कानात सांग माझ्या - भाग १ Marathi Gay Sex Story

#marathigay रात्री मी झोपेत असताना माझ्या पांघरुणात एक ऊबदार  हात घुसला . हळू हळू त्याची वाटचाल माझ्या बुल्ल्याकडे व्हायला लागली. मी हळूच माझी निकर खाली सरकवली. आणि चालीची वाट बघू लागलो .

कानात सांग माझ्या - भाग १ Marathi Gay Sex Story

कानात सांग माझ्या भाग १ (Marathi Gay Sex Story)

लिफ्टचा दरवाजा उघडण्याआधी माझ्या खांद्याला धरून त्याने मला वळवले आणि माझ्या कानाखाली खणखणीत वाजवली. मी क्षणात सुन्न झालो. काही बोलण्यासाठी तोंड उघडणार तेवढ्यात लिफ्टचा दरवाजा उघडला आणि आमच्यासमोर कॉन्फरन्सचा हॉल आला.

तिथे काय प्रतिक्रिया व्यक्त करणार? लोकांना काय सांगणार ? मी गप्प बसलो. चूक माझी होती. मी पंकजला  समजण्यात चुकलो होतो. मी आणि पंकज दोघेही काहीच झाले नाही असे लोकांमध्ये मिसळलो आणि दिवसभराचे सेशन ऐकू लागलो. माझ्या मनात मात्र अपमान, नकार, अवघडलेपण आणि आश्चर्य अशा अनेक भावनांची सरमिसळ झाली होती. शरीराने तिथे होतो पण मन मात्र लिफ्टमध्येच रेंगाळत होते. काय झाले असावे नक्की?

मला तो दिवस आठवला. त्या दिवशी मी पंकजला पहिल्यांदा पहिले होते. माझा पहिला प्रोजेक्ट संपवून मला आमच्या ऑफिस मध्ये बसायला सांगितले होते. जवळच एक फ्लॅट भाड्याने घेऊन मी माझा बाडबिस्तरा हलवला होता.

मुलाखतीच्यावेळी पाहिले तेवढाच माझा आणि ऑफिसचा परिचय होता. चालत चालत ऑफिसला आलो आणि वॉचमनकडे चौकशी करत असतानाच पार्किंग मध्ये एक बाईक येऊन थांबली. ब्राऊन रंगाचा गॉगल लावलेला एक आकर्षक आपले हेल्मेट हातात घेऊन उतरला. लांबसडक पाय, प्रमाणबद्ध मांड्या, चेहऱ्यावर हसू आणि एकदम मॉडर्न  केशरचना. मी तर बघतच होतो.

मै हुं ना मध्ये शाहरुखला जशी सुश्मिता दिसते तसे माझे पण झाले होते. वाऱ्यावर त्याचे केस भुरभुरत होते. एका हाताने तो हेल्मेट धरून दुसऱ्या हाताने डोक्यावरचे केस सावरत होता. हा एवढा देखणा मुलगा माझ्या ऑफिस मध्ये?

कदाचित रूढ अर्थाने तो देखणा नसेलही पण मला मात्र तो फारच भावला. म्हणतात ना दिल आया  गधी पे तो परी क्या चीज है.

मी त्याच्याकडे मंत्रमुग्ध होऊ बघत असतानाच तो आमच्यापाशी आला. माझे नाव घेऊन त्याने तो मीच का म्हणून विचारले.

याला माझे नाव कसे कळले हा विचार करत असतानाच त्याने आपला हात माझ्या पुढे केला आणि म्हणाला, "हाय, मी पंकज, तू आमच्या टीम मध्ये आहेस असं काल बॉसने सांगितले. नवा चेहरा दिसला म्हणून अंदाज केला की बहुतेक तूच असशील. चल वर ऑफिसमध्ये तुझी सीट दाखवतो.”

मी त्याच्याबरोबर गेलो. लिफ्टमध्ये पण माझी अवस्था काही वेगळी नव्हती. मी जणू हवेतच चालत होतो. या गंधर्वांची साथ मला मिळेल का असा प्रश्न मनात होता. पण हा खूप पुढचा प्रश्न होता. हे सगळे दिसते तितके सोपे नसते.

मुळात अशा संबंधाना गुन्हा ठरवणारा आपला देश. त्यात समाजमान्यता तर अजिबात नाही. त्यामुळे अशी काही स्वप्ने ही फक्त स्वप्नेच राहतात याची कल्पना मला होती.

दुपारी एकत्र जेवायला बसताना पंकजशी अजून चांगली ओळख झाली. पंकज , माझा वरिष्ठ सहकारी. माझ्यापेक्षा तीन चार वर्ष मोठा असणारा पंकज, सहकारी असल्याने मी त्याच्यावर फार कसून लाईन मारण्याच्या भानगडीत पडणार नव्हतो. निदान मी ठरवले तरी तसेच होते. असे जरी असले तरी देखण्या मुलाचे आकर्षण स्वस्थ थोडे बसू देते.

जेवताना पंकजचा जॉली स्वभाव लक्षात आला. ‘कुल ड्यूड’ असं आम्ही कॉलेजमध्ये एकमेकांना म्हणायचो त्यातल्या कॅटेगरीमध्ये बसणारा पंकज. काम करताना एकदम गंभीर आणि तेवढाच काम झाले की धमाल करणारा पंकज.

पार्टीमध्ये माझ्याकडे लक्ष ठेवणारा, मी बुजून जाऊ नये म्हणून माझ्या जवळपास राहणारा पंकज. लिफ्ट मध्ये कुणी येणार आहे असा अंदाज आला की त्याच्यासाठी दरवाजा उघडा ठेवणारा पंकज, छोट्या छोट्या वागण्यातून त्याच्या स्वभावाचे दर्शन घडवत होता.

जतीनमुळे मला थोडेफार पिण्याची सवय झाली होती. पण पंकज मात्र कधी प्यायचा नाही. घरी आईला लगेच वास येतो म्हणून तो जरा जास्तीच काळजी घ्यायचा. एकदा म्हणाला की मी घेतो पण त्याची आई घरी नसेल तेव्हाच.

जतीन आणि किरणच्या आठवणीने व्याकुळ होत मी दिवस काढत होतो. फेसबुकवरून मिळालेल्या मित्रांचा अनुभव खूपच फसवा होता. वाट्टेल तो डीपी आणि नुसत्याच मोठमोठ्या गप्पा मारणारे लोक प्रत्यक्षात भेटले की प्रचंड निराशाजनक अनुभव यायचा.

कुणाची फ्रेन्डशिप स्वीकारली की दोन मिनिटात व्हिडीओ कॉल किंवा काय आवडते विचारण्यासाठी मेसेज यायचा. बरं, दिलेले कुठलेच डिटेल खरे नसायचे. पेटलेले तर एवढे की जसे बुल्ला काढून हातात घेऊनच बसलेले असायचे. काही जण स्वतःला अमिताभ किंवा ह्रितिक समजून माजात बोलायचे. फालतू लगट करणाऱ्या तथाकथित फेसबुकमित्रांच्या  भानगडी निस्तरताना एक दोन वेळा फोन नंबर सुद्धा बदलावा लागला. त्यामुळे कानाला खडा लावला होता की फेसबुक नकोच.

पंकजशी मैत्री करणे हे तर स्वाभाविक होते. ती मैत्री ओलांडून पुढे कुठे जाता येते का ? हे ही मी पाहत होतो. दहिसरच्या प्रोजेक्टवरून मी नुकताच ऑफिसमध्ये आलो होतो. हे वातावरण नवे होते. पंकज आणि मी जवळ जवळ बसायचो. मी जागेवर उभा राहिलो की पंकजचा बे दिसायचा. जाता येता त्याला चोरटा स्पर्श करणे, किंवा काही चावट बोलताना त्याची प्रतिक्रिया पाहणे चालूच होते.

एकदा डेस्कटॉपवर  नाट्यसंगीत लावून बसलो होतो.हळू असला तरी पंकजपर्यंत तो आवाज जात होता. ‘तो मी नव्हेच’ नाटकातले एक गीत सुरु झाले आणि मी उठून उभा राहिलो, पंकजकडे पाहत.

कानात सांग माझ्या, मी आवडे तुला का?

माझी अबोल प्रीती, नयना तुझ्या कळे का?

            नयनात माझिया हे, मंदिर यौवनाचे

            मी न्याहाळून बघते मूर्तीत रूप तव ते

            फुलमाळ गुंफलेली कंठी तुझ्या पडे का?

शाहरुख सारखा ‘ए पलट’ असा मनाशी विचार करत होतो. हा बघणार का माझ्याकडे?

गाणे ऐकून पंकज मागे वळला. माझ्याकडे पाहत बोलला, “काय छान गाणे आहे रे. खरंच असं होतं नाही का? आपल्याला जे वाटत असतं ते कधी दुसऱ्याला कळतंच नाही.”

हा मला केलेला इशारा की कवीचे कौतुक?

पंकज माझा बॉस नव्हता पण वरिष्ठ सहकारी होता. आम्ही दोघेही एका फ्लायओव्हरच्या प्रोजेक्टसाठी एकाच टीम मध्ये आलो होतो. त्यामुळे त्याच्याशी ‘घनिष्ट’ संबंध प्रस्थापित करण्याचा चांगलाच चान्स मला मिळत होता. पंकजसुद्धा माझ्याशी मोकळेपणाने बोलायचा.

पंकजचे वय लग्नाचे होते पण लग्नाचा विषय काढला की तो टाळायचा. आईची काळजी घेणारे कुणी मिळत नाही, आजकालच्या मुलीना फक्त नवरा हवा असतो अशी त्याची मते होती. तो एकुलता एक मुलगा, वडील लवकर निवर्तले होते त्यामुळे आई हा त्याच्या जिव्हाळ्याचा विषय होता.

एकदा मी त्याला म्हणालो , पंकज, पार्टी करायची? मला खूप बोर झालंय रोज मेसचं जेवून.”

“कुठे जायचं?”

“घरीच जेवू यात. माझ्या फ्लॅटवर आज कुणीच नाहीये. आपल्याला निवांत बसता येईल. येतोस?” तो तयार झाला. जाताना मी एक क्वार्टर घेतली, कोल्ड्रिंक घेतले आणि जवळच्या हॉटेलला फोनवर ऑर्डर दिली.

“मला पण भर,” मी माझा पेग भरल्यावर पंकज म्हणाला. मी आश्चर्यचकित, “अरे पण तुझी आई...”

“आई आज मामाकडे गेली आहे. मी इथेच झोपेन तुला प्रॉब्लेम नसेल तर.” तो म्हणाला.

माझी तर काय ऐशच झाली. मन में लड्डू फुटने लगे.

पेयपान झाले. अशा वेळी फार पिऊ नये कारण अति पिऊन जनावरांसारखे झोपलात तर 'महत्वाचा' कार्यभाग राहून जातो. जेवण करून लॅपटॉपवर पॉर्न मुव्ही पण पाहिली. त्याला खेटून बसायचा आणि जवळीक साधायचा मी बराच प्रयत्न केला पण आमची गाडी पुढे सरकत नव्हती. तो आमच्यातले अंतर राखून होता.

मी माझे कपडे उतरवून त्याच्या समोर बराच फिरलो. त्याला माझी सवय व्हावी माझ्याशी मोकळेपणाने वागता यावे, माझे आकर्षण वाटावे म्हणून मी जरा जास्तीच प्रयत्न करत होतो. पण रात्री झोपताना तो बाहेरच्या सोफ्यावरच झोपला.

मी मात्र माझ्या पलंगावर तळमळत रात्र काढली. सारखा चड्डीत हात घालून बसलो होतो. उठलेला सोटा कुरवाळत कधी चोळत पडलो होतो. कधी एकदाचा माझा राजकुमार येतो आणि मला शांत करतो असे झाले होते. 

रात्री मी झोपेत असताना माझ्या पांघरुणात एक ऊबदार  हात घुसला . हळू हळू त्याची वाटचाल माझ्या बुल्ल्याकडे व्हायला लागली. मी हळूच माझी निकर खाली सरकवली. आणि चालीची वाट बघू लागलो . पण ..पण हे सगळे नुसते भास होते. माझ्या खोलीचा दरवाजा अजूनही उघडला नव्हता.  

त्याच्या सोफ्यापाशी जाऊन त्याला चाळवण्याची माझी हिम्मत नव्हती. हं आता तो शेजारीच झोपला असता तर काही तरी करून माझ्या देहाची ऊब द्यायला, मी त्याच्या पांघरुणात घुसलो असतो. सोफ्यावर तरी काही असे शक्य नव्हते. रात्र तशीच भाकड गेली.

सकाळी उठलो तर कुठल्याही पापाचा लवलेश नसलेला त्याचा पवित्र चेहरा पाहायला मिळाला आणि स्वतःच्या विचारांची क्षणभर लाज वाटली.हा खरंच प्रेम करण्यायोग्य मुलगा आहे, माझ्या मनात आले. प्रेम असेल तर वासना दुय्यम ठरते हे पटले.

त्या दिवशी अर्धवट राहिलेले माझे मिलन पुन्हा कधी होणार अशी हुरहूर मला लागली होती. मिटींगमध्ये, प्रेझेन्टेशन मध्ये मी हरपून जाऊन पंकजचे बोलणे ‘बघत’ बसायचो. त्याच्या डोळ्यातली चमक, गालावरच्या खळ्या, एखादा मुद्दा पटवताना संयमी आवाजातले बोलणे, सगळं कसं डौलदार. 

त्याच्या केळ्याच्या सोपटासारख्या मांड्या, चेनपाशी असणारा भरीव उठाव, भरदार छाती आणि तो वळला की त्याच्या पुठ्ठ्यावर दिसणारे व्ही शेप फ्रेन्चीचे उठावदार वळ मला मोहित करायचे. माझ्या फोनमध्ये मी त्याच्याबरोबर काढलेल्या काही सेल्फी होत्या. त्या बघूनच मी मुठ्ठ्या मारायचो. फेसबुकवर त्याने अपलोड केलेलं फोटो मी माझ्या कडे सेव्ह करून ठेवले होते ते बघत माझा चीक गाळायचो. 

त्यादिवशी काय झाले काही कळले नाही. बांधकाम क्षेत्रातील एका सेमिनार साठी आम्ही दोघे जाणार होतो. पंचतारांकित हॉटेल मध्ये तो सेमिनार होता. लिफ्टने जाताना मला जाणवले की पंकज मला खेटून उभा आहे आणि त्याचा बुल्ला माझ्या हाताला टोचतो आहे. मी त्याच्याकडे वळून न बघता हळूच हात त्याच्या झिपवर दाबला. तिथला उभार मला जाणवला. लोकलच्या गर्दीत असा एखादा सापडलेला लवडा दाबत मी कधी उभा रहायचो तसेच स्पर्शसुख घ्यावे असा विचार केला.

माझे स्वप्न, अचानक लॉटरी लागल्यासारखं, पुरे होतंय म्हणून मी खुश झालो. आता याला संध्याकाळी आपल्या रूमवर कसे न्यायचे याचा विचार करत असतानाच त्याने माझ्या खांद्याला धरून मागे वळवले आणि हाताची पाचही बोटे माझ्या गालावर उमटवली.

काय झाले असावे? माझा पंकजबद्दल गैरसमज झाला होता का? तो स्ट्रेट आहे आणि माझी शारीरिक सलगी त्याला खपली नाही असे झाले का? लोकांसमोर शोभा नको म्हणून त्याने मुद्दाम अशी प्रतिक्रिया व्यक्त केली का? काही कळत नव्हते. डोक्याचा पार भुगा झाला होता.

स्वतःबद्दल फारच भारी कल्पना असणाऱ्या माझ्यासारख्या मुलाला हा एक तडाखा होता. सेमिनार संपले. आम्ही एकही शब्द न बोलता आपापल्या मार्गाने परतलो.

पंकज तेवढा मॅच्युअर होता. त्याने ऑफिसमध्ये या प्रकाराचा बभ्रा केला नाही. मी थोडा रिलॅक्स झालो. आठवडाभरात आमचे संबंध नॉर्मल झाले. जणू काही झालेच नाही अशी एकमेकांना ओळख न दाखवता आम्ही आमचे औपचारिक जीवन चालू ठेवले.

पंधरा एक दिवसांनी साहेबांनी पंकजला त्यांच्या केबिन मध्ये बोलावले. थोड्या वेळाने शिपाई माझ्यापाशी आला. मलाही त्यांनी केबिनमध्ये बोलावले होते. माझी गांड फाटली. स्साला या पंकजने काही सांगितले  की काय? पण आल्या प्रसंगाला तोंड देणे भाग होते.

आत गेल्यावर कळले की या प्रोजेक्टसाठी आम्हा दोघांना जर्मनीत, आमच्या हेडक्वार्टरला जाऊन काही ट्रेनिंग घ्यावे लागणार होते. आईला एकटे सोडून जाणे पंकजच्या जिवावर आले होते पण पर्याय नव्हता. महिनाभराचे ट्रेनिंग सक्तीचेच होते म्हणा ना.

सामान पॅक करताना मुद्दाम जतीनने भेट दिलेल्या सीस्ट्रिंग पण बॅगेत टाकल्या. पंकज नाही तर एखादा जर्मन. संधी कधी चालून येईल काहीच सांगता येत नाही. आपण नेहमी तयार असायला हवं.

फ्लाईटमध्ये आम्ही दोघे शेजारीच बसलो होतो. जवळ माझे प्रेम, माझा क्रश होता पण मी त्याला ते सांगू शकत नव्हतो. बाजूला वाकून त्याच्या ओठांचे चुंबन घ्यावे असा मोह होत होता पण ते एक दोन फुटांचे अंतर नव्हते, आमच्यातली ती एक दरी होती. 

“काय ऐकतो आहेस”, पंकजने विचारले. माझ्या कानातला एक इयर प्लग काढून मी त्याच्या कानात सरकवला.

मी ज्योत प्रीतीची ही, जळते तुझ्याचसाठी

होऊन तू पतंग घे झेप भेटीसाठी

सदभाग्य हे सुखाचे नशिबी तरी असे का?

कानात सांग माझ्या, मी आवडे तुला का?

माझी अबोल प्रीती, नयना तुझ्या कळे का?

त्याने स्मितहास्य करून इयरप्लग पुन्हा माझ्याकडे दिला.

शहरापासून दूर, एका निसर्गरम्य गावात आमचे ट्रेनिंग सेंटर होते. युरोपमध्ये तशीही लोकवस्ती फार नसते. आम्ही एकाच सर्व्हिस अपार्टमेंट मध्ये राहत होतो. दोघांना दोन खोल्या होत्या. ट्रेनिंग सुरु झाले.

मला थोडेफार कुकिंग येते. कधी मी घरी बनवायचो किंवा मग आम्ही दोघेही बाहेर जेवायला जायचो. साधारण आठवडा गेला असावा. एक दिवस पंकजला थोडा ताप आला होता. पण तो तसाच ट्रेनिंगला आला. रात्री क्रोसिनची गोळी घेऊन झोपतो म्हणाला.

दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी उठलो. व्यायाम आंघोळ झाल्यावर मी चहा बनवला . पंकजच्या खोलीचे दार ठोठावले. पण त्याचा काही रिस्पाँस आला नाही. थोड्या वेळ वाट पाहून मीच दार ढकलले, उघडेच होते. आत गेलो तर पंकज अजून झोपलाच होता. पण रूम मध्ये वास सुटला होता. मला शंका आली की पंकज बहुतेक फ्लश करायला विसरला असावा.

टॉयलेट तर स्वच्छ होते. हा झोपला का आहे ? याचा ताप कसा आहे ? म्हणून त्याच्या डोक्याला हात लावला तर तापाने फणफणला होता पंकज. त्याला कसलीच शुद्ध नव्हती. बहुतेक त्या ग्लानिमध्ये त्याचे पांघरुणातच विधी झाले होते. आता काय करायचे? मी पण काही फार अनुभवी नव्हतो. गांगरून गेलो. नोकरीला लागून दोन अडीच वर्षेच तर झाली होती. परका देश, भाषा येत नाही, गाव छोटे.पुण्यात तर इतक्या सकाळी काळे कुत्रे पण दिसत नाही.

आता करायचे काय? असा विचार मी करू लागलो. इस थप्पड कि गुंज वगैरे डायलॉग माझ्या डोक्यात येत होते . पण माझ्या लाड्क्याला असे सोडायचे ? तो माझ्याशी कसाही वागलेला असो , माझं त्याच्यावर प्रेम आहे तर मी पंकजशी चांगलेच वागले पाहिजे. त्याच्यासाठी तर माझे अस्तित्व आहे ना? मग त्याला असाच सोडण्याइतका इतका क्षुद्र विचार मी कसा करतोय? माझी मलाच लाज वाटली.   

पहिले तर मी त्याला साफ करण्याची मोहीम हाती घेतली. टॉयलेट पेपरचा आख्खा रोल वापरून मी त्याला कसे बसे साफ केले. त्याचे कपडे बदलले. डोक्यावर थंड पाण्याच्या पट्ट्या ठेवल्या. ट्रेनिंग सेन्टरच्या प्रमुखांना फोन लावून काय झाले आहे ते सांगितले. त्यांनी दहा एक मिनिटात रुग्णवाहिका बोलावून पंकजला हॉस्पिटलमध्ये नेण्याची व्यवस्था केली.

दोन एक दिवसात पंकजचा ताप उतरला. ढीगभर औषधे घेऊन तो पुन्हा परतला. या तापाने त्याला प्रचंड अशक्तपणा आला होता. त्याची देखभाल मलाच करावी लागणार होती.

त्या संध्याकाळी मी किचनमध्ये काही बनवत असताना मोठा आवाज झाला. पंकजच्या खोलीत गेलो तर तो पडला होता. “काय झाले?” मी त्याला आधार देऊन उठवत असताना विचारले.

“अरे मला लघवीला जायचे होते म्हणून उठलो पण तोल गेला. ताकद नाहीये माझ्यात,” पंकज खूपच अशक्त झाला होता. मी त्याला आधार देऊन उभे केले . टॉयलेट पर्यंत घेऊन गेलो. पण त्याच्यात कणभरही ताकद शिल्लक नव्हती. मीच त्याची ट्रॅकपँट खाली सरकवली आणि त्याला उघडा करून लघुशंका करायला लावली. झाल्यावर पंकजचा अगदी सोटा झटकून आतसुद्धा टाकावा लागला. सुकृतचे लाड केले होते त्या अनुभवाचा फायदा झाला.

पंकज माझ्या आधाराने कसाबसा बेडवर येऊन कोसळला. पुढचे दोन तीन दिवस जवळपास प्रत्येक गोष्टीत मी त्याला मदत करत होतो. त्याचे प्रातर्विधी, अंघोळ सुद्धा मीच घालत होतो. थोडेफार मालिश करून देत होतो. पंकजने घरी मात्र काहीच सांगितले नाही. आई काळजी करेल म्हणून त्याने हा सगळा प्रकार लपवूनच ठेवला. मलाही शपथ घातली की घरी काही सांगायचे नाही. 

हे सगळं करताना पंकजच्या अंगाशी जवळीक साधता येत होती पण त्याचा काही फायदा घ्यावा असा विचारही कधी मनात आला नाही. मी पंकजवर प्लेटॉनिक लव्ह करायला लागलो होतो.

“जेवताना चव लागत नाही रे. आईच्या साधंवरण भाताची आठवण येते,” पंकज होमसिक झाला होता. त्या दिवशी गावात जाऊन मी तांदूळ आणि डाळ शोधली आणि घेऊन आलो. घरी येऊन मस्त पैकी गुरगुट्या भात बनवला आणि पंकजला गरम गरम भात , वरण, लिंबू आणि मीठ कालवून खायला दिलं.

“बिट्टू,” त्या दिवशी रात्री मी पंकजला जेवू घालून प्लेट ठेवायला निघालो तशी त्याने मला हाक मारली.

“एक मिनिट, प्लेट ठेवून आलोच.” मी सिंक मध्ये प्लेट ठेवली आणि त्याच्याकडे आलो.

तो बेडवर बाजूला सरकला. शेजारी हात दाखवून त्याने मला बसायला सांगितले. मी बेडवर बसलो. त्याने माझ्या मांडीवर हात ठेवला.

“बोल मित्रा, काय म्हणतोस?” मी त्याच्या खांद्यावर हात टाकून विचारले.

त्याच्या डोळ्यातून अश्रूंच्या धारा सुरु झाल्या. “आय अॅम सॉरी बिट्टू, मी तुझ्याशी खूप निर्दयी वागलो.” त्याने माझे हात हात घेऊन आपल्या छातीशी कवटाळले होते.

“मला तू कळलाच नाहीस. हॉस्पिटल मधली नर्स म्हणाली की तू माझी अगदी तिथली सुद्धा सफाई करून मला स्वच्छ केले होतेस. कोण करेल रे एवढे माझ्यासाठी? मी त्या दिवशी तुला मारले आणि तरीही तू माझ्याशी एवढा चांगला वागलास?”

मी काही न बोलता त्याला जवळ घेतले. तो हुंदके देतंच होता.

“मी तुझ्याजागी असतो तर अश्या माणसाचे तोंडसुद्धा पहिले नसते. आणि तू तर सगळे विसरून माझ्या मदतीला आलास. कोण आहेस रे तू माझा? का माझ्याशी एवढा प्रेमाने वागतोस? आणि माझे खरे रूप कळल्यावर असाच वागशील का?”  तो बोलतंच होता.

बहुतेक शारीरिक अशक्तपणामुळे तो जरा जास्तीच भावनाप्रधान झाला होता. मी त्याच्या पाठीवर थापटून त्याला शांत केले. औषधे दिली आणि झोपायला लावले. त्याच्या डोक्यावर थापटत बसलो. माझ्या या जिवलगाच्या कानात कुणी सांगेल का? तो मला का आवडतो म्हणून .
(अपूर्ण)


पंकजच्या इतर गोष्टी 
कानात सांग माझ्या - भाग २
जीवनात ही घडी भाग १
जीवनात ही घडी भाग २


(प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी )

दहा हजार हिट्स ...केवळ तुमच्यामुळे

मित्रानो,

दोनच महिन्यापूर्वी सुरु केलेला हा ब्लॉग अल्पावधीत दहा हजार हिट्स मिळवून माझ्या साठी तरी हिट झालेला आहे. आणि या लोकप्रियतेला कारणीभूत असणाऱ्या तुमच्यासारख्या वाचकांना माझा सलाम. 

फेसबुकवर असणाऱ्या अनेक समलिंगी समूहातील सदस्यांनी या ब्लॉगची लोकप्रियता वाढवली. मी सुद्धा काही काळ येथे क्रियाशील होतो. पण काही असंतुष्ट घटकांनी रिपोर्ट करून माझा आय डी ब्लॉक केला किंवा नंतर काही चाहत्यांनी बनवलेले @chikanamulagafanclub हे पान बंद पाडले. पण तरीही तुम्ही वाचकांनी या ब्लॉगवर असणारी माया कमी केली नाही. 

मला फेसबुकवर या कथांची माहिती देता येत नसल्याने मी तुम्हालाच विनंती करतो आहे की तुमच्या मित्रांबरोबर या कथा शेअर करा. 

अनेक मित्र माझ्या मेल आय डी वर संपर्क साधत आहेत , काही शंका विचारात आहेत, लिखाणाबद्दल फीडबॅक देत आहेत या सगळ्याचा आनंद आहे. असा सरळ संपर्क साधता यावा हेच मलाही अपेक्षित होते. 

तेव्हा मित्रानो इथल्या गोष्टींची , लिखाणाची मजा घ्या. त्यातून काही नवीन शिकता आले तर शिका आणि तुमच्या मित्रांमध्ये शेअर करा. 

माझा मेल आय डी आहे chikanamulaga at जीमेल डॉट कॉम

मनापासून धन्यवाद,

तुमचाच ,

चिकना मुलगा

दहा हजार हिट्स ...केवळ तुमच्यामुळे

मित्रानो,

दोनच महिन्यापूर्वी सुरु केलेला हा ब्लॉग अल्पावधीत दहा हजार हिट्स मिळवून माझ्या साठी तरी हिट झालेला आहे. आणि या लोकप्रियतेला कारणीभूत असणाऱ्या तुमच्यासारख्या वाचकांना माझा सलाम. 

फेसबुकवर असणाऱ्या अनेक समलिंगी समूहातील सदस्यांनी या ब्लॉगची लोकप्रियता वाढवली. मी सुद्धा काही काळ येथे क्रियाशील होतो. पण काही असंतुष्ट घटकांनी रिपोर्ट करून माझा आय डी ब्लॉक केला किंवा नंतर काही चाहत्यांनी बनवलेले @chikanamulagafanclub हे पान बंद पाडले. पण तरीही तुम्ही वाचकांनी या ब्लॉगवर असणारी माया कमी केली नाही. 

मला फेसबुकवर या कथांची माहिती देता येत नसल्याने मी तुम्हालाच विनंती करतो आहे की तुमच्या मित्रांबरोबर या कथा शेअर करा. 

अनेक मित्र माझ्या मेल आय डी वर संपर्क साधत आहेत , काही शंका विचारात आहेत, लिखाणाबद्दल फीडबॅक देत आहेत या सगळ्याचा आनंद आहे. असा सरळ संपर्क साधता यावा हेच मलाही अपेक्षित होते. 

तेव्हा मित्रानो इथल्या गोष्टींची , लिखाणाची मजा घ्या. त्यातून काही नवीन शिकता आले तर शिका आणि तुमच्या मित्रांमध्ये शेअर करा. 

माझा मेल आय डी आहे chikanamulaga at जीमेल डॉट कॉम

मनापासून धन्यवाद,

तुमचाच ,

चिकना मुलगा

योगायोगाची गोष्ट Marathi Gay Story

#marathigay हवेत फडकणारा माझा बुल्ला त्याच्या जिभेच्या गरमीत न्हाऊन निघाला होता. त्याचे गाल जणू मला कुरवाळत होते. त्याच्या तोंडातली लाळ टाप टाप गळून माझ्या गोट्या ओल्या करत होती. पुच्ची बघून लाळ गाळणे याचा वाक्यात उपयोग काय , प्रत्यक्षात अर्थ मी पाहत होतो. त्याच्या हातानं तो माझे पुष्ट स्तन  कुरवाळत होता.

योगायोगाची गोष्ट Marathi Gay Story

योगायोगाची गोष्ट 

Twitter Address  @bittumulaga

आज दुपारी राव्ह्ल्याने बोलावले होते. मित्रांचे एक बरे असते, गरज लागली की हक्काने बोलवून घेतात. माझी पण अशी सवय आहे की कुणी प्रेमाने बोलावले तर जायला हवे. नाही तर मित्र काय कामाचे?

राहुल, माझा मित्र पलीकडच्या गल्लीत रहायचा. अभ्यासात काही अडचणी होत्या म्हणून त्याने आवाज दिला होता. आम्ही दोघे त्याच्या घरी बसून वाचत होतो तेवढ्यात त्याच्या वडिलांचा फोन आला. त्यांनी काही वस्तू आणण्यासाठी त्याला बाहेर पाठवले. मी बसलो असतानाच दारावरची बेल वाजली. दार  उघडले तर समोर एक अनोळखी माणूस होता.

“राहुल आहे?” त्याने विचारले.

“कोण आहे रे बिट्टू?“ असे विचारात राहुलच्या आई बाहेर आल्या. “अरे विकास ! काय काम होते?”

“काकू, जरा माळा आवरत होतो. काही जड सामान उतरवताना राहुलची मदत लागेल म्हणून आलो.” विकास बोलला. समोरच्या फ्लॅटचा दरवाजा उघडा होता म्हणजे हा माणूस तिथेच राहत असावा असा मी अंदाज केला.

“जा रे बिट्टू, त्याला थोडी मदत कर,” काकुनी सांगितले तसा मी त्याच्या बरोबर गेलो. काही अवजड सामान माळ्यावरून खाली काढायचे होते. 

माझी उंची आणि त्याचा छोटासा स्टूल बघून विकास मला म्हणाला, "तूच वरून खाली काढशील का ही खोकी? मी उतरवून घेतो.” मी स्टूलवर चढलो.

खाली उभ्या असणाऱ्या खोकी विकासच्या हातात देताना त्याच्या हातावरच्या  टॅटू कडे माझे लक्ष गेले. त्याच्या हातावर खूप नक्षीदार पद्धतीने ‘मृणालिनी’ असे लिहिले होते. बहुतेक बायकोवर फार प्रेम असावे. नेमका त्या टॅटू कडे बघत असताना, मी माळ्यावरून ती वजनदार खोकी खोकी खाली घेत होतो आणि  माझा तोल गेला. स्टूलपाशी उभे राहून मला आधार देणाऱ्या विकासच्या तोंडावर माझा बुल्ला आपटला.

“सॉरी हं ,” मी खजील होऊन म्हणालो.

“हम्म, सामान जड आहे ना म्हणून अवघड जातंय,” विकास सहजच बोलला. आम्ही बराचसा माळा रिकामा केला. तेवढ्यात विकासने बायकोला आवाज दिला.

“अगं, जरा दोन कप चहा टाक तर,” मी नको नको म्हणत असतानाही विकासने चहासाठी आग्रह केला. त्याची बायको, तो माळा रिकामा झाला म्हणून खुश झाली होती. चहा तयार होत असतानाच विकासच्या आणि माझ्या गप्पा रंगल्या. तो नाशिकचा होता. माझा एक मामा पण नाशिकमध्ये राहायचा. नेमक्या त्याच्या घराजवळच यांचेही घर होते. कधी मामा कडे काही द्यायचे आणायचे असेल तर मला नक्की सांग म्हणून विकासने मला आवर्जून बजावले.

विकासचा मुलगा चार साडेचार वर्षांचा होता. गोड मुलगा एकदम. माझी आणि त्याची गट्टी जमली. बिट्टूमामा म्हणून माझे लगेच बारसेही झाले. माझा चहा पिणे चालू असतानाच राहुल परत आला. त्यालाही विकासने चहासाठी बोलावले.

कित्येकदा माणसे समोर असतात पण दिसत नाहीत. दिसतात पण त्यांची ओळख पटत नाही . ओळख पटते पण त्यांचे मोल समजत नाही.  हा विकास पण तीन चार वर्षे राहुलच्या समोरच्या घरात राहत होता. मी इतक्यावेळा राहुलकडे जायचो पण हा मला कधी दिसला नव्हता.

एक दिवस माझ्या फेसबुक पेजवर फ्रेंड रिक्वेस्ट आली. नाव न कळणारे होते पण डीपी मधला टॅटू लक्षात आला. तो विकास होता. मी त्याची रिक्वेस्ट स्वीकारली. त्याच्या फेसबुक अकाउंटवर काहीच दिसायचे नाही. पण एक दोन दिवसांनी त्याचा मेसेज आला. मी उत्तर दिले. आणि मग आमचा गप्पांचा सिलसिला चालू झाला. कधी चावट जोक्स, कधी नाशिकच्या गोष्टी कधी मनातली उलघाल तर कधी ऑफीस पॉलिटिक्स.

राहुलकडे गेलो तरी मी विकासकडे पाच मिनिटे का होईना, जाऊन यायचो. तोही राहुलकडे माझी चौकशी करायचा, "काय म्हणतोय आमचा गाववाला?”

एकदा विकासने ट्रिपल एक्सवाला एक छोटा क्लीप पाठवला. मला आश्चर्य वाटले. मी त्याला प्रश्नचिन्ह पाठवले. थोड्या वेळाने त्याचा फोन आला, “अरे मित्राला पाठवायच्या ऐवजी चुकून तुला पाठवली ती क्लीप. सॉरी बरं का.”

“पण तुला माझा नंबर कुठून मिळाला?” मी त्यामुळे जास्त विस्मित होतो.

“जानी , जे माझे असतात त्यांची सगळी खबरबात मी ठेवतो,” विकास विनोदाने म्हणाला, “अरे राहुल कडून मिळाला तुझा फोन नंबर.” मी हसलो.

“बाकी क्लीप आवडली का?” त्याने विचारले.

“हां, अशा चुका पुनःपुनः करत राहा. आवडतात मला,” मीही खट्याळपणे म्हणालो.

का कुणास ठाऊक मला विकास आवडला होता. डोक्यावरचे केस जरा विरळ होते पण कोरीव मिशामुळे दिसणारे उमदे व्यक्तिमत्व आणि प्रमाणबद्ध शरीर. योगासनांचा चाहता असणाऱ्या विकासचे अंग एकदम लवचिक होते. योगामुळे त्वचा गोरी नसली तरी नितळ आणि तेजस्वी. व्यायामाची आवड हा आमचा कॉमन धागा ठरला.

एक दिवस संध्याकाळी विकासचा फोन आला, “काय रे परवासारख्या क्लीप पहायच्या आहेत का? तुला आवडल्या म्हणून खास स्टॉक घेऊन आलोय”

“काय ताई नाहीये का घरी ?” मी विचारले.

तो हसला म्हणाला,“ऐसे मौके बार बार नाही आते. येणार आहेस का? ”

मी विचारले, “कधी येऊ?”.

“नऊ साडे नऊच्या आसपास ये. आणि हो, तुझ्या मित्राला सांगू नकोस, नाही तर आमच्या सोसायटीत बोंब व्हायची.” 

एवढी सिक्रसी, एवढा सस्पेन्स . माझा संशय बळावला. सुनीलची आठवण आली. पण हा तर त्याच्या पेक्षा मोठा होता आणि बायकोवर प्रेमही करतोय...अगदी टॅटू गोंदवून घेतलाय की. हा कशाला माझ्यावर डोळा ठेवून असेन? 

चला, तेवढाच काही नवीन ब्लू फिल्मचा स्टॉक पाहायला मिळेल असा विचार करून मी साडे नवाच्या सुमारास गेलो. मी लिफ्टचे दर उघडून बाहेर पडलो तर तेवढ्यात त्याच्या घराचे दार उघडून राहुल बाहेर आला, “अरे बिट्ट्या, तू आता कसा?” मी सटपटलो.

“अरे त्या असाइनमेन्ट कॉपी करायच्या राहून गेल्या म्हणून आलो,” सुचले तसे उत्तर ठोकून दिले. 

आमचा आवाज ऐकून विकास बाहेर आला. बहुतेक माझी वाट बघत असावा. त्याने आम्हाला हाय केले पण राहुलने माझा हात पकडून मला घरात नेले. दार लावून घेताना विकासच्या  चेहऱ्यावरचा पोपट झाल्याचा लुक  समजला. राहुलने युएसबी वर  असाइनमेन्ट दिल्या. मी जायला निघालो तर म्हणाला,  “चल मी तुझ्या गल्लीतच जातोय, मी सोडतो तुला.”.

माझा एकदम के एल पी डी झाला. म्हणजे खडे लंड पे डंडा. गेलो मोठा पेटून तर ह्याने सगळ्या बेतावर पाणी ओतले. मी गपगुमान राहुलबरोबर निघालो. राहुलने त्याचे काम केले आणि मला आमच्या सोसायटीपाशी सोडून तो निघाला.

मी घरी सांगितले होते की मला उशीर झाला तर मित्राकडेच झोपेन त्यामुळे मला घरी जायची घाई नव्हती. मी चालत पुन्हा राहुलच्या बिल्डीन्गकडे गेलो. खाली पार्किंग मध्ये राहुलची बाईक पाहिली आणि जिन्याने वर चालत गेलो. मला कुठलाच आवाज नको होता.

साधारण दहा वाजले होते. हळुवार चालत मी विकासच्या घराच्या दरवाजावर टकटक केली. पुन्हा बेल वाजवली तर राहुल बाहेर यायचा. विकास माझी वाटच बघत होता. त्याने क्षणात दरवाजा उघडून मला आत घेतले. एक झिरझिरीत बंडी आणि अक्रीलीकची शॉर्ट घालून तो बसला होता.

“मला वाटले आता येतोस की नाही तू,” विकास म्हणाला. हॉलमध्ये जाताना त्याने माझ्या खांद्यावर हात ठेवून मला जवळ दाबले होते हे मी नोटीस केले. 

हॉल चे सर्व पडदे लावलेले होते. बरोबर आहे ना, घरात ब्लु फिल्म एकटे बघत असलात तरी खिडक्या उघड्या टाकता येत नाहीत. त्याचा इरादा काहीही असला तरी मला मात्र त्याची खात्री नव्हती. त्यामुळे स्वतःहून पुढाकार घ्यायचा नाही हे मी पक्के ठरवले होते.

“तू एवढे बोलावलेस आणि तापल्या तव्यावर पाणी कशाला,” मी फसकन हसत म्हणालो.

“हां रे एकदम तापला तवा झालाय इथे आणि त्यात ह्या राहुलने काशी  करून ठेवली.” विकास बोलला. 

त्याने लगेच सीडी प्लेयरवर नवी कोरी ब्लू फिल्म लावली. एक्स रेटेड फिल्ममध्ये काय दोन मिनिटात ठोकाठोकी चालू होते. हिरोईनने मोठा आ वासून हिरोचा सोटा तोंडात घेतला. मावतसुद्धा नव्हता . आख्खा लाडू एकदम तोंडात घ्यावा तसे तोंड झाले होते तिचे.

“साले काय वाट्टेल ते दाखवतात. इथे बायको बुल्ल्याच्या जवळसुद्धा तोंड नेत नाही, वास येतो म्हणते,” विकास फ्रस्टेट होऊन म्हणाला.

“काय सांगतोस? माझं लग्न झालं नाही म्हणून. यातले पाहून मला तर वाटले सगळ्याच बायकांना तोंडात घ्यायला आवडते.” मी म्हणालो.

" अरे बघ ना, बायको एवढी आवडते की तिची पुच्ची चाटायला पण काही वाटत नाही . तिच्या भोकातून जीभ फिरवायला काही आपल्याला काही त्रास होत नाही. उलट अजून तिच्या जवळ गेलो आहोत असं वाटतं. पण तिला मात्र असं काही वाटत नाही ." विकासने तक्रार केली . 

"काय सांगतोस हां एखाद्यावर प्रेम असेल तर त्याचे काहीच परके वाटत नाही  हे मात्र खरंय. पण मग तिचं प्रेम नाहीये असं म्हणायचंय का तुला?" मी म्हणालो. 

“नाही रे, तसं  नाही. तिचं प्रेम आहे माझ्यावर पण बायकांना आपल्या सुपड्याचा वास आवडत नाही,” विकास त्याचे अनुभवाचे बोल सांगू लागला, 

“मूल होण्यासाठी चिक पुच्चीतच गेला पाहिजे म्हणून निसर्गानेच ही व्यवस्था केली आहे म्हणे. त्यामुळेच बायकांना तोंडात घ्यायला आवडत नाही.आपल्या प्रिकम चिकाचा वास त्यांना नकोस वाटतो.  नाहीतर आपल्याला एवढा कुठे घाण वास येतो रे?” त्याने विचारले.

“हम्म. म्हणजे मुलांनीच मुलांची सोय केली पाहिजे. आपण स्वतःच्या बुल्ल्याचा वास घेऊ शकत नाही आणि दुसऱ्याचा घेता येणे शक्य नाही.”मी म्हणालो.

“तेच तर. असे कोण म्हणणार की माझा वास घे म्हणून. त्यामुळे हे जेव्हा जेव्हा ब्लोजॉब दाखवतात तेव्हा तेव्हा जीव जळतो अगदी,” त्याने निराशेने उद्गार काढला का?

आयला हा इतका मोकळेपणाने बोलतोय म्हटल्यावर मी विचार केला जरा अजून चौकश्या कराव्या. वयाप्रमाणे येणार कुतूहल तर होतेच.

“असं काही नाही. समोरचा व्यक्ती आवडला आणि नीट शब्दात, प्लीज म्हणून रिक्वेस्ट केली तर कुणी हो पण म्हणेल. अंगठा चोखायचा तसा बुल्ला. त्यात काय विशेष?  पण का रे, तुम्ही अॅक्च्युअल आयुष्यात यात दाखवलंय तसं सेक्सी झवता का रे?” मी त्याला चोखण्याबद्दल हिंटही दिली पण लगेच दुसरा प्रश्न विचारला.

“हा हा हा,” विकास हसला, “अरे लग्न झाल्यावर मी असला बराच ट्राय केला पण यात दाखवतात ते आणि खरे आयुष्य यात काहीच साम्य नसतं.” विकासने प्रांजळ कबुली दिली.

मला आश्चर्य वाटले. “का? काय फरक असतो?”

“अरे मुला, हा शेवटी पिक्चर आहे रे. शाहरुख एकावेळी चाळीस जणांना मारू शकतो का? पण आपण ते बघत बसतो ना? आवडतं ना? तसंच हे पण ! यात खरं किती? हा प्रश्नच असतो.” विकास.

“अरे पण हे एवढे तास तास भर झवतात तेही खॊटंच ?” मी.

“मग काय. अरे दोन मिनिटांपासून ते ऍव्हरेज पाच सात मिनिटात अगदी जास्तीत जास्त दहा मिनटात गळतो. पण हाच शॉट सहा कॅमेरे वापरून काढला तर वेळ किती झाला? साठ मिनिटे, एक तास,” विकास बोलता बोलता माझ्या मांडीवर हात ठेवून बसला होता. 

त्याचा गरम स्पर्श मलाही गरम करत होता, "तो एकच शॉट एडिटिंग करून वेगवेगळ्या अँगलने दाखवायचा. ते उह आहचे आवाज रेकॉर्ड करून ऐकवायचे. हाय काय अन नाय काय. आपण च्युत्यासारखे ते खरंय समजून बघत बसतो.”

“पण मग त्या पोझेस ? केवढी व्हरायटी!” माझे प्रश्न संपत नव्हते.

“अरे त्या पोझेस पण तशाच खोट्या. दोन सेकंद दिसायला बरे दिसते पण त्यातला अवघडलेपणा कोण दाखवते का?” तो म्हणाला. बोलताना त्याचा हात ऑल मोस्ट माझ्या गोट्याना स्पर्श करत होता. मला त्याचा उद्देश बहुतेक कळला होता. 

“म्हणजे कसं? दाखव की” मी विचारले.

“बस की त्या माणसासारखा सोफ्यावर पाय पसरून.”तो म्हणाला. मी एकदम पाठ ताठ करून बसलो. अगदी ओंडक्यासारखा. पाठ सोफ्याच्या  टेकलेली आणि पाय जमिनीवर. विकास माझ्या अंगावर, खरे तर बुल्ल्यावरच बसला. आणि म्हणाला,”आता दे धक्के खालून. ”

माझा बुल्ला ताठला होता त्याच्यावर विकासची गांड घासली जात होती ना . मी एक दोन धक्के दिले पण लगेच माझी ताठ केलेली पाठ दुखायला लागली त्यात ह्या सोट्याचे वजन पण पेलवेना. मी धपकन सोफ्यावर कोसळलो आणि माझ्या मांडीवर बसलेला विकास पण.

“च्यायची जय, भेन्चोद, काय पण दाखवतात रे ! कसलं अवघड आहे हे.” मी शिव्या घातल्या.

माझ्या मांडीवर बसलेला विकास थोडा हलून वळला आणि म्हणाला, “आता कळले?ब्ल्यू फिल्म आणि रोजचे झवणे यात  किती फरक असतो ते?”

“हम्म चांगलेच कळले,” मी बोलताना त्याच्या जांघेत हात ठेवूनच बोललो. “पण का रे ती कामसुत्रातली आसने? ती तरी करता का?” माझ्या मांडीवरच्या विकासाच्या बुल्ल्यावरती माझ्या दोन्ही हातांची मिठी आली होती आणि मी हळूच त्याच्या सोट्याचा अंदाज घेत होतो. 

योगासनाचा विषय निघाल्यावर तो खुलला, “अरे त्यातली काही तर एकदम उपयोगी असतात, मजा येते ठोकताना. पण सगळ्यांनाच सगळी चालतात असे नाही हा. प्रत्येकाची बॉडी वेगवेगळी असते ना.”

“मला दाखव की काही चांगली पोझ,” मी त्याला आमंत्रण देत होतो की फक्त आव्हान?

“अरे आज नको. आताच जेवण झाले असेल ना तुझे आणि शिवाय इतके कपडे घालून,” तो जरा चाचरला. त्याला माझी काळजी होती का माझी तयारी पहात होता?

मी कसला मागे फिरतोय, “अरे जेवण होऊन दोन तास झाले. आणि कपडे म्हणशील तर आत्ता काढतो.” असे म्हणून मी अंगावरचा टी शर्ट, लोअर दोन मिनिटात काढून सोफ्यावर ठेवली आणि व्ही शेप ब्रीफ मध्ये त्याच्या समोर उभा राहिलो. आता नाही म्हणायला काही कारण उरले नव्हते. 

“चक्रासन कर,” तो म्हणाला. 
“कसं करू?” मी विचारले.

त्याने मला उभे करून माझे हात वर केले आणि कंबर पकडून म्हणाला, “आता हात तसेच मागे नेत जमिनीला टेकव.” म्हणजे माझे फक्त तळपाय आणि तळहात जमिनीला टेकले आणि शरीराचा एक गोल तयार झाला. फालतू चरबी नसल्याने मी पण लवचिक होतो.

मी तसा असतानाच त्याला विचारले,  “या आसनात झवायचे तरी कसे.”

तो थोडासा झुकला आणि आवाजात आर्जव आणून म्हणाला, “तूच तर मघाशी म्हणालास ना कुणी नीट रिक्वेस्ट केली तर माणूस हो म्हणू शकतो...मग मी प्लीज म्हणतोय..प्लीज वास घेऊ का? त्याचेच आसन आहे हे. तुझ्यासाठी नाही, माझ्यासाठी आहे हे”

मला हसू आले मला तरी वेगळे काय हवे होते? म्हणालो, “आता एवढा प्लीज म्हणतो आहेस तर मी पण तुझी विनंती मान्य करतो.”

त्या बरोबर त्याने कमरेवर अलगद बसलेली माझी फ्रेंची खाली ओढली. आता कमानीत उभा असणारा मी आणि माझा फुललेला लवडा अगदी झेंड्यासारखा दिसत होता.

विकासने हळूच माझ्या बुल्लापाशी तोंड नेले छातीभरून श्वास घेतला आणि बुल्ल्यावर सोडला. त्याच्या गरम श्वासाने माझी झाटे रोमांचित झाली आणि काही क्षणात विकासने त्याच्या जिभेची कमाल दाखवायला सुरुवात केली. 

आ आ आह..त्या पोझिशनमध्ये काही जादू होती. हवेत फडकणारा माझा बुल्ला त्याच्या जिभेच्या गरमीत न्हाऊन निघाला होता. त्याचे गाल जणू मला कुरवाळत होते. त्याच्या तोंडातली लाळ टाप टाप गळून माझ्या गोट्या ओल्या करत होती. पुच्ची बघून लाळ गाळणे याचा वाक्यात उपयोग काय , प्रत्यक्षात अर्थ मी पाहत होतो. त्याच्या हातानं तो माझे पुष्ट स्तन  कुरवाळत होता. 

माझा जॅकपॉट लागलेला विकास कसलेला खेळाडू होता. मी चक्रासन सोडून जमिनीवर झोपलो पण हा पठ्ठ्या काही तोंड बाजूला करेना. शेवटी मी जोर लावून त्याला बाजूला केले आणि त्याच्या बुल्ल्याकडे बोट दाखवले. तिथेही चांगलीच सूज आली होती. मी माझे तोंड थोडेसे उघडले. विकासच्या लक्षात आले मला पण त्याचा बाबुराव तोंडात घायचा आहे.

मी झोपलेला असतानाच तो थोडा पुढे गेला आणि जमिनीवर हात टेकवून त्याने माझ्या अंगावर मयुरासन केले. बाप रे ! बरोबर त्याचे केळ माझ्या तोंडात आणि त्याचे वरखाली होणे सुरु झाले. एवढी तोंडाची  झवाझवी सुनीलने कधीच केली नव्हती. माझ्या अगदी घशापर्यंत याचे बोंड जात होते. त्याचा लंड मनासारखा ओला झाल्यावर विकास बाजूला झाला.

“तुझा पोरगा मला मामा म्हणतो, मेव्ह्ण्याशी असे वागतात का?” मी त्याच्या छातीवर हात आपटत लटक्या रागाने विचारले.

“अरे साली आधी घरवाली असते म्हणजे साला पण आधा घरवाला झाला ना? मग जरा जीजाला खुश केलंस तर बिघडलं कुठे?” विकासचा युक्तिवाद भारीच होता.

मला पुढे म्हणाला, “चल अजून एक पोझ दाखवतो. याला मार्जारासन म्हणतात.” त्याने मला सामान्य भाषेत डॉगी पोझ मध्ये बसवले पण कंबर खाली घेऊन बोचा बाहेर काढायला लावला. मी तसा बसलो तर त्याने चान्स मारला आणि माझ्या भोकात त्याची जीभ सरकवली. उई उई हे काही तरी नवीनच.

“माझ्या गांडीला वास येत असेल ना,” मी म्हणालो. अशा वेळी मी खरे तर खालचा सर्व भाग नीट स्वच्छ करून येतो. 

मित्रानो स्वतःची वैयक्तिक स्वच्छता अतिशय महत्वाची असते. झाटांचे शेव्हिंग किंवा कटिंग , बुल्ल्याची त्वचा नियमितपणे मागे ओढून तुमचा सुपडा साबण लावून स्वच्छ ठेवणे, जांघेतील त्वचा कोरडी आणि खाज न येणारी ठेवणे अतिशय महत्वाचे आहे. या जागी स्वच्छता नसेल तर एखादा चांगला माल पटता पटता हातून सुटू शकतो. या नंतर  बऱ्याच वर्षांनी रणजितच्या बाबतीत माझं थोडं असं झाले होतं  म्हणून सांगतोय . 

विकास फुल जोरात होता, “मला सर्दी झालीये. काही वास येत नाही” तो तोंड वर करून म्हणाला आणि पुन्हा जोराने कामाला लागला.

त्याच्या या ओलाव्याचा फार उपयोग झाला नाही. माझा बोचा काही खुलेना. त्याने बोट घालायचा प्रयत्न केला, मी पण थोडे सैल पडायला हवे होते पण जमेना. त्याचे एक बोट कसे बसे आत जात होते. विकास तसा धीराचा माणूस म्हणावा लागेल.  त्याने  बराच वेळ प्रयत्न केला माझे भोक , माझ्या गांडीचे स्नायू सैल करण्याचा पण माझा कडकपणा काही कमी होईना. 

त्यालाही बहुतेक ओरलमध्येच इंटरेस्ट होता. त्याने मला पलंगावर झोपायला लावले आणि पाय पोटाजवळ घ्याला सांगितले. अर्थातच माझे भोक वर आले आणि उघडे पडले. हा बेडवर गुडघे टेकवून बसला आणि त्याच्या दोन्ही गुडघ्यांच्या मध्ये माझे डोके. त्याच्या गोट्या माझ्या तोंडात देऊन तो माझ्या भोकावर झुकला. त्याच्या हातानी माझ्या कंबरेला आधार देत कधी तो माझा ऊस चाखत होता कधी माझ्या भोकाच्या विहिरीत तोंडाने पाणी सोडत होता. 

आम्ही एकदम कॉम्पॅक्ट 69 मध्ये बसलो होतो.

त्याच्या जिव्हाकौशल्याने मी पहिले गळलो. माझ्याच पोटावर सगळे ओघळ पसरले. काही मिनिटातच त्याचीही वेळ आली. माझे फेशियल करून तो मोकळा झाला. मी तसाच थकून पडलो होतो.

मला कुशीत घेत विकास म्हणाला, “काय जिजाला एन्जॉय केलेस का नाही?” मी होकारार्थी मान डोलावली.

“किती झुरायला लावलंस मला,” विकास म्हणाला,” तुला त्या दिवशी पहिले आणि तुझे सामान माझ्या तोंडावर आपटले तेव्हाच तू मनात भरलास. मी तुला म्हटले पण की  सामान जड आहे म्हणून पण  बहुतेक तुला इशारा कळला नाही . शिवाय तुझी आवड काय? हे पण कळायला हवे होते ना.” अच्छा म्हणजे असे होते तर. याने दाखवले नाही काही तोंडावर.

“तुला पुरुष आवडत नसतील तर मला काहीच करता आले नसते. शिवाय असा एकांत पण मिळायला हवा होता. भेंडी, त्यात हा राहुल कडमडला आज. मला वाटले गेली आजची रात्र पण वाया. योग चांगला होता आपला.”

“हं, म्हणजे ती एफ बी क्लीप आणि ते चावट जोक्स पण नाटकच होतं तर, या योगायोगासाठी,” मी म्हणालो तसा तो जवळ आला. चेहऱ्यावर एक चावट हास्य घेऊन. 

“नाही रे माझ्या लंडुल्या, तुला पटवत होतो बघ मी. मला लाख आवडले असते तुला झवायला पण तुलाही मी आवडलो पाहिजे ना?  बरेच महिने लागले तुझ्या बुल्ल्यापर्यंत यायला पण तेवढं तर चालणार ना? हे असलं  काही केल्याशिवाय तुझ्याशी जवळीक कशी साधणार होतो मी?  प्रेमात आणि युद्धात सगळं क्षम्य असते रे. हो ना ?” 

एवढ्या सगळ्या अडचणींवर मात करून आलेल्या त्या योगायोगाची  मला मजा वाटली . त्याच्या या प्रश्नावर मी सुद्धा त्याच्या मिठीत सापडलेल्या त्या ऊबेत, त्या प्रेमयोगात विरघळून गेलो.