ओझे माझ्या मनावरून दूर झाले होते. मी घाबरून सरांकडे पाहिले. पण त्यांच्या डोळ्यात हसू होते. मला वाटले होते की रागावतील, चिडतील…

सरांनी मला मिठीत घेतले.

“मला माहिती आहे ते राजा… मला खूप पूर्वीपासून माहिती आहे… तू सुद्धा मला खूप आवडतोस म्हणून मी वाट बघत होतो… तुझ्या होकाराची… तुझ्या कबूलीची …” बोलता बोलता सरांनी माझ्या हनुवटीला धरून माझे तोंड वर केले.

तो सुंदर मर्दानी चेहरा माझं ओठांपासून फक्त एक बोटाच्या अंतरावर होता. त्यांचे गरम श्वास माझ्या ओठांवर आदळत होते. मला राहवेना… मी पुढे झुकलो आणि माझे ओठ सरांच्या ओठांवर टेकवले. आमचे ओठ एक झाले… आमचे हात एकमेकांच्या शरीरावर फिरू लागले… त्यांच्या केसाळ छातीतून मला माझा हात फिरवायचा होता. त्यांच्या केसाळ लवड्याची झाटे मला दातात पकडायची होती. काही क्षणात मयूरने माझी पॅंट उतरवली आणि मी त्याच्या समोर माझा ताठला लवडा घेऊन उभारलो….

माझा मयूर खाली वाकला आणि त्याने माझ्या छोट्या बाबूरावचे लाड करायला सुरू केले. ..पण मला तर त्याच्या देहाचा आस्वाद घ्यायचा होता. मी त्याला तसे सांगितले. काही क्षणात, माझा मर्द, माझ्या समोर नागडा उभा होता. त्याची केसाळ छाती, शेती करून दणकट झालेले दंड आणि त्याचा तो तितकाच बलदंड लंड ….. ज्याची मी आजवर फक्त स्वप्नात कल्पना केली होती तो माझ्या समोर उभा होता…. मी झुकून माझ्या जिभेवर तो सुपडा चोळू लागलो…

जे आम्हा दोघांना हवे ते सुख आम्ही एकमेकांना देऊ लागलो. मयूरने  हळूच माझ्या गांडीत बोट घालून माझी गांड खोलायला सुरुवात केली आणि मी पण कंबर वर करून करून त्याला प्रोत्साहन देऊ लागलो. आज माझा नवरा माझ्या पुच्चीत हवा होता. मयूरने बुल्ल्याला थुंकी लावून माझ्या गांडीत घुसवायला पाहिले पण जमेना. शेवटी सामानातून त्याने नारळाचे तेल काढले आणि माझी गांड त्या तेलाने ओली करून माझी नथ उतरवली….

मी हॉस्टेलवर बंडल मारून आलो होतो. त्यामुळे रात्रभर मी मयूरच्या हॉटेलवर राहून झवाझवीचा आनंद घेणार होतो. मयूरच्या लवड्यात पण लई जोर होता. काही चाटायचे शिल्लक ठेवले नाही त्याने. माझा बुल्ला , चिक, गोट्या, गांड … सगळीकडे मयूरची जीभ फिरून, चव घेऊन आली होती.

मध्येच एक राऊंड झाल्यावर आम्ही एकमेकांचे बाबुराव चोखत पडलो होतो. मी मयुरला विचारले…

“सर , तुम्हाला कसे कळले की निहाल म्हणजे मीच आहे ?”

“अरे त्या दिवशी ग्राऊंड वर यायला मला उशीर झाला म्हणून तू मला फेसबुक वर मेसेज केलास आणि फोन तिथेच टाकून खेळायला गेलास. मी आपल्या ड्रेसिंग रूम मध्ये उभा राहून निहालच्या मेसेजला उत्तर देत होतो.  मी उत्तर दिले की तुझ्या बॅग मधून आवाज येत होता. म्हणून मी तुझी बॅग खोलून तुझ्या फोन वर पाहिले. तर माझ्या रिप्लाय चे नोटिफिकेशन तुझ्या फोनवर दिसत होते. त्याच दिवशी मला कळले की निहाल बनून तूच माझा लवडा ताडतो आहेस…मला तुझ्या सारखा कोवळा पार्टनर आवडलाच असता .  तसाही तू क्युट आहेस…. मला आवडलास तू… पण मला सांग .. मला भेटायला बोलवूनसुद्धा त्या दिवशी तू का आला नाहीस ?”

मी त्यांना त्या असफल भेटीची रामकहाणी सांगितली. कसे बाबा आले आणि मला घेऊन गेले. हे सगळे मी त्याला बोललो. मला हे सगळे तेव्हाच कबूल करायचे होते असे सांगितल्यावर मयूर सरांनी त्यांचा प्लॅन मला सांगितला

“अरे मला माहिती होते की अवीच मला निहाल म्हणून छेडतो आहे. मी सुद्धा तुला भेटून परीक्षा, अभ्यास, करियर  यावर लक्ष केन्द्रित कर हेच सांगणार होतो. प्रत्येक गोष्टीची एक वेळ असते. आणि तेव्हा तुझी कॉलेजची अॅडमिशन महत्वाची होती….तुझ्या करियरची वाट लागू नये एवढीच माझी इच्छा होती….” मयूर बोलत होता आणि मला त्याच्या विशाल अंतःकरणाची खात्री पटत होती.

मी त्याच्या केसाळ छातीत घुसून त्याचे निप्पल चावत होतो… मनात विचार आला….

माझी फेसबुक आय डी खोटी होती पण माझे प्रेम आणि माझा प्रेमी सच्चा होता….

मिलिंदची गोल्डन शॉवर फॅंटसी कशी पूर्ण झाली ?

लपवा छपवी भाग ९

संजू बरोबर सचिनने घेतली कॉलेजची मजा

सावळा संजू भाग २

या कथा केवळ मनोरंजनासाठी लिहीलेल्या आहेत.कथेतील वर्णनाचे  जिवंत व्यक्ति, घटना अथवा प्रसंगांशी काही साधर्म्य आढळल्यास केवळ योगायोग समजावा.

अनोळखी व्यक्तींशी शारीरिक संबंध ठेवणे आरोग्याच्या दृष्टीने अतिशय जोखमीचे आहे. गुप्तरोग किंवा एड्स असे भयानक आजार होऊ शकतात. तेव्हा अशी काही कृती करताना सारासार विचार बाळगा.

प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी .