पधारो सा Marathi Gay Story

पधारो सा

“एक मिनिट हां,” असे म्हणून प्रतापने त्याची निकर पार गुडघ्यापर्यंत खाली नेली. आता त्याचा बोचा माझ्या समोर पूर्ण उघडा होता. मी अजूनही त्याच्या डोक्याच्या बाजूलाच होतो. मी हातावर अजून थोडे तेल घातले. आणि त्याच्या कंबरेपासून थोडे पुढे सरकलो. त्याच्या बोच्याच्या गालांवर मी माझे हात फिरवू लागलो.

On Twitter @bittumulaga

त्या रात्री ताम्हिणी घाटातल्या पिकनिक मध्ये निल्याने माझ्या नारायणगावच्या प्रकरणाचा उल्लेख केला. या गावाशी काय संबंध होता माहीत नाही. पण आजपर्यंत दोन वेळा तिथे अगदी लक्षात राहावे असे प्रसंग घडले. मी प्रथमेशचं सील तोडलं ही गोष्ट तुम्ही वाचली आहे पण ते दुसर्‍या वेळेस. पण त्या आधीही मी एकदा तिथे राहायला होतो.

निल्याने उल्लेख केलेला तो हाच पहिला स्टे. अंजलीच्या लग्नात हर्षची गांड मारली त्याला चार सहा महीने झाले असतील. आमच्या कंपनीने जुन्नर आणि जवळपासच्या काही ग्रामीण भागात रस्ते दुरूस्ती आणि रस्ते बांधणीची कामे घेतली होती. स्थानिक ठेकेदार असले तरी त्यांच्याकडून काम करून घेण्यासाठी तसंच आमच्या हेड ऑफिसशी संबंध ठेवण्यासाठी माझी आणि निल्याची चार महिन्यांसाठी नारायणगावात डेप्युटेशनवर रवानगी झाली.

आम्ही दोन फ्लॅट घेतले होते. निल्याला त्याच्या फ्लॅट मधेच ऑफिस बनवून दिले होते आणि मी प्रत्यक्ष साईट वर असायचो. मुंबईतल्या वास्तव्यात थोडे फार जेवण बनवायला शिकलो होतो. त्याचा फायदा झाला.  काही वेळा हॉटेलवर जायचो. छोटी असाईनमेंट असल्याने फ्लॅटवर फार काही सामान किंवा फर्निचर नव्हते.

तिथे पोहोचल्याबरोबर माझे रुटीन मी चालू केले. सकाळी जॉगिंग , व्यायाम करून आमलेट किंवा पोहे असा नाश्ता करायचा. बाहेर जाऊन चहा प्यायचा. आणि ठेकेदाराच्या गाडीनेच साईट वर जायचे. नारायण गावात फ्लॅट सिस्टिमवर फार थोड्या इमारती होत्या. आमच्या समोरच्या बाजूला नव्या प्लॉटवर बांधलेली काही घरे होती. समोरच्या कॉलनीमध्ये एका बंगल्याबाहेर छोटे किराण्याचे दुकान होते. सारखे गावात जाण्यापेक्षा मला हे दुकानच बरे वाटले.

मी आणि निलेश पहिल्यांदा त्या दुकानात गेलो तेव्हा तिथे एक स्त्री , बहुतेक मालकीणच असावी, बसली होती. मारवाडी पद्धतीची साडी घातलेली ती स्त्री चटपटीत होती. आम्हाला काय पाहिजे त्या वस्तु तिने फटाफट बांधून दिल्या.

आम्ही नव्याने रहायला आलो का ? किती दिवस राहणार इत्यादि इत्यादि चौकश्या करून तिने आमची माहिती काढून घेतली.  नीलेशने तिला कामासाठी आणि स्वच्छतेसाठी एखादी कामवाली बाई  पाठवायला सांगितले.

आम्ही तिथून बाहेर पडलो. जरासे पुढे आलो तर निल्या सुरू झाला,” बिट्टया साल्या तुझं लक्ष कुठे असतं? ती कसली लाईन देत होती तुला आणि तू साला रस्त्यावरची ट्रॅफिक बघत बसलास. “

“अरे काय वेडा झालास का तू? असं कुणी पाहिल्याच वेळी लाईन देतात का? त्यात परत ती लग्न झालेली बाई आहे,” मी म्हणालो.

“पगले! लग्न झालेल्या बायांनाच कळतं की कुठल्या सोट्यामधे जान आहे आणि कुठला नुसताच पोकळ बांबू आहे. कोण नुसता चोखेल आणि कोण ठोकेल याचे आडाखे बायकांचेच बरोबर असतात,” याची टकळी सुरू झाली. 

“अरे ती नुसत्या नजरेने झवत होती तुला. भेंडी माझ्याकडे असं पहिलं असतं ना तर आजच ओढली असती तिला.” नीलेशच्या या गप्पांवर मी फक्त हसत राहिलो.

एक दोन दिवसांनी त्या दुकानाच्या मालकाबरोबर पण ओळख झाली. मागच्या बाजूला घर आणि पुढे छोटे दुकान  असा “ पीछे  मकान आगे दुकान” मामला होता. त्याचे आई वडील तर पक्के राजस्थानी होते. हा मालक , कमल प्रताप त्याचे नाव, लहानपणीच महाराष्ट्रात आला. इथेच दुकानदारी शिकला आणि आता स्वतःचे दुकान टाकून स्थिरस्थावर झाला होता.

माझ्यापेक्षा एखाद दोन वर्षानीच मोठा असावा. आमची मैत्री जमायला वेळ लागला नाही. त्याने गावात कुठे काय मिळते ते संगितले. अमूलचे चीज आणि पनीर असे पदार्थ नारायण गावात फारसे फ्रेश नसायचे ते प्रताप आमच्यासाठी खास मागवु लागला. हां, त्याच्या सांगण्यावरून आम्ही त्याला प्रताप म्हणून हाक मारायला लागलो. ‘कमल’ म्हटले की घागरा चोळी नजरेसमोर येते असे तो हसत हसत सांगायचा.

पंधरा वीस दिवसानी एकदा मी हायवेवर वाहनाची वाट बघत उभा होतो. आमचे काम बरेच इंटिरियर एरियात चालू होते. धड धड आवाज करत एक तीन चाकी टेम्पो माझ्या समोर येऊन उभा राहिला.

“चलो साब,” आतून आवाज आला. प्रताप होता गाडीवर.

“अरे , आप कैसे ?”  मी विचारले.

“माझीच गाडी आहे. या बसा,” प्रताप म्हणाला.

“पण मला खुप आत जायचे आहे,” मी म्हणालो. त्याला गावाचे नाव सांगितले.

“माहिती आहे मला. मी पण त्याच भागात चाललो आहे. माल पोचवायला. तुम्हालाही सोडतो,” प्रताप म्हणाला आणि आम्ही निघालो.

प्रतापचे एक दुकान नारायणगावात पण होते. त्याच्याकडे छोट्या मोठ्या कंपन्यांची डीलरशिप होती. जास्ती माल उचलायचा आणि छोट्या छोट्या गावातल्या खेड्यांवर जे दुकानदार असायचे त्यांना पोचवायचा. मार्जिन चांगले होते. जरा दगदग होती पण कामाला डरेल तो मारवाडी कसला ? प्रतापने धंद्यात खूपच चांगला जम बसवला होता.मध्येच एका गावात आम्ही थांबलो. प्रतापने तिथले समान खाली उतरवले आणि दुकानात पोचवले.

“येताना वसूली करतो,” असे सांगून आम्ही पुढे निघालो.

आमचे काम कुठे चालू आहे याची कल्पना प्रतापला होती. “कालच मी इथून जाताना तुम्हाला पहिले,” तो म्हणाला, “माझी दर एक दोन दिवसाआड या भागात फेरी असतेच. जायचे असले की मला सांगा. दुपारी परत जाताना पण मी तुम्हाला घेऊन जाऊ शकतो.” तो म्हणाला.

मी त्याला होकार दिला. नाही तर ठेकेदारा बरोबर यायचे म्हणजे त्याच्या कामगारांचे पेमेंट होईपर्यन्त मला माश्या मारत बसायला लागायचे, त्यापेक्षा हे बरे होते. दुपारी चार साडेचारच्या आसपास प्रताप आला. आम्ही निघालो.

त्याच्या छोट्या टेम्पो मध्ये ड्रायव्हर, म्हणजे प्रतापच्या शेजारी एकाच सीटवर बसायला लागायचे. पण मला काही प्रॉब्लेम नव्हता. घरपोच वाहन मिळत होते. कशाला कचकच करायची?

Thanks from the internet

आज प्रतापच्या शेजारी बसल्यावर मी त्याच्याकडे नीट  निरखून पाहिले. सरळ टोकदार नाक, हलक्या मिशा, कोरलेली दाढी पण  पातळ गालफड, डोळे चॉकलेटी,  सरळ सोट खांदे आणि कानात मारवाडी पद्धतीची छोटी फुलं. एकदम शुद्ध देसी रोमान्स मधल्या सुशांत सिंग राजपूतची आठवण करून देणारा. 

प्रताप जाड नव्हता पण अगदी हडकुळा पण नव्हता. मारवाडी लोक कसे एका वयापर्यन्त अगदी मेंटेंड असतात आणि एका वयात जोरदार सुटतात, जाड होतात.

प्रताप अजूनही स्लिम अँड ट्रिम म्हणावा असा होता. त्यामुळे त्याच्या त्या छोट्या टेम्पो मध्ये सुद्धा आम्हाला बसता आले.

माझी आणि प्रतापची दोस्ती या प्रवासात चांगलीच झाली. एकदा मी म्हटले तर त्याने घरी गट्टे की सब्जी आणि दाल बाटी बनवून मला जेवायला बोलावले. या जेवणाला निल्याला आमंत्रण नसल्याने त्याचा बराच चडफडाट झाला पण माझा नाईलाज होता. भाभीच्या, प्रतापच्या पत्नीच्या हाताला चव होती.

“अच्छा हुआ आज ही आये आप. कलसे तो हम लोग नही रहेंगे,” भाभी म्हणाली तसे मी प्रतापकडे पाहिले.

“अरे ते लोग उद्या गावला जाणार आहेत. राजस्थानला. आता एकदम सहा आठ महिन्यांनी येतील” प्रताप बोलला.

दोन चार दिवसानी मला प्रतापच्या गाडीतून जायचे होते. मी रात्री जेवण झाल्यावर पाय मोकळे करायला बाहेर निघालो. परत येत असताना प्रतापच्या घरातला लाइट चालू दिसला. मी तिकडे वळलो. म्हटलं याला सांगून ठेवावं की उद्या मला घेऊनच जा.

मी दार वाजवले. प्रतापने दार उघडले तर घरात गरमागरम खिचडीचा मस्त वास दरवळत होता. मी प्रतापला संगितले की उद्या मला तुझ्या बरोबर जायचे आहे. तो हो म्हणाला.

मी जोरात श्वास घेतल्याचे पाहून त्याने मला विचारले,” क्युं बिट्टू भाई, खिचडी खाने आओगे? मैने  खुद बनाई है.”

“अरे मै अभी अभी खाना खाके निकला. पर ये महक इतनी अच्छी है की रोक पाना मुश्किल है,” मी म्हणालो. आत आलो तसा मोठ्या टी व्ही वर काही तरी कार्यक्रम चालू होता.

प्रतापने मला छोट्या ताटलीत खिचडी आणि भरपूर तूप वाढून दिले. तो ही सोफ्यावर बसला.

मी खिचडी खात खात तारीफ करत होतो.

“कहा से सिखा इतना अच्छा खाना बनाना?” मी विचारले.

“पेट का सवाल है. कुछ भी करवाता है. बचपनमें घर से भागा था. इधर आके काम सिखा. हमरा मुलक का तो ऐसा ही है. लोक वर्षभर बाहेर राहतात आणि एक दोन महीने घरी जातात. मग वर्षभर काय करणार? शिकावं लागतं हे सगळं,” प्रताप बोलला.

“प्रतापभाई, टी व्ही एकदम ढासू आहे तुमचा. सध्या वर्ल्ड कप चालू आहे पण आमच्याकडे मोठा टि व्ही नाही ना. जाम पंचाईत होते. रात्री मॅचेस असतात पण बघता येत नाही.” मी  कुरकुरलो.

“हां, आमच्या राजस्थानमध्ये म्हणतात  पुरुषाचा लौडा, बाईचे आंबे , टीव्ही आणि गाडी ...सगळं मोठ्ठं मोठ्ठं पाहिजे ....”आम्ही दोघे टाळी देऊन खदखदा हसलो. 

“अरे मग त्यात काय? मी इकडे आजकाल एकटाच असतो. उद्यापासून घरी या. इथेच मॅच बघा आणि रात्री घरी जा ...नाहीतर असं करा , सकाळीच जा,” प्रतापने बिनधास्त निमंत्रण दिले.

फिफाचा सीझन सोडण्यापेक्षा ही ऑफर चांगली होती. मी हो म्हटले.

दुसर्‍या दिवसापासून प्रतापकडे रात्रीच्या मॅचेस बघण्याचा कार्यक्रम सुरू झाला. कधी कंटाळा आला की त्याच्याकडेच सोफ्यावर झोपायचो. कधी पांघरूण घ्यायचो तर कधी विसरून जायचो. 

मला बॉक्सर मध्ये अंडर पॅंट घालायची सवय नाही. सकाळी कधी तरी बॉक्सर मध्ये लवडा ताठ होऊन बसलेला असायचा.  पण बरोबर प्रतापच असल्याने तसे काही संकोच वाटायचं नाही. एकदा तर माझा लंड बॉक्सर मधून जवळपास पूर्णच बाहेर आला होता. तरी बरं प्रतापचे सकाळी तिकडे लक्ष गेले नव्हते. 

तीन चार दिवसानी एका  सकाळी आम्ही निघालो. पावसाचे दिवस होते.  बरेचसे अंतर पुढे गेल्यावर मला लघवीला लागली. मी प्रतापला करंगळी दाखवली. रस्ता तसा निर्जन होता. त्याने एका बाजूला गाडी थांबवली आणि उतरलो. पावसाचा जोर वाढून ओले होण्याच्या आत निघायची घाई होती. मी एका झाडाच्या बाजूला जाऊन चेन उघडली आणि डोळे मिटून आरामात धार सोडली. तेवढ्यात पावसाळी वार्‍याने दिशा बदलली. 

साला ही मुताची धार माझ्याच अंगावर पडेल म्हणून मी जरा उजवी कडे  वळलो . बाबुराव झटकले आणि डोळे उघडले. झाडाच्या पलीकडे उभा राहून प्रतापही धार सोडत होता. मी डोळे मिटून दिशा बदलण्याच्या नादात त्याचा समोर माझा बुल्ला दाखवत उभा होतो. तो हसला. मी पण हसलो. आम्ही दोघे गाडीत जाऊन बसलो आणि निघालो.

संध्याकाळी परत जाताना प्रतापने मला पीक अप केले. आम्ही गावात आलो. प्रतापला मोंढ्यावरून म्हणजे बाजार समिति मधून काही धान्य आणायचे होते. मला सोडून तो तिकडे गेला.

रात्री जेवण खाण  करून मी प्रतापकडे गेलो. दरवाजा उघडाच होता. मी आवाज दिला तसा त्याचा आवाज आला. “आ जाओ बिट्टू भाई. “ मी आत गेलो. 

बघतो तर प्रताप तोंड वेडेवाकडे करत बसला होता. त्याच्या कंबरेत उसण  भरली होती. हालता येत नसल्याने त्याने जेवण बनवले नव्हते. मी त्याला तसेच बसवून पटकन गावात गेलो. पावभाजीच्या गाडीवरून पावभाजी बांधून घेतली आणि मेडिकल शॉप मधून पेन किलर गोळ्या घेतल्या.

घरी जाऊन पहिले प्रतापला खायला घातले. भुकेल्या पोटी कुणाला काही सुचत नाही. त्यामुळे पहिले पोट भरा असा माझा खाक्या आहे. खाऊन झाल्यावर मला जीम मध्ये शिकवले होते तशी त्याची कंबर मोडण्याचा मी प्रयत्न केला. जरा हालचाल मोकळी झाली. पण अजूनही थोडी कळ येतच होती.

मी टी व्ही लावला पण प्रताप तसाच बसून होता. “आज मेरी लुगाई होती तो तेल लगाके देती,” तो म्हणाला.

मी प्रतापला विचारले,” मी मालीश करून देऊ का? तेरी बिवी जितना अच्छा नही .... पर मजा आयेगा” तो आखडलाच  होता. हो म्हणाला.

रात्रीचे साडे दहा वाजले होते. नारायण गावात म्हणजे जशी मध्यरात्र झालेली. बाहेर अगदीच शांतता होती.

प्रतापला  सरळ झोपता येत नव्हते. मी त्याला सोफ्यावरच गुडघ्यावर बसायला संगितले आणि डोके पुढे टेकवायला संगितले.आता त्याची कंबर चोळायची होती. जीम मध्ये व्यायाम करताना कुणाला त्रास झाला तर मसाज करावा लागतो. त्यामुळे मलाही स्नायू आणि नसांचे थोडेफार ज्ञान होते.

“प्रताप, यार तुला शर्ट आणि पॅंट दोन्ही काढावे लागेल नाही तर खराब होईल. “ मी म्हणालो. तो कपडे काढून माझ्या समोर गुडघ्यावर बसला. त्याने तोंड सोफ्याच्या गादीवर टेकवले.

मी त्याच्या डोक्यापाशी बसलो आणि त्याला विचारले. “तेल की बोटल है?”

त्याने हात दाखवून मला बाटली कुठे आहे ते संगितले. त्या सध्या बाटलीत चक्क बेबी ऑइल होते.

“यार इतना महंगा तेल?” मी त्याला विचारले.

“कोई चिंता नही. बाटली फुटली असे सांगून आम्ही रिप्लेसमेंट घेतो. बिनधास्त लाव. “ त्याने असे म्हटल्यावर मी हातात भरपूर तेल घेतले. मी त्याच्या डोक्यापाशी बसलो होतो. त्याच्या मानेपासून तेल लावला सुरुवात केली आणि माझे दोन्ही हात त्याच्या कमरेपर्यंत नेले.

पाहिल्याच स्ट्रोक मध्ये त्याच्या तोंडून सुखद असा ‘आह ‘ निघाला तेव्हा मला कळले की माझा मसाज व्यवस्थित काम करतोय. मी त्याच्या कंबरेपाशीच चोळायला सुरुवात केली. टीव्हीवर स्पेन खेळत होता. मॅच रंगणार होती. माझे अर्धे लक्ष तिकडे होते आणि अर्धे याच्याकडे. तेल भरपूर लावले म्हणजे शरीरावरून हात नीट फिरतो.

मस्त पैकी तेलाने हात माखून घेऊन मी प्रतापच्या पाठीवरून फिरवत होतो. त्याची एक एक नस मोकळी करत होतो.

“थोडा और नीचे “ असे प्रताप म्हणायला लागला. आता ते तेल त्याच्या चड्डीलाच लागले असते. मी त्याची अंडर पॅंट खाली खेचण्यासाठी त्याची कंबर वर केली.

“एक मिनिट हां,” असे म्हणून प्रतापने त्याची निकर पार गुडघ्यापर्यंत खाली नेली. आता त्याचा बोचा माझ्या समोर पूर्ण उघडा होता. मी अजूनही त्याच्या डोक्याच्या बाजूलाच होतो. मी हातावर अजून थोडे तेल घातले. आणि त्याच्या कंबरेपासून थोडे पुढे सरकलो. त्याच्या बोच्याच्या गालांवर मी माझे हात फिरवू लागलो.

तिकडे मॅच रंगत येणार अशी चिन्हे होती. 

“बहुत रुखी स्कीन हो गई है इधर. तेल या मोईश्चरायझर लगाया करो,” मी म्हणालो.

“अरे बिवी को तो अपने छेद की पडी रहती है, उधर ही तेल लगाना पडता है . अपनेको कौन तेल लगाएगा. आपही मेहेरबानी कर दो“ तो हसत हसत म्हणाला. मी त्याचा सिग्नल समजलो.

हळूच माझे हात त्याच्या बोच्यावरून भोकाकडे सरकले. एकदा दोनदा तीनदा मी त्याच्या भोकावरून हलकेच हात फिरवला. प्रतापला आवडले असावे. हळूच तो “पधारो सा” म्हणजे “या साहेब” असे म्हणाला. एवढे उघड निमंत्रण मला समजणार नाही का?

माझे मधले बोट तेलात पूर्ण  बुडवून मी त्याच्या बोच्यावरून हात फिरवला आणि हळू हळू माझे बोट त्याच्या भोकात घालू लागलो. प्रताप ही काही कमी नव्हता. त्याने हळूच तोंड वर करून माझ्या बॉक्सर मध्ये सरकवले. त्याचे तोंड माझ्या लवड्यावर घुसळू लागला.

इकडे टीव्हीवरची मॅच रंगात आली होती. माझे बोट हळू हळू आत सरकवून मी त्याची फट सैल करत होतो. तिकडे टी व्ही वर स्पेन च्या टीमने चेंडू आपल्या ताब्यात घेतला होता. प्रेक्षकांच्या आरडा ओरड्याला सुरुवात झाली होती.

प्रतापने “वा वा थोडा और अंदर.... आं आं आं...बहुत अच्छा लग रहा है... ” असे म्हणून माझा उत्साह वाढवायला सुरुवात केली. स्पेनच्या खेळाडूंनी प्रतिस्पर्ध्याला चकमा देऊन बॉल वर आपला हक्क प्रस्थापित केला. मी आता सोफ्यावरून उठलो आणि प्रतापच्या मागे जाऊन उभा राहिलो. उभ्या उभ्याच माझी बॉक्सर काढली आणि प्रतापच्या भोकावर बाबुराव टोचले.

“आह स्स स्स ...तेल डाल रे तेल....मजा आता है तेलसे” प्रताप म्हणाला. मी माझा बांबू तेलात माखला आणि त्याच्या गुहेत प्रवेश केला. तिकडे स्पेन ने प्रतिस्पर्धी टिमच्या हाफ एरीयात प्रवेश केला होता. बॉलचे जोरदार ड्रिबलिंग चालू होते. मी इकडे माझे ठोके वाढवले. माझ्या प्रत्येक ठोक्याबरोबर प्रतापला आणि सोफ्याला जोरात शॉट लागत होते. थोडा थोडा अॅंगल बदलून मी त्याला ठोकत होतो. त्यालाही आत मजा येत असावी.

कामज्वराने तापलेला प्रताप आता स्वतःच धक्के मारत होता. कधी त्याचे धक्के कधी माझा जोर. बॉल पूर्ण मैदानात कुठूनही कुठेही जात होता. प्रत्येक झटक्याबरोबर उत्कंठा वाढत होती. आत काय होणार? कुणाच्या तावडीतून बॉल सुटणार? तो पहिले गाळणार की मी ?

मी प्रतापची कंबर धरून ठेवली होती पण तेलामुळे माझा हात सटकत होता. तेलामुळे माझा लंडही मधूनच त्याच्या भोकातून बाहेर पडत होता. स्पेनच्या टीमचा प्रयत्न तो बॉल मिळवण्यासाठी चालूच होता. मी नव्या दमाने चढाई करून पुन्हा ठोकायला जात होतो. दोन्ही टिम एकमेकावर कुरघोडी करायला बघत होत्या.

प्रतिस्पर्ध्याचा प्रयत्न होता तो गोल लांबवायचा. अति ठोकला गेला की प्रतापसुद्धा त्याची कंबर वर करून मला बाहेर काढत होता. थोडा वेळ अजून मजा...एवढ्यात झडू नकोस रे असाच तो मला जणू सांगत होता.

पण स्पेनला आता थांबणे शक्य नव्हते. पूर्ण स्टेडीयम मधल्या प्रेक्षकांना आत गोल हवा होता. हात उंचावून लाटा लहरत होता. माझा स्पीड आता भयानक वाढला होता..प्रतिस्पर्ध्याला चकवत चकवत मी माझा सोटा, गोट्या आपटत होतो.

मागे पुढे जात मी नेम धरला आणि तो क्षण आला.......पच्च पच्च पच्च करत माझे एक दोन तीन शॉट्स प्रतापच्या गोलवर धडकले. तिकडे स्पेनने तो खूप वेळ वाट पाहायला लावलेला गोल एकदाचा केला होता. पूर्ण स्टेडीयम जसे माझ्या या पराक्रमाला मानवंदना देत होते.

टाळ्यांच्या कडकडाटात मी अत्युच्च शिखरावर स्वार झालो होतो. प्रतापला नामोहरम करून माझं ओझं रिकामं केले होते. गोल करणार्‍या खेळाडूला सर्वांनी मिठया मारून एकमेकांची अंगावर पडी केली होती. थकून गेलेला मी प्रतापच्या उघड्या तेलाने निसरड्या झालेल्या पाठीवर कोसळलो.

नंतर एकमेकांचे चोखत पडल्यावर,  गप्पा मारताना,  कळले की कंबर आखडल्याचे नाटक करणारा प्रताप त्या दिवशी मला मुतताना पाहूनच पेटला होता. शिवाय रात्री झोपेत माझा उघडा राहिलेला सोट्या पण त्याने रोज पाहिला  होता. बर्‍याच दिवसात ठोकून न घेतल्याने  त्याची खाज वाढली होती  .  बायको मुले गेल्याची संधि साधून त्याने मला घोळात घेतले आणि ही मॅच झाली.

प्रतापच्या कानातले छोटे छोटे चमकीचे फूल घातलेल्या पाळया चावताना मी त्याला मला आवडणार्‍या गोष्टी सांगितल्या. कुरळे केस, लंगोट घातलेले मर्द , छातीवरचे केस, छोटी कंबर आणि अशीच एक लिस्ट... त्यानेही मला काय आवडते ते संगितले. 

प्रतापच्या लहानपणी, मालकाने लावलेली, गांड मारून घ्यायची सवय मोठा झाला तरी गेली नव्हती. दीर्घ काळासाठी गावी गेलेल्या कुटुंबापासून वियोगाची भरपाई करण्यासाठी त्याचा हा नेहमीचा उद्योग होता. बरोबरीचे काही दुकानदारही या सगळ्यातून गेलेले होते. 

प्रतापही याच चक्रात अडकला होता...... लिंगाची आग विझवण्यासाठी बाहेर जाऊन पैसे खर्च करण्यापेक्षा अश्या घरापासून दूर राहणार्‍या लोकांनी शोधलेला तो एक सोपा मार्ग होता, एकमेकांची मदत करण्याचा .

दुसर्‍या दिवशी रात्री मी प्रतापचा दरवाजा वाजवला. त्याने दार उघडले, समोर केवळ लंगोट घालून सेक्सी दिसणारा प्रताप उभा होता. त्याच्या लंगोटातून त्याची झाटे बाहेर डोकावत होती. दरवाजा लोटून त्याने मला गच्च मिठी मारली आणि म्हणाला,” पधारो सा”......आणि आमची फुटबॉलची फायनल मॅच सुरू झाली....

(प्रेमाचा सल्ला : शरीरसंबंध ठेवताना कंडोम वापरणे  ही आवश्यक बाब समजावी )

ताम्हिणी घाटात काय झाले ?
बरसात की रात 

नारायणगावातला दूसरा प्रोजेक्ट
अनपेक्षित लाभ